Nieuws

Door Frits Feuler – Bij het Belgische Achilles Bocholt dat in voorgaande jaren meer dan een handvol Nederlandse spelers herbergde, zijn dit seizoen twee Nederlandse internationals actief: Arjan Versteijnen en Tim Claessens. Beiden zijn niet alleen druk in de weer om de BENE-League-titel te prolongeren. De laatste weken neemt de spanning in de stevige lijven nog meer toe als Oranje dichter en dichter bij het EK 2022 in Boedapest komt. Het zou een hoogtepunt in de sportieve carrière van de ambitieuze doelman en lijnspeler zijn: spelen in de fonkelnieuwe Boedapest Arena die met het duel van Oranje tegen het gastland op 13 januari voor ruim 20.000 fans geopend wordt.

Na het gewonnen cruciale duel in Visé (23-30) gaat het bij beiden niet alleen over de winst op de Waalse concurrent. Hun gedachten dwalen af: zit ik bij de groep van 18 die meereist naar Hongarije? Of moet ik het EK noodgedwongen voor de televisie volgen? “Ik ben sowieso in Boedapest,” lacht Versteijnen, “ik heb al kaartjes gekocht. Als ik niet op het veld kan staan, dan kan ik zeker naar mijn broertje (!) Niels gaan kijken!”

Onlangs, bij een vierlandentoernooi in Noorwegen, waar Oranje oefende tegen het gastland en wereldkampioen Denemarken, was het tweetal niet van de partij. Of dat een voorbode is voor de komende EK-selectie? Tim Claessens (22) speelde in Visé voor het eerst sinds vijf weken weer een wedstrijd na zijn enkelblessure. “Dagelijks in de weer geweest bij Medi Sport in Geleen waar Rian Dekker (ook als fysiotherapeut bij het EK erbij, FF) goede zorg besteedde waardoor ik redelijk snel weer terug kwam binnen de lijnen. In de avondtrainingen bij de club dan langzaam de handballende activiteiten weer opgebouwd.”

In Visé was zijn eerste balaanname raak, ook de 19-23 kwam van de hand van de Sittardse lijnspeler. “Ik speelde meer dan verwacht, zo’n 40, 45 minuten in aanval en dekking. Het voelde goed, nergens last van gehad. De enkel heeft voorlopig wel nog een tapeverband nodig maar dat is normaal bij dit soort blessures.”

                    

Met alle mogelijke middelen zoekt Tim Claessens zijn weg naar het doel, foto archief HSP / foto Reza

Beiden werken via Bocholt toe naar hopelijk het sportieve toetje aan het begin van het nieuwe jaar: met Oranje erbij zijn op het EK. “Zelf heb ik nog een paar wedstrijden om meer wedstrijdritme op te doen,” aldus Claessens. “De conditie is prima, ben hard blijven trainen, dat doe ik ook graag want ik wil natuurlijk mee met Oranje. Zeker, het is klote dat Evert Kooijman, een concurrent op mijn positie, er met een ernstige blessure uit ligt. Voor mij een grotere kans om wél bij de definitieve selectie te komen.”

Keeperstrainer

Ook Arjan Versteijnen, gestoken in een opvallende oranje keeperstrui, heeft het grote Oranje en het EK nog niet uit zijn hoofd gezet. Eerste doelman Bart Ravensbergen lijkt na een herniaoperatie op de weg terug. Concurrentie ondervindt Versteijnen van Mark van den Beucken en Dennis Schellekens. De rossige sluitpost traint dagelijks als een bezetene. “Jean Last, mijn keeperstrainer en ik kennen elkaar al vanaf Jong Oranje, kennen ook elkaars kwaliteiten. Hij weet de punten waar ik nog aan moet werken en dat doen we ook. Beter worden, om de BENE-League te winnen en met Nederland naar het EK te gaan!” Prima doelstellingen voor de 21-jarige Brabantse keeper. “Als geen ander weet Jean mij te motiveren, het zijn altijd prettige trainingen,” steekt hij nog maar eens de loftrompet over zijn leermeester.

                   

             Arjan Versteijnen met keeperstrainer Jean Last bij Jong Oranje, foto archief HSP

Schwung

Na de eerste helft (13-12) voor Visé hadden de beide Nederlanders in Belgische dienst geen angst dat het duel als verloren beschouwd moest worden. Versteijnen kwam erin, pakte een stuk of vijf ballen en dat gaf zijn ploeg de ‘Schwung’ naar voren die nodig was. “Een achterstand van twee of drie doelpunten doet ons niet veel,” is de laconieke verklaring van Versteijnen. “We hebben een sterke ploeg die tegen een stootje kan. Tegen LIONS hadden we een collectieve offday,” vult Claessens aan. “Niemand die de kar toen vlot kon trekken. In goeden doen winnen we ook van LIONS! Ook ik was boos op mezelf, want het liep niet zoals ik gewend was,” kijkt Versteijnen kritisch terug op die verrassende nederlaag.  

Concurrenten

Claessens kent ook zijn concurrenten op zijn positie: Samir Benghanem en Ivo Steins speel je niet zomaar uit de ploeg. “Hard werken dus. Als de kans komt, moet ik er zijn.” Het tweetal ziet de opmars van de Nederlandse mannenploeg in de laatste jaren waar ze graag hun steentje aan willen bijdragen. Maar de concurrentie is enorm, dringen geblazen op elke positie met soms drie, vier gelijkwaardige spelers. De IJslandse bondscoach Erlingur Richardsson is wat dat betreft niet te benijden.

Kan Versteijnen met zijn kaartjes toch in Boedapest zijn, dan maakt dat nog iets van teleurstelling goed. Claessens bekijkt het EK dan met een positieve instelling thuis vanaf de bank. Steun op afstand voor zijn ploeggenoten. Het tweetal hoopt daarna op ‘betere tijden’: er volgt nog een kwalificatieronde voor het WK 2023, het volgende EK 2024 staat al in de steigers. Want in een ding zijn ze duidelijk: “Ook het Nederlandse mannenhandbal heeft zich internationaal ontwikkeld. De ploeg was er in Noorwegen al bij, wist de aandacht daarna op zich gevestigd door invitaties van toplanden voor oefenduels. En bij dit EK geldt: hoe zwaarder de poule met Hongarije, Portugal en IJsland, des te meer kans op een prima resultaat!”

cover Arjan Versteijnen, op weg naar het EK?

foto archief HSP / foto Reza