Nieuws

“Een zinderende finale met alles erop en eraan”

Door Frits Feuler –Een beter duo dan Nycke Groot en Yvette Broch binnen en buiten de lijnen kan Györi Audi ETO KC zich niet wensen. Wat dit tweetal aan werk verzette tijdens de met 31-30 (na verlenging) van Vardar Skopje gewonnen TIPPMIX Final4 in Boedapest is met geen pen te beschrijven. “We waren met de ploeg zo gebrand op de eindzege, dat we er samen alles aan gedaan hebben om dat ene doel te bereiken. De beste zijn van Europa!” klonk het ver na afloop bijna uit een mond in de catacomben van de immense Papp Laszlo Sportarena. Vorig jaar sneuvelde de Hongaarse ploeg nog in de finale tegen Bucaresti.

Het affiche met deze twee topteams was de gedroomde finale, zo wisten insiders vooraf. Vuurwerk, figuurlijk dan, in een uurtje tophandbal was voorspeld. De bijna 12.000 dolenthousiaste fans op de tribunes kleurden voornamelijk groen en wit, in een van de hoeken van veld zat nog een groep van ongeveer 500 Macedonische supporters die qua beleving niet onder deed voor de rest. Een kakafonie aan geluid ging door de hal toen beide teams werden voorgesteld. “Dit gaat altijd zo bij onze sportwedstrijden,” stamelde een wat oudere journalist in zijn beste Engels en iets van Duits.

Ook Vardar had zijn zinnen gezet op de grote trofee. Kleinigheden, simpele foutjes, concentratieverlies, het zou allemaal niet mogen gebeuren bij beide teams. Maar toch!

Na een sterke opening van Györi (7-5 na tien minuten) kreeg Nycke Groot het publiek op haar hand. Haar naam werd enkele minutenlang gescandeerd en dat deed haar zichtbaar goed. Zij, het brein achter haast elke aanvalsopzet, kwam steeds nadrukkelijker in beeld. De Macedonische defensie had het maar wat lastig met haar scherpe acties en dito passes. In de defensie had ze niet de minste taak om  de Française Alexandra Lacrabere in bedwang te houden. “We gingen ervoor, hadden weinig tijd tussen de halve finale en dit duel om ons extra goed voor te bereiden,” verklaarde ze na afloop nog hevig transpirerend na. “We moesten met z’n allen het hoofd koel houden en vechten voor elke bal!”

Zoiets hoef je zeker niet tegen Yvette Broch te zeggen. Die doet zoiets van nature, lijkt het. Breed in de defensie, trekken en duwen, haar directe opponente Anja Althaus (34) in toom houden. Alle klusjes in het centrum van de dekking zijn haar toevertrouwd. In de aanval dan de omgekeerde situatie: Althaus die Broch het leven zuur maakt. “We hebben wederzijds respect voor elkaar. Hard maar fair. Reclame voor het vrouwenhandbal! Alle twee goed gevochten, daar houd ik wel van,” verklaarde de met rijkelijk veel tattoos uitgedoste cirkelspeelster die aansluitend huilend op de persconferentie aangaf dat dit haar laatste internationale duel was. In het veld een bikkel maar op dat soort momenten ook maar een mens met emoties!

Broch en Groot kregen, bij 14-10 vijf minuten voor de thee even rust. Het slotakkoord was voor groen wit in de allerlaatste aanval toen de afronding volgde na twee schitterde pass-acties van hoek tot hoek: 15-12 en publiek op de banken.

Meteen na de veldwisseling stond de 16-12 op het bord en had Györi duidelijk de overhand. Broch en Althaus kwamen elkaar meer dan eens in de kleine ruimte tegen en vochten schitterende duels uit. Maar diezelfde Althaus tikte Groot ferm op de neus en mocht twee minuten brommen. Tot woede van de blonde Duitse, die zich van geen kwaad bewust was. “Nee, ik raakte haar niet eens!” zou ze later met een stalen gezicht verklaren.

Voor Vardar feitelijk het begin van een inhaalrace: 18-16. De marge van twee, drie treffers bleef vooralsnog. De Hongaarsen leverden vervolgens een paar akelige schoonheidsfoutjes af waar Vardar bijna optimaal van profiteerde. “Dat was inderdaad even moeilijk,” analyseerde Groot. “We speelden in die fase met pieken en dalen.”

Topschutter in de Champions League, Andrea Penezic, bracht nog meer druk. Een vreemde afspeelfout van Broch op tegenaanval luidde niet alleen een tegentreffer in maar ook een krampaanval bij de Oranje-international. Aan de kant moesten twee verzorgers vol aan de bak om de ranke cirkelspeelster op te lappen. “Gebeurt wel eens, niks moeilijks!” was haar laconieke antwoord.

De 20-19 tussenstand werd door Groot met een schitterende actie uitgebreid naar 21-19. Meteen verscheen op de videowall een portret van Groot en Broch in het oranje tenue waar de fans vervolgens  luid op reageerden. Kippenvel!

Groot ging door, scoorde de 22-20, wilde van geen wijken weten. Ook niet toen Althaus vier opeenvolgende treffers liet aantekenen waarmee het 24-24 werd. De spanning nam groteske vormen aan, niemand hield het meer uit. Toeschouwers verborgen hun gezicht in de handen of draaiden zich af. Mooi te zien op het grote videoscherm! Vervolgens waren vier (!) verdedigers in touw om Broch van succes af te houden, Andrea Covic werd als enige boosdoener met een tijdstraf bedeeld. Om en om scorend gingen beide ploegen naar de zestig minuten. Zou er nog voor die tijd een winnaar komen? Nee dus, Tamara Mavsar prikte een minuut voor tijd de 26-26 binnen. Verlengen dus.

Binnen drie minuten sloeg de groene équipe resoluut toe: 29-26. Vardar had het niet meer, raapte nog eenmaal alle restjes energie bij elkaar: 29-28. Alles en iedereen in extase. Hoekaanvalster Jana Knedlikova zette de dertigste op het bord, Broch moest met een tijdstraf naar de kant. Lacabere zette een pingel om (30-29), Nora Mork bracht de marge weer naar twee: 31-29. Het slotwoord was aan de Lacabere via een strafworp en alleen nog belangrijk voor de statistieken: 31-30.

Met confetti op en onder haar schoenen betrad Yvette Broch de persgang. Breed lachend nadat op het speelveld al de eerste vreugdeuitingen met de supporters hadden plaats gevonden. “Heerlijk, in zo’n entourage te mogen spelen! Voor de club het hoogst haalbare. Ik heb hier zolang aan gedacht, nu kan ik weer iets van mijn lijstje afvinken. Maar er blijft nog genoeg te wensen over. Een droom die keihard is uitgekomen. Nu in de competitie nog voor de titel spelen, nog vijf duels. Maar ook even naar mijn familie, die hebben hier ook met bibberende knieën gezeten denk ik”

Nycke Groot werd meteen opgeëist door de dopingcontroleur en de perschef. Tijdens de persconferentie zat ze er nog wat beduusd bij, kon het nog niet echt bevatten dat ze, samen met haar maatje Yvette Broch, nu de volgende Nederlandse speelsters zijn na Olga Assink (2006) die een Champions League-trofee haalde. “We hebben het hoofd koel gehouden, zijn goed blijven vechten. Moet wel, anders heb je geen kans. Die medaille doet me meer dan de verkiezing tot MVP  (Most Valuable Player) van dit toernooi."  Zij en niemand anders verdiende deze prijs waar stiekem ook een stukje Broch aan kleeft