Nieuws

Topcoach met vele conflicten en uitbarstingen 

Door Frits Feuler – Hij daagt uit, hij gaat tot het gaatje. Niet te beroerd om felle discussies op en rond het veld uit te lokken. Met maar één doel: hij kan niet tegen onrecht en beschermt zichzelf en zijn ploeg in optima forma. Als het moet, dan neemt hij schorsingen voor lief.

Wie maandagavond, na alle heisa rond de diskwalificatie van een Sloveense speler in de slotseconden tegen Duitsland en de daarbij behorende strafworp tegen Slovenië heeft gezien, moet vreemd hebben opgekeken. Vujovic ging theatraal in het doel staan. Hij gaf daarmee nog maar eens aan de beslissing van de Litouwse arbiters en de wedstrijdtafel niet te willen accepteren. Voor de Sloveense media vertelde de look-a-like van Chuck Norris onomwonden dat ook hij “wilde optreden in het circus van de EHF als ze dit soort beslissingen zouden accepteren. Waarom mag ik nu niet in het doel gaan staan? Het is toch allemaal belachelijk wat wij hier mee maken!”

Vujovic, donderdag wordt hij 57, heeft een bewogen spelers- en trainerscarrière achter de rug. Van 1977 tot 1979 speelde hij voor RK Lovcen Cetinje, daarna negen seizoenen voor Metaloplastika alvorens vijf jaar lang de kleuren van Barca te verdedigen. Tussen 1993 en 1995 sloot hij zijn actieve carrière af bij Granollers.

De voormalig Montenegrijnse handballer nam tweemaal deel aan de Olympische Spelen met Joegoslavië waarvoor hij tussen 1981 en 1992 183 interlands speelde, met 738 treffers. Van 1993 tot 1996 kwam hij nog in actie voor FR Yugoslavië.

Goud was er in 1984, toen in de finale werd gewonnen van West-Duitsland. In zes duels scoorde linkeropbouwer Vujovic 28 keer. Hij kwam onder meer uit voor RK Metaloplastika en FC Barcelona. Met eerstgenoemde ploeg werd hij zeven maal Joegoslavisch kampione en won hij in 1985 en 1986 de EHF Champions League. Met de Spaanse topploeg werd hij vier keer landskampioen en won hij de EHF Champions League in 1991. In 1988 werd hij tot wereldhandballer gekozen. In Joegoslavië was hij tweemaal de beste handballer, in 1986 zelfs ‘sporter van het jaar’. Kort daarop ging het mis: in het seizoen 1986/1987 scheurde hij, in een Europees duel tegen Empor Rostock, zijn kruisband af. Maar hij keerde nog sterker terug na de maandenlange revalidatie.

Als trainer vestigde hij eveneens de aandacht op zich. Begonnen in 1995 bij Metaloplastika, dan één seizoen de nationale ploeg van FR Yugoslavië. Drie jaar clubtrainer bij Ciudad Real (2000-2003), vervolgens drie jaargangen actief voor de nationale (jeugd-)ploeg van Servië-Montenegro. In Vardar Skopje bleef hij opnieuw drie seizoenen (2006-2009) en nam één jaar de Macedonische nationale ploeg onder zijn hoede. In 2010 verkaste hij naar Al Sadd (Qatar) om tussen 2011 en 2013 terug te keren naar Vardar. Weer ging het een jaar (2013-2014) richting Midden-Oosten, naar Al Shahab (VAE). 2014-2016 lag zijn werkterrein bij RK Zagreb om in 2015 coach van de nationale ploeg van Slovenië te worden. Op het WK 2017 in Frankrijk behaalde Slovenië de bronzen medaille. Momenteel bekleedt hij een dubbelfunctie, want hij is sinds vorig jaar ook actief als clubtrainer bij RK Koper.

Vanaf 2015 won hij driemaal in de Balkan als trainer van Slovenië de prijs voor de beste coach.

Een lange palmares! Maar ook eentje met onsportieve randjes. Zo flipte hij in april 2002 uit als trainer van Ciudad Real, in het tweede duel van de EHF-Cup voor bekerwinnaars tegen SG Flensburg-Handewitt. Na afloop van dat duel sloeg hij Flensburg-speler Lars Christiansen tegen de vlakte. Hij vond dat nog niet genoeg en trapte vervolgens naar de op de grond liggende Lars Krogh Jeppessen. Voldoende voor de EHF om hem negen maanden te schorsen en te beboeten met 9000 euro. Zijn job bij de Spaanse ploeg was hij meteen kwijt.

Als trainer van de nationale ploeg van Servië-Montenegro behaalde hij prima resultaten. Met de jeugdploeg werd hij in 2005 eerste op het jeugd-WK. Bij het EK van 2004 won Servië-Montenegro verrassend het openingsduel tegen Duitsland (28-26) om vervolgens als zesde te eindigen. In 2005 (WK) werd hij vijfde. Bij het EK in 2006 (Zwitserland) werd zijn ploeg slechts negende. Het verhaal gaat dat hij zijn ploeg opzettelijk liet verliezen tegen Kroatië hetgeen zijn ontslag zou betekenen waardoor hij wat makkelijk richting Macedonië kon vertrekken. Er was inmiddels een ruil tussen de twee betrokken trainers Vujovic en Cvetkovic ‘gearrangeerd’.

Nog één keer kwam hij als trainer volop in de schijnwerpers toen hij op 23 november 2008 als trainer van Vardar Skopje, in de Europacup tegen Kadetten Schaffhausen, de scheidsrechters aanviel en vervolgens één jaar geschorst werd. De geldboete bedroeg 3000 euro.

Veselin Vukovic, een geniale en sterke speler, absolute klasse. Geniaal, tactisch fenomenaal. Een winnaarstype als speler, een geweldige mentaliteit. Karakter, meedogenloos. Beresterk, schutter bij uitstek. Atletisch vernuft, creatief. Aanvoerder van een ploeg. In kritische situaties vaak beslissend. Maar ook teamspeler als het moest, samenspelend met geweldige ploeggenoten. Niet gauw nerveus. Eentje ook die tijdens een verhit duel ‘het vuile werk’ opknapte.

Maar ook eentje met gebruiksaanwijzing in de lange tijd als trainer. Conflicten en uitbarstingen lopen als een rode draad door zijn job als trainer. Afgelopen maandag volgde zijn zoveelste oprisping.