Nieuws

Een helft voldoende voor winst op Roemenië

Door Frits Feuler –De nieuwe medaille in de prijzenkast van Oranje kan na het 13^e EK worden uitgebreid met een bronzen. In het duel om de derde plek werd, voor de tweede keer dit toernooi, Roemenië geklopt: 24-20. Na een tweede plek op het WK 2015, een tweede op het EK 2016, gevolgd met een ‘net net’ vierde plaats op de Spelen van Rio, brons op het WK 2017 in Duitsland nu dan diezelfde kleur in Parijs. Een medaille waar de collectief sterke ploeg, zo geplaagd door blessureperikelen in het voortraject en tijdens het toernooi, met recht trots op mag zijn.

Maura Visser hield het bij de voorstelling van de ploegen al niet droog. De 33-jarige Haagse had haar teamgenoten verteld er na dit duel definitief mee op te houden. Hellas, Quintus, Horsens, Kolding, Leipzig, Viborg en nu Bietigheim waren de topsclubs waar ze voor speelde. “Blij!” stamelde ze na afloop met tranen in de ogen voor de camera’s. “Het is goed zo. Mooie afsluiting. Zoveel jaren gaan er plots door je heen. Trots met de meiden op die laatste medaille”. Na 138 interlands, 451 treffers en twee medailles op EK 2016 en 2018 is de interlandcarrière voor Visser fini.

Haar 'laatste Oranjeploeg' toonde twee gezichten. De eerste helft had Oranje – zonder Smeets en Kramer maar wel met de toegevoegde Inger Smits – nauwelijks iets te duchten van de Roemeensen. De 15-8 ruststand in Nederlands voordeel was de juiste afspiegeling van spel en tactiek.

EEN WELGEMEEND PROFICIAT AAN DE WINNAARS VAN DE BRONZEN MEDAILLE!   

Maar zie! Coach Ambros Martin had tijdens de rust wel wat nieuwe impulsen in zijn ploeg kunnen pompen. 16-8 was nog voor Oranje, daarna kwam de klad erin. “Eigenlijk een kopie van het duel om de derde plaats, vorig jaar tijdens het WK in Duitsland tegen Zweden,” keek de uitstekend keepende Tess Wester kort na het duel terug. “Tweede helft! Zo slecht! We waren niet keihard genoeg in de dekking. Maar uiteindelijk was de marge voldoende.” Over de prestatie van dit Oranje had Wester alleen maar lof. “Niet vergelijkbaar met vorig jaar. Nu waren we als team sterker, speelden sommigen op onwennige posities en deden dit 110%.”

   foto EHF

Kelly Dulfer koestert de gouden bal als beste verdedigster van dit EK

Angela Malestein keerde weer terug op haar favoreite plekje en sloot nauwgezet aan bij haar laatste prestatie. Gedreven weer, creatief ook, gelet op de gedurfde draaibal voor de 19-12. Inger Smits viel defensief wat onwennig in, zag een paar Roemeensen succesvol afronden maar had zelf ook de mogelijkheid om in de aanval op de vreemde hoekpositie ‘gewoon’ vier treffers te maken. Uiteindelijk kreeg ze één streepje achter haar naam.

Roemenië perste alle aanwezige energie nog uit de lijven, zag dat Oranje het ritme kwijt was. Nycke Groot en de opnieuw vlot scorende Estavana Polman hielden grip op de wedstrijd. Gelukkig maar! Een schot van diezelfde Polman moest via de video-ref bekeken worden door de Oostenrijkse arbiters: het werd inderdaad 22-18, een belangrijk moment in de wedstrijd, zeven minuten voor tijd. Haast kruipend verlangden beide ploegen naar het verlossende eindsignaal dat bij 24-20 Oranje als muziek in de oren klonk.

EEN STRALENDE KELLY DULFER, BESTE VERDEDIGSTER VAN HET EK!

Iedereen op de vloer, Housheer, Smeets en Kramer. Feest! Natuurlijk, dat hoort zo. Zonder hoge verwachtingen begonnen, geëindigd met brons. De top vier halen was vooraf als knap bestempeld. Een sterke dekking, met Kelly Dulfer – uitgeroepen tot beste verdedigster – in het middelpunt met Visser, Kramer en Groot meermaals in de hoofdrol. Deze generatie heeft iets moois opgebouwd de laatste vier, vijf jaar. Geen enkele ploeg slaagde erin om vijf opeenvolgende grote toernooien bij de laatste vier te geraken! Memorabel daarbij is nog altijd de kwalificatie in 2014 voor het WK waar Nederland in Rusland met tien doelpunten verschil versloeg en zodoende de grootmacht het WK ontnam. Maar goud ontbreekt nog bij de hongerige Oranje-groep. Op de beslissende momenten kruipen Frankrijk, Noorwegen en Rusland voor. Maar het verschil wordt kleiner, leert ook dit EK.  

Loïs Abbingh werd de ‘woman-of-the-match’. Terecht, maar net zoveel lof voor haar teamgenoten. “Blij voor alle meiden! Nu nog geen energie om te juichen. Leeg! Kapot! Zwaar! Vermoeid! Eerste helft supergoed, tweede weggezakt. Het werd nog onnodig spannend. Maar we hebben weer een voordeel: geplaatst voor het WK, volgend jaar in Japan!”

Begin januari overlegt het NHV met Helle Thomsen over een verlenging van haar contract. De Deense coach wil het liefst tot 2020 doorgaan.

Maandag vertrekt Oranje vanuit Parijs richting Schiphol. De bus wordt rond 17 uur in Hoofddorp verwacht. Helle Thomsen en keeperstrainster Lena Rantala zijn niet van de partij, zij reizen vanuit Frankrijk rechtstreeks door naar Denemarken en Noorwegen.

Roemenië: Denisa-Stefania Dedu, Yuliya Dumanska; Aneta Udristoiu, Melinda-Anamaria Geiger (2), Eliza Iulia Buceschi (2), Gabriela Perianu (2), Cristina Laslo (2), Valentina Neli Ardean-Elisei (6), Crina-Elena Pintea (1), Elena-Cristina Florica, Constantina-Daniela Ratiu, Raluca-Elena Bacaoanu, Maria-Madalina Zamfirescu (2), Laura Chiper (3), Ana-Maria Dragut, Bianca-Maria Bazaliu.

Nederland: Rinka Duijndam, Tess Wester; Laura van der Heijden (1), Debbie Bont (1), Lois Abbingh (4), Lynn Knippenborg, Delaila Amega, Maura Visser, Nycke Groot (5), Kelly Dulfer (1), Merel Freriks, Inger Smits (1), Charris Rozemalen, Angela Malestein (4), Estavana Polman (7).

Scheidsrechters: Ana Vranes/Marlis Wenninger (Oostenrijk).

Strafminuten: 4’ – 2’ (Perianu 2’, Ardean-Elisei 2’ – Dulfer 2’).

Strafworpen: 1/0 – 3/1.