Nieuws

Door Peter Lotman - Houten - Het ging tijdens het vierlandentoernooi in Houten uiteraard om de wedstrijden van de nationale ploegen van IJsland, Japan en Nederland A en B. Maar laten we dit keer eens beginnen met de organisatie een grote pluim te geven. De gastvrijheid was uitstekend, aan alles was gedacht en de verzorging door de grote groep vrijwilligers van hoog niveau. Houten, dat de laatste jaren toch al zo nadrukkelijk aan de weg timmert, is de status van provincieclub inmiddels al lang ontstegen. Animator en promotor Dick Jacobs heeft in Houten  de afgelopen jaren met zijn kompanen iets moois neergezet.

Dat de finale een strijd zou worden tussen IJsland (B) en onze eigen nationale formatie was al snel duidelijk. En eigenlijk de grote wens van het verantwoordelijke Oranjekader. Waar het al die dagen om ging, was voor de toeschouwers en andere handbalfans natuurlijk het bewonderen van de internationals uit eigen land. Een praatje hier en een praatje daar. 

Het kon allemaal in The Dome en dat was beslist ook de charme van het evenement. Daar komt nog bij, dat onze internationals altijd makkelijk aanspreekbaar zijn en meestal enthousiast over hun (vooral) buitenlandse ervaringen willen vertellen. Zonder gedwongen uitspraken en zonder die vaak hinderlijke mediatraining die alleen maar voorgekauwde tekstjes opleveren.

Fraaie staaltjes

Het was dus prettig vertoeven gedurende al die dagen en daarbij viel er ook regelmatig te genieten van fraaie staaltjes handbal. Niet alles was even goed en er waren ook momenten bij dat het allemaal wat minder spectaculair was. Maar in doorsnee was het toch interessant om de verrichtingen van de A en B-ploeg gade te slaan. En in het bijzonder om de verschillende culturen in het handbalspel tussen IJsland en Japan te analyseren. 

Voor de Nederlandse bondscoach Erlingur Richardsson en zijn assistenten golden de duels vooral als voorbereiding op de belangrijke en loodzware confrontaties straks in de play-offs tegen topland Zweden. Zij zullen voldoende indrukken hebben opgedaan om kandidaten voor de A-ploeg toe te voegen of weg te strepen. Sommige spelers blonken uit, andere internationals die de stap zouden moeten maken, maakten hun uitverkiezing voor de hoofdmacht (nog) niet waar.

Behoorlijk niveau

De overwinningen op IJsland (38-36), Japan (28-23) en in de finale weer IJsland (26-24) waren vooral qua schotkracht van behoorlijk niveau. We pikken er een paar spelers uit zonder de anderen tekort te doen.

Ephraim Jerry (sterk toernooi !), Robin Jansen, Kay Smits en Iso Sluijters lieten zich gelden. Bobby Schagen blijft een fenomeen op de hoek. Technisch vaardige speler en wat een trefzekerheid! Evert Kooijman kon ons zeer bekoren aan de cirkel. Geen gezeur, gewoon zijn werk doen aan de cirkel en scoren en dan razendsnel weer terug in de verdediging. Ook wat

de keepers betreft, is er geen probleem. Routinier Gerrie Eijlers en Bart Ravensbergen (een geweldige ontwikkeling in Frankrijk), hadden superstops en zijn een vaste waarde. Dani Baijens en Tommie Falke komen eraan en vielen op door hun enorme drive. Doelman René de Knegt maakte zijn debuut en deed dat prima.

AD SPORT/PETER LOTMAN