Nieuws

“Overrompeld, weggeblazen en opgerold”

 

Door Frits Feuler –Een vrij groot aantal Nederlandse journalisten en fotografen had de Nederlandse vrouwenploeg de afgelopen twee weken tijdens het 23e WK in Duitsland ‘achtervolgd’. De pers zat er dus bovenop, want een ploeg of individuele sporter die zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, is voer voor de kat. Een moment op de rustdag voor de speelsters op zaterdag om de berichtgeving door te nemen.

Voer voor de kat dus, dit Oranje. Ook vanuit Leipzig, Magdeburg en nu dus het finaleweekeind in Hamburg was dat al zo. Oranje had maar een doel en dat was goud! De vele reserveplaatsen moesten ingeruild worden voor het hoogst haalbare. Maar de voorbereiding op dit ‘WK bij de buren’ was niet vlekkeloos te noemen. De al dan niet ernstige blessure van Nycke Groot, kon ze wel of niet spelen? Na acht duels is de constatering dat ze niet helemaal okselfris aan dit toernooi heeft deelgenomen. En dat weet ze zelf als geen ander.

Sinds de veegpartij door regerend kampioen Noorwegen in de halve finale (23-32) is duidelijk geworden dat dit Oranje niet meer het Oranje van twee, drie jaar terug is. Onwillekeurig doet dit je denken aan onze voetballers in 1988, die in Duitsland Europees kampioen werden maar vervolgens op het WK in Italië in een neerwaartse en ruziënde spiraal terecht kwamen. Coach Leo Beenhakker had geen grip meer op de ploeg en wierp de handdoek.

Vanmorgen maar eens een poging gedaan om de Nederlandse en buitenlandse media in te duiken en hun oordeel over het falen van Oranje samen te vatten. Blijkt dat er wel wat aan te merken valt op de ploeg van coach Helle Thomsen. Tactiek en wisselbeleid (o.a. Van der Wissel) komen voorbij. Vreemd is het dat een speelster als Estavana Polman faciliteiten krijgt om met haar vriend Rafael en pasgeboren dochtertje aanwezig te zijn. Meer dan eens poseert ze met de kleine voor de camera’s, die daar leuke plaatjes in zien maar totaal buiten het handbalbelang zijn. Als dit vooraf zo besproken is, prima. Tot opvallende prestaties in Oranje komt Polman echter dit toernooi niet al te nadrukkelijk.

Teveel grijpen de speelsters terug naar de eerder voor Nederland zo succesvolle maar ‘net niet prijzen’ bij de Spelen, WK en EK. Bijna niets is er tijdens dit WK meer over van het spel waar Nederland zo beroemd en om geroemd werd: snelle break, snelle midden……weg! Thomsen refereerde bij haar aanstelling een jaar geleden dat het zelfs ‘nog een tandje sneller moest gaan’. De wedstrijden op dit WK hebben dit niet echt duidelijk gemaakt.

Nu.nl maakt bijvoorbeeld gewag van een migraineaanval bij spelverdeelster Nycke Groot. Na de eerste aanval in de tweede helft haalt de coach haar naar de kant waar ze mag blijven zitten. In de bijbehorende interviews spreekt een aantal speelsters nog redelijk positief over het falen. “Pas toen we in de slotfase met 8,9 doelpunten achter stonden wist ik dat het niet meer ging lukken. Maar in handbal gebeuren soms gekkere dingen,” draait Tess Wester er een beetje om heen.

Loïs Abbingh kan wat dat betreft terugkijken op een redelijk toernooi, is de algemene indruk.  In 2014 raakte ze zwaar geblesseerd toen ze richting Roemenië ging. In januari 2015 begon ze bij Baia Mare pas aan haar tweede seizoen, maar heeft daar nauwelijks salaris voor ontvangen. Die rekening staat, nu ze in Parijs speelt, nog open. Iets om over na te denken.

De Volkskrant opent met ‘overrompeld, weggeblazen en opgerold’ het bericht. “Alle seinen stonden op rood maar het hielp niet!” Volgens verslaggever John Volkers is er wel wat mis met de resultaten van Nederland tegen grootmacht Noorwegen. Hij somt op: vierde nederlaag in twee jaar tijd in de duels met Noorwegen – sinds de Spelen van 2008 aan de macht - om de mondiale toppositie; de desastreuze nederlaag in de WK finale van 2015 met 23-31, na een 9-20 ruststand; de strijd om het brons in Rio (26-36) en deze ‘Duitse’ uitgave die met een vlotte 1-8 achterstand niet meer gered kon worden. “Een nieuw dieptepunt dat zich aankondigde met de grillige vorm die de ploeg van Thomsen de voorbije twee weken tentoonstelde.” Vorig jaar, tijdens het EK in Zweden, was Nederland voor het eerst gelijkwaardig aan de Noorse ploeg. Slechts “door een blunder van de Russische arbitrage – een treffer van Malestein in de slotseconden werd afgekeurd – werd Oranje in Göteborg succes ontnomen: 29-30.”

