Nieuws

“Deze titel is belangrijk voor het hele land!”

Door Frits Feuler –De seconden op de tijdklok tikten weg. 29.53 lichtte op bij een 23-23 tussenstand. Het favoriete PSG en Vardar gaven elkaar geen duimbreed toe. De miljoenenformaties boden handbalspektakel van de bovenste plank. Vardar-coach Raul Gonzalez behield zijn tegenwoordigheid van geest en nam voor de laatste aanval een time out. Een minuut had hij de tijd om zijn manschappen te instrueren voor de – mogelijk beslissende aanval. Of, bij een misser, een verlenging. Zeven seconden nog! In het tophandbal zijn wel vaker gekkere dingen gebeurd. De zenuwen gierden bij de 20.000 door de keel. Zou de debutant dan toch het kunstje flikken wat Flensburg in 2014 al gepresteerd had?

Iedereen in de defensie bij PSG verwachtte een aanval over de rechterkant. Vlak achter de middellijn werd een ‘muur’ gebouwd om de angel uit die aanval te halen. Maar na twee passes kwam rechteropbouwer Alex Dujshebaev in balbezit, dreigde naar binnen en speelde loepzuiver af op de mee sprintende Ivan Cupic. De 31-jarige Kroaat nam de bal aan, zette aan voor een geweldige sprong en verraste de uitblinkende doelman Thierry Omeyer in de korte hoek: 23-24, op één seconde van het einde! Voor Cupic een historische treffer want hij speelde vorige seizoen nog voor de Poolse CL-winnaar Vive Tauron Kielce en heeft als enige speler twee opeenvolgende titels met twee verschillende clubs gewonnen.

Een orkaan van geweld barstte los, de Lanxess Arena trilde op zijn betonnen grondvesten. De bombastische muziek schalde door de talloze luidsprekers. Macedonische journalisten begonnen spontaan, naar aangenomen mag worden, met de hand op de borst het volkslied te zingen. De Franse persmensen slaakten de ene na de andere vloek. “Merde! Domage!” Ze klapten hun laptops naar binnen, draaiden hun hoofd af van het gebeuren op het veld. Uitzinnigheid kende even geen grenzen. Verdriet trouwens ook niet. Grote, stoere mannen die spontaan begonnen te huilen. Kan het nog mooier? Nog emotioneler? Kan het nog spannender? Kan het nog anders? Het antwoord gaf Vardar: Nee! Dit is tophandbal zoals tophandbal gespeeld dient te worden.

Na de eeuwwisseling draaide Vardar tussen 2001 en 2010 zes jaar mee in het hoogste Europese toernooi zonder potten te breken. Vanaf jaargang 2013/2014 werd het menens. Drie keer op rij tot in de kwartfinale, in het eerste juni-weekend van 2017 als debutant op de VELUX EHF FINAL4. Meteen goed voor de hoofdprijs.

Een heel seizoen bleef de ploeg uit de Macedonische hoofdstad, met zeven nationaliteiten, in groep B met Kielce aan kop in de groepsfase van de VELUX Champions League om uiteindelijk met twee punten voorsprong te eindigen. Drie van de vier teams in de halve finale kwamen uit de sterkere groep A. Dit seizoen ook geen moeilijke duels tegen plaatsgenoot Metalurg Skopje waar de emoties op de tribunes steeds weer hoog opliepen en geweld eerder regel dan uitzondering was.

Zestien duels, twaalf keer winst en vier verliespartijen waren nodig om in Keulen te geraken. In de kwartfinale werd Flensburg teruggewezen. Tot zaterdag leefden ploeg, club en hun fanatieke aanhang op een roze wolk. Halve finale tegen het grote Barcelona verdiend gewonnen. Ongelooflijk. Zou het tegen de sterren van PSG in de finale kunnen lukken? Trots en karakter zijn de Oost-Europese ploeg niet vreemd, de spelers gingen er vanaf het eerste fluitsignaal vol voor.

PSG had de zenuwen in de aanvangsfase niet helemaal in bedwang, gelet op het vertoonde spel in de eerste tien minuten: 2-5. Het leek ook meteen een duel van de beide keepers, Arpad Sterbik (37) en Thierry Omeyer (41) te worden. Geweldig reflexen van de ‘oudjes’, van de tand des tijds was nog niets te merken. Voor beide doelmannen bracht het uitzinnige publiek meermaals de handen op elkaar.  

Maar er waren ook kleine opstootjes als weer eens een eigen speler door de tegenstander te bruusk werd aangepakt. Het Duitse koppel Geipel en Helbig kwam ogen te kort om alle brandjes te blussen.

Er viel veel te genieten in een snel op en neer golvend duel. Luc Abalo, het slangenmens, toverde een paar kunststukjes uit zijn hoge hoed. Zeker de twintigste treffer voor PSG was er een van ongekende schoonheid: een schijnbeweging naar achteren maken en dan toch – op een of andere manier – langs de frêle Timur Dibirov flitsen op de hoek. Incredible!

Het lukte de Franse miljoenenploeg nog om de vroege 1-2 achterstand halverwege om te buigen naar 12-11. Energievretend, de laatste restjes energie na een lang en zwaar seizoen moesten bij iedereen worden aangeboord.

Voor de grote mannen in de Parijse defensie was het ook in de tweede helft hard werken om de beweeglijke tegenstanders met veel plaatswissels weg te houden van het hok van Omeyer. Dibirov zette de toon voor wat een spectaculaire tweede helft zou worden: met een perfecte draaibal vanaf de linkerflank zette hij Omeyer als een grabbelaar neer. Die beloonde de actie van de Rus met een applausje, wel zo sportief. Vervolgens kwam aan de overzijde Arpad Sterbik steeds meer in het middelpunt te staan. Zelfs PSG-coach Serdarusic werd onderhand gek van de stops van de Spaanse doelman. Of had hij zichtbaar kritiek op zijn supersterren? Mikkel Hansen werd op niet mis te verstane wijze gecorrigeerd toen hij kinderlijk eenvoudig een bal verspeelde die Shishkarev aan de overkant snel in een doelpunt omzette: 16-18. Diezelfde Hansen haalde meteen zijn gram en kogelde onhoudbaar de ‘Anschlusstreffer’ achter Sterbik. Serdarusic zette vervolgens, voor velen onbegrijpelijk, een aantal aanvallen zijn zevende veldspeler in hetgeen twee tegendoelpunten in het door Omeyer verlaten doel opleverde: 17-20. 

Daarna bleek dat beide teams inzet tot hoogste goed hadden verheven. Vechthandbal, inzet, passie, strijd maar ook mooie defensieve ingrepen of aanvallende hoogstandjes. Handbal in zijn ware schoonheid. Het ene brandje was nog niet geblust, of enkele tellen later moest de ‘brandweer’ opnieuw aan de bak. Maar altijd moesten de beide doelmannen te hulp komen om kleine en grote foutjes in hun defensies te repareren. Dibirov ving met één hand (!) een slechte pass hoog in de lucht af, na zijn sprintje stond 21-22 op het bord. Borozan tekende voor de 21-23, op vier minuten van het einde.

Lijf-aan -lijf gevechten bij de vleet, PSG worstelde niet alleen met zichzelf maar ook met de opponenten. De speaker jutte de boel nog maar eens op, de keiharde muziek bracht de 20.000 in extase. Aanwijzingen van Serdarusic werden of niet begrepen of kwamen niet aan. Luka Karabatic mocht, op minder dan één minuut van het einde bij 22-23, met een tijdstraf naar de kant. De genadeklap voor PSG, dacht bijna iedereen. Dibirov snelde nog maar eens als een TGV richting Omeyer, maar faalde! PSG nam bij 29.32 een laatste time out. Het schot van Nikola Karabatic vond geen doorgang richting Sterbik. Bij 29.53 scoorde Daniel Narcisse de gelijkmaker: 23-23. Reikhalzend werd uitgekeken naar tien minuten verlenging. Totdat coach Gonzalez zijn allerlaatste troef uitspeelde….de rest is bekend: 23-24.

