Nieuws

Debbie Bont gaat opnieuw voor een medaille

Vaste waarde in Oranje behoort inmiddels tot de routiniers

Door René Kok- Debbie Bont (met een t) uit Volendam probeert tijdens het EK in Frankrijk haar vijfde medaille te bemachtigen. Dat is inclusief een bronzen medaille in 2007 in Slowakije tijdens het EK onder 17. Debbie, op 09 december 1990 geboren in Volendam, viert haar verjaardag - de 28e - dus weer tijdens een kampioenschap met de Oranje dames. Debbie reageert op een aantal uitspraken.

Debbie Bont          foto Hans Khoe

In Volendam heeft iedereen zangkwaliteiten. Hoe zit dat bij jou?

Debbie: ”Dat gen heb ik dan niet meegekregen, ik heb handbal kwaliteiten.” 

Jij viert jouw verjaardag al een aantal jaren in het buitenland. Dat is mooi voor jou, maar hoe kijken ze daar thuis tegen aan?          

Debbie: “Leuk zullen ze het niet echt vinden, maar ze zijn er inmiddels natuurlijk al aardig aan gewend. Het blijft die dag dan vaak bij wat telefoontjes.” 

Vervolgens leggen we Debbie wat uitspraken van de bondscoach voor met de vraag of ze het daar mee eens is.

Is goud op dit moment te hoog gegrepen?   

Debbie: “Dat denk ik wel. Zeker als we kijken naar de kwaliteiten op dit moment. Laten we eerst maar kijken hoe een en ander valt. Natuurlijk gaan we voor het hoogste. Er is wel vertrouwen. Ook de vorm is er wel. Iedereen komt met een goede vorm uit de club. Voor een aantal speelsters is dit wel het eerste grote toernooi met Oranje. Dan zeg ik: ga lekker onbevangen spelen en knallen. In de wedstrijd tegen Angola was het in het begin even wennen aan andere formaties, maar ik denk dat we het goed opgepakt hebben.”

Wat de tegenstanders betreft?                                                              

“Dat is moeilijk. Ook de andere landen hebben zo hun problemen. Een drukke periode in de competitie, de Europa Cup-wedstrijden en dan dit toernooi. Welk land lost zijn problemen het best op?“

De selectie?

“Dat is een zaak voor de coach. Ook voor haar was het deze keer extra moeilijk en het is altijd zuur voor de afvallers.  Iedereen heeft z’n eigen kwaliteiten en een andere speelstijl. We leggen de focus op de speelsters die er zijn en niet andersom. Wij hebben er een enorm vertrouwen in.”

Na de EK-break in Frankrijk gaan jullie niet alleen verder in de Deense competitie, waarin jullie het goed doen, maar ook in de Champions League. Ook hierin presteren jullie meer dan behoorlijk. Dankzij die derde plaats in groep B zijn jullie doorgedrongen tot  de hoofdronde, waar Buducnost, Metz en Odense wachten. Hoe verklaar jij het succes bij Kopenhagen?

Debbie: “We zijn al een aantal jaren bij elkaar en hebben een goede mix van jeugd en ervaren krachten, speelsters ook met verschillende speelstijlen. En de club doet alles echt super professioneel.”

Begin februari moeten jullie voor de Champions League thuis tegen Odense. Kijk jij al uit naar de clash met Tess?

Debbie: “Jazeker, dat wordt vast een geweldige wedstrijd, ook voor de supporters van beide clubs.” 

Bij Kopenhagen draag jij nummer 19 op je shirt, in de Champions League heb jij tot nu toe ook 19 keer gescoord. Als jij nu in de Champions League weer scoort - je hebt elke wedstrijd nog gescoord - krijg je dan een ander nummer?

“Dat denk ik niet,” aldus Debbie, “maar dat zal mij er niet van weerhouden zoveel mogelijk doelpunten te maken”.

Je bent inmiddels alweer voor het vierde jaar bij Kopenhagen. Waar blijft de tijd! Het bevalt jou dus goed daar?

Debbie: “Het bevalt mij daar uitstekend.” 

En de stad Kopenhagen? Te vergelijken met jouw geboorteplaats Volendam?

Debbie weer: “Beide plaatsen zijn op hun manier mooi. Ik houd van het water. Dat komt dus goed uit. Alleen is Kopenhagen wat groter dan Volendam.” 

Wat vind jij tot nu toe van jouw carrière?

Debbie: “Het is een mooie carrière. Dat had ik niet verwacht. Maar ik ben er nog niet klaar mee hoor. Ik ben blij met de keuzes die ik tot nu toe gemaakt heb.”

Deel dit bericht