Een oude prestatie blijft nog steeds met sierletters geschreven, aldus Volkers. “In 1999 versloeg Oranje, onder leiding van Bert Bouwer, bij het WK Noorwegen in hun eigen omgeving: 24-18. Daarna volgden twee remises en veertien nederlagen.”

“Elk foutje wordt afgestraft,” meldde Nycke Groot, vorig jaar verkozen tot ‘Waardevolste speelster’ van het toernooi, nog in de aanloop naar deze halve finale. Haar coach zag zich genoodzaakt om binnen twaalf minuten al tweemaal een time out te nemen. Ïn haar ziel had de Deense coach zich al over gegeven en gaf de reserves veel speeltijd. Na een verdedigende actie haalde Thomsen Groot direct na de pauze van het veld. “Maar het leed was toen in feite al geschied,” sprak een collega-journalist na afloop in de perszaal.

Het AD meldt ‘de kansloze missie van Oranje tegen een ijzersterk Noorwegen. “Ontluisterende cijfers,” schrijft Lisette van der Geest. “Noorwegen speelde dominant, snel en subliem. Volgens Helle Thomsen is Noorwegen daarin het beste team ter wereld. Dat maakt onze keepsters extra belangrijk.” Ook Yvette Broch, met betraande ogen, deed haar verhaal. Kort maar krachtig: “Ik geloofde echt in een stunt. Wat erg is dit! Dit is gewoon kut!”

De Telegraaf kopt: ‘WK-droom Oranje in duigen!’ Sterspeelster Nycke Groot kwam amper in actie en had last van een migraineaanval. Wanhopig ook liep Abbingh over het handbalveld. De topschutter van Oranje kwam geen moment in haar spel. “Geen ruimte voor mij om te schieten. Noorwegen dwong dat af met hun spel in de dekking; ze waren ook ze snel in de uitbraak. Ze verdienden de zege.” Even gloorde nog hoop bij Abbingh: “Vorig jaar, in de EK-finale, kwamen we ook terug van een achterstand van zes doelpunten. In de rust zeiden we tegen elkaar dat het nu ook mogelijk was. Maar dit Noorwegen was echt veel beter.”

Henk Stouwdam kopt namens NRC: “Topland? Ja. Hoofdprijs? Nee. Oorzaak? Noorwegen.” Voor Nederland duur de weg naar de top 20 jaar. “Een academie en sterke visie gaven het ultieme zetje.” En: “Noem ze onverbeterlijke optimisten, overambitieuze strebers of zelfs gekken. Maar Nederlands succes in sporten waar dat allerminst van zelfsprekend is, begint altijd in de hoofden van enkele gekken.”

Als voorbeeld noemt Stouwdam de volleyballers die met een ongekende aanpak jaren later naar Olympisch goud gingen in 1996. “Dat inspireerde Bert Bouwer van handbaldwergstaat Nederland om onder het motto ‘meiden met een missie’ de internationals fulltime bij elkaar te brengen.” Sinds 2015 behoort de vrouwenhandbalploeg structureel bij de top vier van de wereld. “Moraal: onwerkelijke doelen vragen een onwerkelijke aanpak.”

Nederland werd in Hamburg weggeblazen, kansloos, omdat de grote vorm bij de ploeg ontbreekt. “Voor de gigasprong voorwaarts legde Bouwer twintig jaar geleden het fundament. Iets dat later weer door financieel wanbeleid van de bond werd vermorzeld. Bouwer, ging, Sjors Röttger kwam.”

Speelsters verkasten naar het buitenland. “Eenmaal daar blijven ze daar, ze zijn verslaafd aan dat niveau. In Nederland rest slechts een juniorencompetitie op het hoogste niveau,” citeert de NRC-verslaggever Bert Bouwer. De ‘Handbalvisie’ werd in praktijk gebracht, een boekwerk van 67 pagina’s. “Ook huidig bondscoach Thomsen moest zich aan deze lijn committeren. “Grommend ging technisch directeur Röttger vorig jaar akkoord met de dubbelbaan van Thomsen bij Boekarest. In zijn hart is hij hier niet blij mee!”

Het verschil met de gemiste hoofdprijs vorig jaar op het EK – de bal op de paal zullen we maar zeggen – deed toen meer pijn dan de nederlaag van gisteravond. “Nederland schoot in de modus van gelatenheid, zo groot was het krachtsverschil.”

Handball-world.com citeert coach Helle Thomsen een dag eerder nog op de persconferentie: “We zijn blij dat we het tot in Hamburg gered hebben!” Om vervolgens het wedstrijdverslag te openen: “Machtsvertoon Noorwegen!” En: “Nederland vocht verbeten tegen de nederlaag.”

 

Zaterdag wordt er in de Barclay Arena om 12 uur nog getraind door de Oranjeselectie, om 14 uur volgt Zweden. Een etmaal later (zondag 14.30 uur) strijden beide ploegen om het brons.