Nieuws

Verdedigen lijkt niet meer leuk

Door Frits Feuler– Het affiche vooraf was duidelijk: Anytime Fitness BFC en promovendus Sima Sport Ventura vochten in de Beekse sporthal De Haamen om een plek naast koploper Schoonmaak VOC 2 in de tweede divisie B bij de dames. Lekker veel publiek, een duel met inhoud, zeven pubers aan de knoppen om de wedstrijd op te fleuren met leuke deuntjes. Hoog tempo, veel inzet, maar…. ook veel technische en tactische fouten. De thuisploeg beschikte, na een 18-15 ruststand, over de langste adem: 36-33.

Nauwelijks twee minuten op de klok of Ventura-doelvrouwe Mariëtte Koster had al vier keer de bal achter zich uit het net moeten vissen. Debet aan al dat gebuk was de aalvlugge BFC-linkerhoekspeelster Lissy Janssen die als een wervelwind over de Beekse speelvloer rende. Tientallen sprintjes perste ze uit haar frêle lichaam. “Ja, ik moet het inderdaad hebben van mijn snelheid!’’ glunderde de 23-jarige, 1.60m kleine duvel, in het dagelijks leven werkzaam als leerkracht in groep 2/3 in het basisonderwijs. Maar ook haar afrondende acties waren vaak een genot om te zien. In de defensie keek ze op tegen de boomlange Ventura-schutter Roos Lockhorst die zich met de tentakels van Janssen niet altijd raad wist. Bij haast iedere BFC-aanval was de eerste blik gericht op snelle Lissy die wel raad wist met het helse tempo.

Kwam de eerste tempo-aanval er niet uit, dan was er even later nog altijd de schotkracht van Manon Nicolaes (24) die haast zonder tegenstand te vaak mocht aanleggen vanaf de stippellijn. Haar worpen sloegen vaak in als granaten: snoeihard, met een uiterste precisie en, niet onbelangrijk, zeer gevarieerd. “Klopt, vond ook dat het best aardig liep in de aanval,” stamelde ze, nog vol adrenaline, kort na de wedstrijd naast Lissy Janssen. “We hebben als team geknokt, in fases dat het wat minder liep hebben we ons snel herpakt. Hadden geen moment het idee dat we dit duel zouden gaan verliezen. We scoren immers vaak genoeg!” analyseerde het tweetal haast in koor.

Janssen doorliep bijna de gehele jeugdopleiding bij de Beekse Fusie Club. Nicolaes, werkzaam op een accountantskantoor, zette de eerste handbalstappen bij Gemini Voerendaal – jawel, ook destijds de club van Luc en Ivo Steins – en verkaste daarna als B-speelster richting Beek. Een gouden overstap, zo is inmiddels wel duidelijk. “Dit niveau in de tweede divisie kunnen we zeker aan. Trainen er hard voor, vaak vier keer per week. Er wordt altijd inzet van je verwacht. Vandaag misten we zeker vijf speelsters. Uit team twee viel niets te halen want die hadden hun eigen wedstrijd. De selectie telt 18 speelsters, dus hebben we dat goed opgevangen. Goede acties, mooie doelpunten. Prima dan dat we toch onze punten binnen hebben gehaald. Volgende week uit naar Dongen, dan de derby tegen MIC. We hebben er zin in!”

Of hun ploeg klaar is voor de eerste divisie, dat is koffiedik kijken, meent het tweetal. “Natuurlijk wil je graag zo hoog mogelijk spelen, wij als ploeg ook. In principe zijn we er wel aan toe. Maar favoriet VOC 2 zal een lastige horde worden. Toch kan het in deze klasse allemaal zomaar anders zijn.”

Beetje kritisch over het verdedigen waren Nicolaes en Janssen niet echt. “Zo lang je er eentje meer maakt dan de tegenstander, is het goed. Wij spelen altijd op deze manier, dan schiet het er in de dekking wel eens bij in.”

Fred Kerbusch

BFC-trainer Fred Kerbusch had wel wat krasjes in de defensie waar genomen. “33 doelpunten tegen is zeker veel. We klappen niet goed genoeg dicht, helpen elkaar niet altijd even goed. Verbeterpunt dus. Ventura hadden we goed bekeken aan de hand van een video, kenden hun sterke punten. Als team speelden we toch soms te wisselvallig. Zoeken naar een betere chemie noem ik dat, zeker als er een wissel plaats heeft gevonden. Trainen toch veel op de dekking maar de meiden willen allemaal ‘volle gaas’ naar voren. De aansluiting moet dan ook sneller gaan. Blessures gooien nu wat roet in het eten maar we komen daar wel uit.”

Rafaël Loch

Collega Rafael Loch, opgegroeid bij UVG en als trainer bij de heren van HVOS Spijkenisse nu voor het eerst met een damesgroep aan de slag, had ogenschijnlijk nog een beetje de pest in van de nederlaag, verleden week, met één doelpunt verschil tegen koploper VOC 2. “Goed gespeeld toen, ook vanavond weer,” aldus de trainer die dit jaar de 3:2:1-defensie inruilde voor een meer stabielere 6:0-dekking.

“De bekerwedstrijd tegen Westlandia wonnen we met 38-30 na een voorsprong van 12! Technisch domme fouten maakten vanavond het verschil waardoor het haast onmogelijk wordt om een achterstand van bijvoorbeeld drie treffers goed te maken. Het omschakelen in zowel aanval als verdediging gebeurt te sporadisch. Daar word ik nu een beetje ziek van!” klonk het na afloop teleurgesteld. “Steeds er achteraan lopen is niet leuk, zoiets slaat in die hoofden door.  Door het kabaal in de hal was ik niet te verstaan voor mijn meiden. De defensie hielp hun keepster niet echt goed! Twee jaar was deze ploeg gewend veel te winnen. Toch moeten we in de top van deze divisie mee kunnen doen en op termijn is zeker een stap naar de een na hoogste klasse mogelijk,” klinkt het in duidelijke taal.

“Jammer dat de aanvoer bij ons van onderaf stokt. Ons tweede team speelt in de afdeling tweede klasse. Vandaag deden drie speelsters uit die groep mee. Niet onverdienstelijk, moet ik zeggen. Ik heb drie keepsters voor drie teams. Dat is een precaire situatie voor Mariëtte Koster! Je gokt er per wedstrijd op dat je maar een keepster nodig hebt. Zo niet, dan weten we wel wie er dan van de velspeelsters op doel gaat staan. Je moet op alle voorbereid zijn. We knokken tot het einde van het seizoen maar moeten tegelijk zorgen dat we stabieler gaan spelen.”