Nieuws

Derde landstitel op rij voor Achilles Bocholt

Door Frits Feuler –In de derde en beslissende wedstrijd om de Belgische handbaltitel bij de mannen heeft Achillies Bocholt in eigen huis Initia Hasselt van een stunt weten af te houden. Voor de achtste (!) keer dit seizoen stonden beide ploegen tegenover elkaar. Frappant genoeg: in geen enkel duel kon de bezoekende ploeg de punten na afloop bijschrijven. Deze keer ook niet, want de ploeg van coach Bart Lenders haalde met een 32-28 zege (rust 17-12) de derde landstitel op rij binnen. Een duel - met Lions-trainer Mark Schmetz en bestuurslid Hans Gierman als aandachtige toeschouwers - dat ook in het teken stond van de spelers die afscheid nemen. Miha Pucnik en Andreas Kittel verlaten de kampioen, evenals assistent-trainer Szymon Dobrzynski.

Beide ploegen hanteerden bijna de volle zestig minuten een ongelooflijk hoog tempo. Het leek alsof een van de teams snel een verschil van vijf, zes treffers wilde bewerkstelligen. Dat lukte de thuisploeg pas kort na de rust (21-14 en 22-16) maar onder aanvoering van een gedreven Dylan Vossen en Tom Robijns kregen de bezoekers tien minuten voor tijd (26-24) weer een sprankje hoop. Vossen tekende met een snoeiharde pegel voor 28-25 en luidde daarmee een alles-of-niets fase voor zijn ploeg in. De duels werden nog wat grimmiger zonder echt over de schreef te gaan. Het werd uiteindelijk niets voor Hasselt. “Ja, supporters, begint U maar!” ging de speaker zes minuten voor tijd vol uit zijn dak. Bochêt drukte nog even door en beide ploegen lieten tien seconden voor affluiten (32-28) het duel voor wat het was en begonnen aan een felicitatieronde op het veld. Op de muzikale klanken van Karrespoor – ‘Ja dat is mooi, mooi, mooi man’ – begonnen de ruim 800 toeschouwers op de tribunes aan hun feestje met de kampioenen.  

“Vier jaar hier aan het werk, drie landstitel, tweemaal de Beneleague en een keer de beker. Tja, iets om met de ploeg fier op te zijn,” blikte de succesvolle Bocholt-coach te midden van het feestgedruis terug op een zwaar seizoen. “Verschil zat deze keer ook in het thuisvoordeel. Sportief duel, we zijn ‘cool’ gebleven. Sinds anderhalve maand hebben we ons op training op dit slot van de competitie gefocust. Met een mooie titel als beloning.”

Op de vraag of hij komend seizoen, na zoveel extra’s op zijn palmares, nog door gaat, was het antwoord vrij eenvoudig: “De spelers willen dat ik verder ga. Heb met het bestuur enkele extra faciliteiten besproken. We gaan meer jongeren inpassen, ook een stuk meer begeleiding bij de fysieke en krachttraining. Betekent dus ook dat er meer concurrentie binnen de ploeg komt.”

Nog geen sleet op de prestaties van doelman Bjorn Alberts. Bijna 40 en nog van plan er een jaartje aan vast te plakken. “We bekijken het van jaar tot jaar,” geeft vrouwlief Rachel lachend aan. Alberts lijkt hard op weg Andrey Lavrov van de Russische nationale ploeg bij te gaan halen. Hij stopte pas op zijn 42^e. “Ja, dat verhaal ken ik,” glunderde hij na de zoveelste triomf. “Maar wel een ander niveau.” Ook in dit duel was hij meer dan eens een behoorlijke sta-in-de-weg voor de Hasseltse voorwaartsen. “Ons type spel was Hasselt te machtig. Snel, we hebben ze fysiek kapot gespeeld al kregen we het op einde toch nog, verrassend genoeg, even moeilijk. Maar als collectief hebben we die klus kunnen klaren. Vanavond niet te lang feesten, want morgen moet ik met mijn dochtertje naar de familiedag bij Vlug en Lenig.”

Als een klein kind zo blij was Damian Kedziora met deze nieuwe titel. Straalde van oor tot oor. “Was moeilijk, zeker na het uitvallen van mijn broer, half februari, als spelverdeler. We hebben 200% gegeven. De druk vandaag was enorm. Vorig jaar de triple, dit seizoen de beker gemist. Maar alles bij elkaar toch een knap resultaat. Blijf vanavond hier overnachten. Een goed feestje vieren, dat hebben we verdiend.”

Enkele meters verder vierde broer Bartosz – sinds februari uit roulatie – zijn eigen feestje. “Na drie minuten zal ik al dat we vandaag zouden winnen,” klonk het stoer uit zijn mond. Grootspraak? “Nee! We waren meteen heel agressief, beter dan de twee vorige duels. Dan is het wat makkelijker spelen. Balen, ja, dat wel dat ik niet kon meedoen. Volgend seizoen begin ik weer vanaf nul. Vanavond op het feestje geen alcohol voor mij, dat past niet bij de medicatie die ik gebruik. Maar ik zal me best vermaken!”

Evert Kooijman, vorig seizoen overgestapt van de LIONS naar Bocholt, genoot van zijn vierde landstitel ooit. "Drie keer bij LIONS, nu deze dus. Een fijne club, veel enthousiasme. Een echte familieclub vergeleken met mijn vorige ploeg. Ja, ik vond het bij vlagen een rare wedstrijd. Veel tempo, klopt. We waren niet echt in gevaar, al kwam Hasselt tegen het einde nog sterk terug. Ik denk dat we op elke positie wat meer kwaliteit hebben," aldus de robuuste cirkelspeler. "Het thuisvoordeel heeft ook deze keer weer de doorslag gegeven. Want zeg nou zelf: met zo'n fantastisch publiek achter je kun je haast niet verliezen!" 

Lang tijd om te feesten heeft hij niet. "Zondag moet ik me in Waalwijk bij Oranje melden, Maandag starten de trainingen in voorbereiding op de kwalificatieduels tegen Zweden. Daar kijk ik wel naar uit, al zal het zwaar worden om die beide duels te overleven."