Nieuws

Door Frits Feuler – Ineens was hij van de radar verdwenen: Alec Smit raakte begin oktober ernstig geblesseerd aan zijn rechterknie en is al ruim negen maanden intensief bezig met zijn revalidatie. “Ik liep tijdens de wedstrijd in de break, op volle snelheid. Dan de afzet op mijn rechter voet voor het doelschot. Bij het neerkomen voelde ik meteen dat er iets goed mis was in mijn knie,” kijkt hij terug op dat fatale moment. “Het rechter been stond te ver van mijn lichaam, ik hoorde dat er binnenin iets geknakt was.”

Op 14 oktober volgde meteen de noodzakelijke operatie, voor veel handballers en handbalsters een nachtmerrie en een vreselijk lange herstelperiode tot gevolg heeft. Ook Smit moet eraan geloven: hij heeft voor zichzelf bepaald dat er zeker 12 maanden nodig zijn om weer topfit op de vloer te komen. “Trainen in je eentje is niet leuk, de binding met de ploeg én de sport moet je wel in stand zien te houden. Het is zo ontzettend jammer dat je tijdelijk niet meer datgene kunt doen wat je graag doet en waar je goed in bent. Dan zit je zo’n beetje in je uppie in het buitenland, dat is nog een extra moeilijke factor. Fitness en krachttraining, je leidt ineens een heel ander leventje.”

VAKANTIE

Deze week vertoeft de Limburgse flankspeler die zijn brood verdient bij het Deense SonderjyskE, op Mallorca. Na alle zwoegen en zweten even de knop omzetten. Tijdens het wandelen in de heuvels op Mallorca – je hoort hem door de telefoon naar adem happen – is het voor Smit niet alleen even een weekje afschakelen en van zijn vakantie genieten, het is ook een onderdeel van het herstelproces. “Ook hier tussen alles door aandacht voor mijn herstelmomenten,” klinkt er een en al gedrevenheid. “Er hebben zich geen grote complicaties voorgedaan, het uitgestippelde traject past goed in mijn plannen. Ik wil zelf de controle houden over mijn revalidatieproces. Bij de start van de voorbereiding stap ik rustig in, niets forceren, beginnen met verdedigen. Dan verder doorbouwen totdat ik ook voor aanvallende acties groen licht krijg. Ergens na wedstrijd 3, 4 hoop ik weer de vloer op te kunnen gaan.”

De in Munstergeleen - tussen Geleen en Sittard - opgegroeide Smit wist als handballer al vroeg wat hij wilde: spelen in de top in het buitenland en in de nationale ploeg een vaste waarde worden. Begonnen bij de plaatselijke club SVM ging het vanaf 2005 tot 2014 via de jeugd van Vlug en Lenig en Sittardia richting topclub LIONS waar hij ook Europees debuteerde. Drie jaar speelde hij mee om de prijzen, debuteerde op 16 december 2016 in Oranje tegen tegen Korea waarna in 2017 het eerste buitenlandse avontuur lonkte: Nordhorn-Lingen, spelend in de tweede Bundesliga, was zijn eerste station. Daar lifte hij mee op de successen want in 2019 promoveerde hij met die ploeg naar de Bundesliga, die stärkste Liga der Welt. Voor de Duitse club speelde hij 86 duels, scoorde 110 keer.  

GEDREVENHEID

Intussen was hij in Nederland ook al uitgeroepen tot ‘Talent van het Jaar’, een teken dat hij zich door zijn spel, gedrevenheid en mentaliteit behoorlijk in de kijker had gespeeld. In Denemarken stond hij intussen al op de radar bij een aantal clubs, het was uiteindelijk SonderjyskE – een club die bekend staat om het opleiden van vele talenten – dat hem in december 2019 losweekte in Duitsland. Eerst was er sprake van een overgang in de zomer van 2020, maar een blessure van een positiegenoot op de rechterflank versnelde de stap naar de hoogste Deense liga.

Smit wist als geen ander wat het betekent om richting die top te gaan. Daarbij begon Oranje in zijn achterhoofd nadrukkelijk meer en meer mee te spelen. Voor het eerste EK 2020 in Noorwegen viel hij nog buiten de selectie, twee jaar later in Hongarije was hij er op het historische EK – tiende plek – wel bij. Door die vermaledijde blessure afgelopen oktober ging het WK in Polen aan hem voorbij. Nu ligt, naast een terugkeer in zijn laatste contractjaar bij SonderjyskE, ook de focus op het EK in Duitsland, in januari. Wat er in de zomer van 2024, na viereneenhalf jaar bij de nummer negen van afgelopen seizoen te hebben gespeeld, dan op zijn pad komt, is nog geen uitgemaakte zaak. “Natuurlijk kijk ik vooruit, sta open voor een volgende stap,” geeft hij aan.

De voorbije maanden was Smit veelal met zijn eigen proces en herstel bezig. “Ik heb het handbal, buiten mijn eigen ploeg en Oranje, niet echt gevolgd. Zeg maar een beetje afstand genomen. Oranje is een toffe groep, daar telt voor mij ook het sociale aspect. Ik wil me opnieuw in de ploeg spelen, daar heb ik alles voor over en zet ik alles voor opzij om er in januari in Duitsland bij te zijn.” De gedrevenheid van een op en top sportman straalt er vanaf door de telefoon….

Afgelopen weekeinde was het merendeel van de Oranje-selectie aanwezig op de bruiloft van Bart Ravensbergen en zijn Laura van Hoeven. “Met de auto richting Midden-Nederland, feestje, met de auto terug en maandagmorgen naar Mallorca gevlogen,” kijkt hij terug op het afgelopen weekeinde. “Van het wat koudere Denemarken naar de Spaanse zon, een hele omschakeling.”

Trainers en medespelers waren altijd te spreken over de inzet op training en wedstrijd. “Als jonge handballer moet je stinkend je best doen wil je slagen in je sport. Je moet beter willen worden, daar moet alles voor wijken. Ook ik heb die opofferingen moeten doen. De laatste maanden zat het even tegen, maar je moet door. Je relativeert misschien iets meer, maar zo is het leven op dit niveau nou eenmaal. Jonge handballers die hun doelen gesteld hebben, moeten zich dit goed realiseren: bij tegenslag niet opgeven, nog harder werken,” geeft Smit gratis tips. “Topsport vraagt verplicht afstand nemen van je dagelijkse leven. In deze herstelperiode krijgen andere zaken aandacht.”

Rode draad bij dit alles is dat je op topniveau constant fit moet zijn en blijven, doceert Smit verder. “Preventief denken en handelen. Niet denken: dat gebeurt mij niet! Bewust met je sport omgaan. Ook ik was soms naïef, was door niemand beschermd. Goed naar jezelf luisteren en ook een beetje egocentrisch zijn.”

De samenwerking met de clubleiding is in ieders voordeel, beschrijft Smits. “Clubbelangen zijn uiteraard belangrijk, je wordt immers betaald. Dit seizoen heeft de ploeg het in de nacompetitie gered. Grote ambities drukken enorm op jezelf, daar moet je mee leren omgaan. Maar jouw lichaam en manier van leven moeten daarbij in balans zijn. Blessure? Niet piepen, je moet er doorheen. Niet gaan verpieteren of afhaken. Ik heb de voorbije maanden wat meer afstand genomen van de sport om in alle rust naar de rentree te kunnen toe werken.”

Smit kan niet wachten om in het najaar weer als vanouds aan de rechterflank ‘zijn ding te doen’. Het EK lonkt in de verte.

cover Alec Smit werkt in alle rust aan zijn herstel

foto Reza