Nieuws

“Terug naar waar het allemaal is begonnen”

Door Frits Feuler – Twee oefenwedstrijden heeft ze inmiddels al gespeeld met haar ‘nieuwe’ ploeg BFC. Eefje Huijsmans (32) is komend seizoen terug op het oude nest. Elf jaar na haar laatste optreden in de Beekse hoofdmacht – toen nog in de eredivisie – trok ze als een ware globetrotter door handballand. “De klik met deze fijne club is er na al die jaren nog steeds,” verklaart zij tijdens het gesprek meer dan eens.

Amper zes jaar was ze toen haar carrière begon bij het toenmalige Caesar in haar woonplaats Beek, de club waar ook haar moeder Marill speelde. Ze doorliep de Limburgse jeugdelecties en verkaste in 2007 naar Quintus. Een eredivisieploeg waarmee ze de Super Cup won, in de voorronde van de Champions League speelde en op het einde van het seizoen de nationale beker won.  

Drie jaar bij het Duitse TuS Lintfort, vlak over de grens bij Venlo, volgden. Tussendoor een Masteropleiding gedaan. In 2012 kwam ze uit voor Loreal Venlo in de eredivisie. Een seizoen later zakte ze af naar jeneverstad Hasselt waar ze onder leiding van huidig Bevo-trainer Jo Smeets speelde. Vervolgens voor liefst vijf jaar terug naar haar ‘tweede liefde’ Lintfort dat een beetje op en neer ging tussen tweede en derde Liga. “Maar afgelopen seizoen promoveerden we naar de Tweede Bundesliga. Jammer om dit te missen, maar mijn besluit om terug te keren naar Beek stond al langer vast.”

Handballen in Duitsland vergde veel discipline. Op maandag startte ze haar voorbereidingen voor een hele week handbal. Ze kookte vier, vijf dagen haar kostje vooruit. Nam haar sporttas ’s morgens mee naar haar werk, want er moest aan het einde van de dag - vier, vijf keer per week – 220 km gereisd worden. “Het was even wennen toen ik bij een van de eerste trainingen bij BFC pas in de gaten had dat ik thuis zat en nog zeeën van tijd had alvorens ik naar de sporthal hoefde te gaan!” Ze kan een schaterlach niet onderdrukken.

Ze straalt nog steeds heel veel energie uit. Heeft na al die omzwervingen natuurlijk veel te vertellen. Voldoende levenservaring, voldoende handbalkennis opgedaan. Kan niet wachten om aan haar nieuwe avontuur bij de kersverse eerste divisieploeg uit Beek te beginnen. “In de afgelopen jaren heb ik enkele operaties aan dezelfde knie moeten ondergaan. 22 mei ben ik dan aan mijn beide voeten geopereerd,” verklaart ze het strompelen en de ondersteuning van twee krukken. “Een botafwijking in mijn voeten waar ik al jaren last van heb, kon ik niet langer meer verdragen. Ik had veel pijn, gebruikte maar één paar schoenen en op mijn werk liep ik meestal op sokken.” In Rijswijk vond de fysiotherapeute die werkzaam is bij Medisport, een chirurg die haar met zijn ingreep van alle ellende kon verlossen.

Twee dagen na de ingreep deed ze in de tuin de eerste krachtoefeningen. Gestructureerd, want dat is ze van nature. Nog niet voor haar onderbenen, dat was verboden. Maar voor de rest van haar pezige lichaam. “Als fysiotherapeute ken je de bijwerkingen van een dergelijke ingreep. Weet je wat je wel en niet moet doen tijdens je revalidatie. Ik heb ook altijd goed op mijn voeding gelet. Door die verminderde activiteit heb ik wel wat minder energie verbruikt maar ben feitelijk geen gram bij gekomen. Ik denk dat de start van de competitie nog net te vroeg komt, maar ik wil wel de hele voorbereiding met de ploeg mee maken.”

Helemaal onbekend is ze in het Beekse niet. Het jubileumtoernooi eind juni zal ze zeker weer bezoeken. “De sfeer is er altijd prima, je treft weer oude bekenden, je praat over dit en dat, kijkt samen naar wedstrijdjes en blikt vooruit naar het nieuwe seizoen. Gezelligheid dus, daar houd ik wel van!”

Ze weet vele ogen op haar gericht. Als routinier wordt ze geacht de jongere, onervaren speelsters bij de hand te nemen. “Het snelle spelletje van BFC ligt me wel. Ik kan enorm genieten als ik medespeelsters in schotpositie kan brengen. Maar ik moet absoluut kunnen samen spelen met een goede cirkelspeelster. Die hebben we wel in de ploeg, weet ik nu al. Eerst is het wachten op de dag dat ik mijn beide sportschoenen weer aan kan trekken!”

Tijdens het voorbije seizoen heeft ze BFC een paar keer zien spelen. “De ploeg kan met geduld spelen,” merkt ze op. Medio mei, toen de overgang duidelijk was, speelde ze mee in een oefenduel.  Meteen na dat duel volgde de operatie aan de voeten én was ze een tijdje aan de rolstoel gekluisterd. “Heel belangrijk, die spelopvatting van de ploeg. Niet als een kip zonder kop over het veld rennen! BFC heeft nog wat extra ervaring nodig en die kan ik overbrengen,” weet de vrijgezel zonder daarbij arrogant over te komen. “Ik zal bij BFC goed tot mijn recht komen. Ben iemand die het spel kan lezen en daarop kan anticiperen.” Bij Lintfort was ze al die jaren ook het verlengstuk van de soms wat chaotische coach. Speelsters begrepen niet altijd iets van haar bedoelingen tijdens de bespreking of time out. “Dan voelde ik me min of meer verplicht om met goede aanwijzingen en tactische oplossingen te komen. Iedereen accepteerde dat van mij.”

Ze klinkt als een echte trainster, zo lijkt het. “Ja, dat was ik bij Lintfort zo ook af en toe. Later, na mijn carrière, zal ik die weg zeker willen bewandelen. Maar dat hangt nog van veel factoren af,” aldus de in Puth wonende Eefje Huijsmans. “Ik blijf 200% fanatiek, dat is mijn karakter. Maar besef ook dat er stilaan ruimte moet komen voor andere dingen in mijn leven. Heb onlangs een huis gekocht dat gerenoveerd moet worden. Woon nu tijdelijk bij mijn ouders, met twee krukken ben je moeilijk verplaatsbaar. Een ding is voor mij duidelijk: ik voel me zeker geen 32! Kan nog wel een aantal jaren mee. Tenminste, als ik gespaard blijf van blessures want daar heb ik inmiddels genoeg van!”