Voor Alex Dujshebaev (24) een emotioneel afscheid. De debutant verlaat de kampioen en gaat komend seizoen spelen voor het Poolse Kielce, de ploeg waar zijn vader Talant – ook aanwezig in Keulen – de coach is. Voor Arpad Sterbik de vierde winst in de CL, nadat hij eerder al met Ciudad Real in 2006, 2008 en 2009 de hoofdprijs won.

PSG-speler Uwe Gensheimer zat er wat beteuterd bij. Hij, de aanvoerder van de Duitse nationale ploeg, was dit seizoen speciaal van Duits kampioen Rhein Neckar Löwen naar de Frans hoofdstad overgestapt in de hoop met die ploeg de Europese hoofdprijs te pakken. Het was hem – nog – niet gegund.

Raul Gonzalez Gutierrez, coach van HC Vardar, feliciteerde na afloop meteen zijn collega met hun goede tegenstand. “En ook voor hun was het moeilijk na een lang en zwaar seizoen. Maar ook trots op mijn spelers, want ze zijn nu de besten van de wereld! Het is nu niet het geschikte moment om de wedstrijd te analyseren. Ik wil iedereen binnen de club bedanken, alle mensen in Macedonië die de wedstrijd gezien hebben. De beker is ook een ‘dank-je-wel’ voor mijn familie.”

Aanvoerder Stojanche Stoilov van de winnende ploeg had ook veel lof voor zijn teamspelers. “Groot karakter getoond, het hele seizoen al. Niet alleen is deze zege belangrijk voor de club maar voor het hele land. We kwamen niet naar hier om alleen maar te spelen, we kwamen om de titel te winnen!”

Verliezend coach Noka Serdarusic feliciteerde ook sportief zijn collega met de hoofdprijs. “Zoals verwacht was dit een duel met veel vechthandbal. Je zag dat beide teams tot het uiterste gingen om te winnen. We maakten een paar ongelukkige fouten, we leverden zomaar vier ballen in bij Vardar die dat vervolgens perfect hebben uitgebuit. Jammer,” treurde de oude boss (67) nog even na.

Daniel Narcisse moest toegeven dat Vardar een mooi weekeinde in Keulen heeft gehad. “Beide duels gewonnen, tweemaal door doelpunten in de laatste seconden. Ik weet niet of dit ooit eerder zo gebeurd is. Natuurlijk zijn we teleurgesteld. Een finale verliezen is altijd moeilijk. Moeilijk ook om hiervoor de juiste woorden te vinden. We hebben het hele jaar hard gewerkt voor deze titel, maar we zijn er niet in geslaagd. Zoals altijd heeft een team na de finale plezier en het andere verdriet. Dat is sport. Dat is mooi. We zijn niet blij maar we hebben toch goed ons best gedaan. Beter dan verleden jaar. Nu even herstellen en volgend jaar gaan we de strijd opnieuw aan.”

De volgende editie van de VELUX EHF FINAL 4 staat op de rol voor 26 en 27 mei 2018, voor de negende keer in de Lanxess Arena.

Doelpunten:

PSG: Gensheimer 2, Stepancic 2, Remili 3, Abalo 3, Hansen 4, Narcisse 4, Nikola Karabatic 5.

HC Vardar:Dujshebaev 2, Abutovic 1, Canellas 2, Cindric 3, Cupic 3, Dibirov 6, Shiskarev 3, Borozan 3, Marsenic 1.

Scheidsrechters: Geipel/Helbig (DLD)