Chrome
Firefox
Internet explorer
Safari
Bij de start van het nieuwe seizoen: als niet ik, wie dan?
Van de Redactie – De Keulse cultband Die Höhner zong in 2007 het toch wel redelijk bekende deuntje ‘Wenn nicht jetzt, wann dann’ om de Duitse nationale mannenploeg te steunen bij hun jacht op de wereldtitel in eigen land. Dat lukte! Het lied werd een aardige hit!
Met een beetje fantasie kun je de tekst ook veranderen in ‘wenn nicht ich, wer sonst?’ Maar dan krijgt de inhoud van het nieuwe liedje een andere lading.
Op een clubsite kwamen we een wel toepasselijk verhaal tegen. Zeker met de start van het komende handbalseizoen in het vooruitzicht iets om over na te denken!
Nog beter: allemaal handen uit de mouwen!
Heb jij ook wel eens het idee dat binnen een vereniging zomaar alles vanzelf gaat? Als bij donderslag staat tijdens de eerste wedstrijd een prachtige tas in het kleedlokaal vol netjes gevouwen shirts, shorts en handdoeken. Na de wedstrijd staat er een vers getapt dienblad gouden rakkers op jullie te wachten in de kantine. En wat staat die bedrukking mooi op de sporttassen en trainingspakken. Allemaal dingen die we als vanzelfsprekend aannemen.
Een aantal jaren geleden kwam ik erachter dat het niet iemand was die met een toverstaf stond te zwaaien in de sporthal. Er werd mij gevraagd om teamverantwoordelijke te worden van een handbalteam, landelijk A1. Hoewel ik hier even over na heb gedacht ben ik de uitdaging aangegaan.
Mallemolen
Er gaat een wereld voor je open als je ‘backstage’ komt bij een vereniging. Een mallemolen die gedraaid wordt door een altijd te kleine groep mensen die met hart en ziel, maar vooral met een immense liefde voor hun club ervoor zorgen dat álle teams, niet alleen de topsporters maar ook de allerkleinsten én de alleroudsten in al hun behoeften worden gefaciliteerd. Als je dan bedenkt dat deze mensen vrijwillig hun eigen tijd opofferen om tijdens een vrije middag op bezoek te gaan bij een mogelijke sponsor, hun zondagmiddag opofferen om tijdens de wedstrijden van de jeugd ervoor te zorgen dat er voldoende flesjes fris en zakjes chips klaar staan dan kun je hier niet anders dan respect voor hebben.
Je kunt een vereniging die grotendeels draait op vrijwillige inzet niet vergelijken met een bedrijf dat zijn targets moet halen en waar nú eigenlijk gisteren betekent. Eigen ervaring leert dat het regelen van sommige zaken vaak wat langer duurt. En daar is helemaal niks mis mee, zolang de schouders eronder staan en de neuzen in dezelfde richting komt het allemaal wel goed.
Maar toch, het kan altijd beter, niet omdat de mensen die ermee bezig zijn het niet goed doen, maar omdat de mensen die het doen al aan hun max zitten.
Vrijwilligers
Nu wil ik met dit verhaal eigenlijk niet aan zieltjes werven doen, ik weet niet hoeveel tijd men over heeft en waar men die tijd aan besteedt. Het enige wat ik met jullie wil delen is dat ik in de afgelopen paar jaar wel eens momenten had als: als ik het niet doe, wie dan? Dat is wat de vrijwilligers binnen een vereniging drijft om de moed niet op te geven en ervoor te zorgen dat er een programmaboekje klaarligt voor iedere wedstrijd. Dat het wedstrijdsecretariaat bemand is of dat er een aantal enthousiaste kinderen klaar zit om tijdens de topwedstrijden de vloer droog te maken.
Dit is het moment om met de ‘vele handen, licht werk’ clichés te komen. Maar het klopt wel, wat kún je doen, hóé kun je helpen. Al is het maar een keer een bardienst, een keer helpen met het opbouwen tijdens een verenigingsdag of eens een wedstrijd vanachter de wedstrijdtafel bekijken.
Het zijn de kleine dingen die het doen en als we ons daar samen voor inzetten maken we van onze al fantastische vereniging een nog veel betere vereniging.
Een clubmens
Noot: bekijk ook de actie van de Limburgse vereniging MEOS uit Nederweert om vrijwillgers te recruteren via deze link: