Nieuws

Oftewel: te groot voor servet, te klein voor het tafellaken

Door René Kok- JD Techniek Hurry-Up heeft een moeilijke periode achter de rug en zit eigenlijk nog steeds in de lift omhoog. Maar de lift is nog steeds in beweging, is nog niet gestopt. Een korte terugblik.

In het seizoen 2016-2017 bereikte het toenmalige JMS Hurry-Up de halve finales van de EHF Challenge Cup. Voor Nederlandse begrippen en zeker voor het kleine plaatsje Zwartemeer, onder de rook van Emmen en weggedrukt tegen de Duitse grens, een ongekende prestatie.

Hurry-Up doelman René de Knegt voorkomt een Portuges treffer       foto Hans Khoe

Het seizoen daarop bleken de nadelige gevolgen van dat succes duidelijk te merken. Doordat men zo veel ronden Europees had gespeeld was er een aanzienlijk begrotingstekort. En wel zo, dat men besloot om in dat seizoen niet Europa in te gaan. Toenmalig ad-interim-voorzitter Hendrikus Velzing, tevens al jaren een belangrijk sponsor, zag in dat ook dat niet de oplossing was.

Buitenland

“Wij willen ons graag meten met betere clubs uit het buitenland. Dit bleek ook niet de goede weg. Vandaar dat ik de draad weer heb opgepakt, weer voorzitter ben geworden, en heb rondgekeken wat het beste zou zijn. Vervolgens viel onze hoofdsponsor weg, waardoor we een verlaagd spelersbudget moesten toepassen. Dat had weer tot gevolg dat een aantal spelers vertrok. Gelukkig heeft dat niet lang geduurd en konden we al snel een nieuwe hoofdsponsor begroeten. JD Techniek is nu voor 2 jaar aan ons verbonden. Met een optie voor langer na evaluatie. In eerste instantie zouden we alleen in de BENE-League spelen, maar opeens was er meer mogelijk op financieel gebied”.

Hurry-Up kan weer spelers aantrekken en maakt tevens bekend dat het in het seizoen 2018-2019 weer mee gaat doen in de EHF Men’s Challenge Cup. Precies het Europese toernooi dat het twee seizoenen geleden, financieel gezien dan, bijna noodlottig werd. Velzing daarover: ”Door mijn werk ben ik in heel Europa geweest en heb ik een groot en goed netwerk op kunnen bouwen. Daar heb ik nu profijt van. Europees handballen kost handenvol geld, maar we zijn toch deze weg weer ingeslagen”. Hurry-Up, onder leiding van voorzitter Hendrikus Velzing, weet waar het in Europa moet zijn om spelers te halen. Nu eens niet, zoals in het verleden, uit de hoek Letland, Litouwen, maar voor het eerst uit het zuidwesten van Europa. Daar waar het, zoals bijvoorbeeld in Spanje, economisch gezien minder aan het worden was. En nu gaat de lift dus weer omhoog.

Tommie Falke          foto Hans Khoe

Verschil

Toch bestaat er nog steeds een groot verschil bij de heren tussen de top in Nederland en bijvoorbeeld Portugal waar Hurry-Up zich dit weekend mee moest meten: AM Madeira Andebol  SAD. De club van het bekende en bij vele toeristen geliefde eiland Madeira behoort al jaren tot de top in Portugal. Ook de andere topploegen, zoals Benfica, Porto en Sporting spelen al langer in de Europese competities en slaan meestal een goed figuur.

AM Madeira speelde de afgelopen jaren liefst 10 keer in diverse EHF toernooien, waaronder tweemaal CL, en reikte vorig seizoen zelfs tot de halve finales. Iets wat Hurry-Up, inmiddels vijf actief in Europa, het seizoen daarvoor had gepresteerd. In die halve finale werden de Nederlanders toen uitgeschakeld door Sporting Portugal, een Portugese club.

Een ander verschil is mogelijk het aantal ‘buitenlanders’ in beide ploegen. Bij Zwartemeer spelen er 5, waarvan 4 dit jaar voor het eerst, bij AM Madeira maar 2. Dat heeft, zeker in dit eerste jaar, zijn invloed op hetgeen er gepresteerd kan worden.

Positief gestemd

Toch was iedereen bij Hurry-Up vooraf positief gestemd wat de kansen betrof. Het nieuwe trainersduo Tim Remer en Manuel Kremer (sinds mei dit jaar actief binnen de club na het vertrek van de vorige coach) zeker. Manuel Kremer: “Madeira behoort tot de beste teams in Portugal en speelt wekelijks tegen de andere topploegen van Portugal. Kwalitatief gezien zijn zij licht in het voordeel, maar wij spelen thuis en kunnen dan vaak wat meer. Ik schat onze kansen op 50-50”. Het trainersduo, dat samen het technisch beleid vorm gaat geven, zet voor de toekomst vooral in op meer trainen met meer spelers en de jeugd moet meer kansen krijgen.

Wat de kansen op overleving van deze ronde betrof, liep het helaas anders op deze vroege zaterdagavond. De thuisclub liep vanaf het begin al vlot achter de feiten aan. De handelingssnelheid en de schotkracht van de Portugezen was Hurry-Up teveel. Bovendien konden de Zwartemeerders niet in hun eigen spelletje komen. Teveel technische fouten zorgden er mede voor dat de ruststand al ‘uitzichtloos’ was: 9-17. Ook de hoop dat de Portugezen, met het oog op hun thuiswedstrijd, iets gas zouden terugnemen kwam niet uit. Bij het eindsignaal van de IJslandse scheidsrechters stond er een duidelijke nederlaag op het scorebord: 21-37. 

De thuisclub was duidelijk een illusie armer, maar een ervaring rijker.  Hoewel de kansen vrijwel nihil zijn om de volgende ronde te halen, wordt de uitwedstrijd beslist geen ‘vakantiereisje’. Daarvoor is de Zwartemeerse club te eerzuchtig. Bovendien zal men uit zijn op eerherstel.  En uiteraard wil men alle sponsoren, die meegedaan hebben aan de actie ‘sponsor een vliegticket voor een speler of iemand van de begeleiding’, ook niet teleurstellen.