Nieuws

Door Frits Feuler – Je ziet ze zelden nog zo actief als de kleine Mats Westenberg uit Geleen. Niet achter de computer of met de mobiele telefoon. Zes jaar oud is Mats, in oranje shirt. Een vuist hoog. Niks bijzonders, zo op het eerste gezicht. Een menneke met een bal, die kom je in veel sporthallen of voetbalvelden tegen. Ook niks bijzonders.

Zijn moeder is speaker bij de thuiswedstrijden van Vlug en Lenig. Mats moet dus mee naar Glanerbrook en vangt af en toe wat flitsen op van het duel tussen de handbalvrouwen van Vlug en Lenig en Dalfsen. Daar lijkt hij niet echt in geïnteresseerd. De bal, daar draait het bij Max om.

Vuurrood is zijn koppie nadat hij gedurende de eerste helft ergens in de gangen van het complex met de bal actief is geweest. Gooien en nog eens gooien. Rechts en links. Beetje stuiten met de bal.

In de pauze moet Tom van der Wilt, verslaggever van De Limburger, eraan geloven. Hij fungeert als keeper, pal voor een grote deur. Mats probeert doelpunten te maken met zijn groene bal, Tom moet alles uit de kast halen om zich niet iedere keer te laten verrassen door de slimmigheid van het ventje. Heerlijk om te zien hoe intens hij met die bal bezig is. Het plezier straalt van Mats'gezichtje.

Mats Westenberg             foto Rob Oostwegel

Nadat een andere verslaggever Mats nog wat trucjes heeft voor gedaan, is hij helemaal in de wolken. Zijn hoofdje kleur meer en meer rood, achter elkaar probeert hij die trucjes met de bal onder de knie te krijgen. Over leergierigheid gesproken! Tussendoor even bij mama aan de tafel om wat water te drinken, want van intensief sporten krijgt ook Mats dorst.

Toch maar eens even bij mama nagevraagd. “Mats heeft zoveel energie, ongelooflijk. Hij handbalt sinds een jaar bij de kabouters van Vlug en Lenig. Maar ook voetballen bij de mini’s van Geleen Zuid. En pas op! Hij krijgt sinds een paar maanden schaatslessen, hier op Glanerbrook. Daar ligt een wielerbaan, dus is hij daar met zijn fietsje een of twee keer per week te vinden. Oh ja, tussendoor gaat hij ook nog naar school!” lacht zijn moeder, een beetje trots. Dat mag ze zijn.

Ongetwijfeld horen we ooit nog van Mats, in welke sporttak ook.