Wedstrijdverslagen

Degradatiehandbal kan best spannend zijn

Door Frits Feuler – Beide teams hadden alle belang bij weer eens een winstpartij. Maakte niet uit hoe. Smezo/BFC en de reserves van Fiqas Aalsmeer streden om niet op de laatste plek in de eredivisie te blijven hangen. Vijf punten uit acht duels, een wat magere oogst, hadden ze achter hun naam staan. Daar moest dus in één klap verbetering in komen. Na een behoorlijk potje strijd was het de thuisploeg van trainer-coach Niek Onink die de rode lantaarn, in elk geval voorlopig, aan de opponent mocht overdragen: 28-25.

Een beetje lucht dus voor de Beekse formatie. “Opluchting, inderdaad,” hijgde Onink nog na. Als een raketje draafde hij ook deze keer voor de eigen wisselbank op en neer. Mert gemak zou hij zomaar aan twee, drie kilometer kunnen komen, warming up meegerekend! Aanwijzingen gevend, juichend bij een goede actie. Stimulerend, maar ook boos bij een domme fout. En die waren zaterdagavond in sporthal De Haamen niet meer te tellen! Omdat ook de opponent nogal wat steken liet vallen, kon het dubbeltje, zeker in de eerste helft (14-10) nog alle kanten op rollen. Dat wist Onink ook die met een waslijst aan geblesseerden in zijn groep moet afrekenen.

“Ik was niet echt gerust, ja, dat klopt. Bij vlagen spelen we goed, om vervolgens te vervallen in spel dat ik niet wil zien en tegen onze afspraken is. Kijk, we moesten dus winnen. We hebben al een paar wedstrijden nipt met één treffer verschil verloren, dus moesten we vandaag tegen een sterke en directe concurrent de punten kapen!”

Onink kreeg de afgelopen weken de ene na de andere blessure over de groep. “Niks op training, ja nu vanavond een paar kleinere pijntjes tijdens de wedstrijd bij een paar spelers. Maar als bijvoorbeeld iemand uit een bus stapt die niet stil staat en dan een forse enkelblessure oploopt, dan vraag ik me af hoe ik dat als trainer met mijn staf kan voorkomen!”

Pas een kwartier na de pauze kwam BFC in het goed spoor. “Afspraken kwamen we na, de snelheid ging omhoog en het vertrouwen keerde terug. Plots staan we op een verschil van tien en slaat de paniek weer toe. Onbegrijpelijk! Het doelsaldo kan in de eindstand ook nog een rol spelen, dus je moet alles pakken wat je kunt pakken,” foeterde de kleine generaal.

Bij Aalsmeer-speler Luuk Obbens – drie maanden geleden vader geworden van zoon Mick – kon er na de verloren degradatietopper nog wel een bescheiden lachje af. “We hebben een vrij jonge groep, BFC heeft meer ervaring. Inderdaad, die achterstand van tien treffers motiveerde ons plots wel, dus trokken we nog een keer samen op,” analyseert de 28-jarige opbouwer die zich gedurende de hele wedstrijd een slag in de rondte werkte: zelf scorend maar ook laten scoren. “We kregen die beer van een schutter aan BFC-kant niet echt te pakken, dus dat was te makkelijk. Als het loopt binnen onze ploeg, dan loopt het ook. Dat hebben we in de tweede helft met die eindsprint – van 28-21 in de laatste vijf minuten naar uiteindelijk 28-25  (FF) – laten zien.”

Kansloos om in de eredivisie te blijven acht Obbens zijn ploeg niet. “We trainen zes, zeven keer per week. Maar met de automatismen wil het nog niet echt lukken. Ons hoogst haalbare doel? Wegblijven aan de onderkant en ook komend jaar in de eredivisie spelen!”

Wat Obbens verder zorgen baart binnen de club is dat de afstand tussen het eerste en tweede team alsmaar groter wordt. “Wij hoeven niet te gaan spelen in de kampioenspoule, hebben daar niks te zoeken. Hebben nog voldoende kansen om op tijd onze plek in de eredivisie veilig te stellen. Team twee moet een doorgeefluik naar een zijn. Maar het wordt wel lastig.”

Het ergert de opbouwer nog altijd dat, op de openingsdag, een voorsprong van elf treffers thuis tegen Lions 2 niet in winst kon worden omgezet en met 30-32 alsnog verloren ging. Als je op het moment van die uitspraak het gezicht van Obbens bekijkt, weet je wat voor hem het woord ‘balen’ inhoudt. Hij is een echte winnaar, een krijger op het veld. Hij haalt alles uit de kast om wedstrijden te winnen. Straalt dat ook uit. Wel met een leuke glimlach er bij…..