Nieuws

AD SPORT / Peter Lotman - Bijna nooit blinken finalewedstrijden uit door schoonheid. Maar wat geeft dat als zo’n duel tussen Kras/Volendam en Drenth/Hurry-Up van het begin tot het einde boeit? Coach Geert Hinskens greep in zijn eerste seizoen direct al een hoofdprijs door met Volendam de nationale beker te winnen: 29-25. Met de jeugdige doelman Evan de Lange als onbetwiste uitblinker.

Het was genieten op Hemelvaartsdag in het sfeervolle Topsportcentrum Almere. En vooral extra veel plezier, omdat een aantal spelers die eerder in de Haagse regio actief waren, op uitzonderlijke wijze een hoofdrol voor zich opeisten.

Neem bijvoorbeeld Evan de Lange. 18 jaar pas en overgekomen van Quintus. Óók in zijn eerste seizoen, onder de vleugels van voormalig topkeeper Gerrie Eijlers, meteen een prijs. En direct de ‘Most Valuable Player of the Match’. Op de beslissende momenten in het duel zorgde hij er met zijn fenomenale reddingen voor dat Volendam steeds op voorsprong bleef.

• HOOFDROL VOOR FENOMENALE HAAGSE DOELMAN EVAN DE LANGE

De Golden Wonderboy bleef zelf bescheiden, zoals we hem kennen, altijd de successen delen met zijn teamgenoten. “Ik heb hier al zó veel geleerd. Op alle gebieden. Dan is het geweldig om nu al een finale te winnen. Fantastisch voor mij, maar vooral ook voor het team en de club.”

ENORM GEGROEID

Een andere westerling stal eveneens de show. Robin Nagtegaal, die eerder de overstap maakte van het Haagse Hellas. Als linkshandige hoekspeler is ook hij enorm gegroeid, zowel in zijn spel als fysiek. Een krachtige speler met een trefzeker schot. “Ik heb hier veel aan krachttraining gedaan en ja, dat betaalt zich nu uit. Ik heb zelf een heerlijke wedstrijd gespeeld, maar nóg belangrijker, het hele team was top.”

                   

                                          Jordy Baijens, voorop in de strijd, foto Patrick Dolkens

In die collectieve prestatie mag ook de onvermoeibare Jordy Baijens niet ontbreken. De Rotterdammer knokte, sleurde, bikkelde zoals nooit tevoren om die zo begeerde hoofdprijs binnen te slepen. Kapot was hij na afloop, omdat hij ook nog door zijn enkel ging. Maar hij wilde niet opgeven, verbeet de pijn en je zag hem met al zijn energie het einde halen.

Die enorme onverzettelijkheid straalde trouwens van de hele Volendamse ploeg af. De broers Roefs bijvoorbeeld steeds voorop in de strijd. Toen Jeroen er in het begin van de tweede helft met rood vanaf moest omdat hij keeper Boris Tot in het gezicht raakte met zijn schot, nam broer Tim het over. Samen in de dekking met de weer teruggehaalde en boomlange Jort Neuteboom en Stefan van Gils.

En aanvallend was het genieten van de makkelijk scorende Lucas Schneider, die met zijn beheerste schoten steeds voor veel dreiging zorgde. En natuurlijk ‘wervelwind’ José Pocas. Wat een snelheid, bijvoorbeeld toen hij zelf de bal onderschepte en in een flits iedereen voorbij rende en nog fraai scoorde ook. Om nog maar niet te spreken van zijn loepzuivere treffers vanuit de hoek, links, rechts, hoog, laag, maar altijd een doelpunt.

MEEST OPVALLEND

Vielen er dan bij Hurry-Up geen toppers te signaleren. Jazeker, maar vreemd genoeg was dat René Jaspers (ex Hercules). Uitgerekend de speler, van wie het contract niet is verlengd en die op zoek moet naar een andere club. Hij scoorde feilloos alle zes strafworpen en als hij sporadisch binnen de lijnen kwam, schoot hij nog eens vier keer raak. Onder het toeziend oog van vader Dick Jaspers, de fameuze wereldbiljarter, was René de meest opvallende kracht in de Zwartemeerse formatie.

De meeste andere spelers in het team van de eveneens vertrekkende trainer Joop Fiege haalden niet dát niveau waarop we ze in de competitie vaak hebben zie acteren. We hadden de sympathieke Fiege graag een prijs gegund, maar zo werkt het uiteraard niet in de sport. De hoofdprijs kwam terecht bij collega Hinskens en zijn adepten, die er gelet op het totale spelbeeld ook het meeste recht op hadden.

WEDSTRIJDRAPPORT

Amusementswaarde (****): Het was genieten van een partij vol hoogtepunten. Het perfecte ‘vliegertje’ bijvoorbeeld van Pocas op Schneider was van Europees topniveau. En zo waren er meer hoogstandjes. Maar vooral ook de passie en de beleving waren groots.

                   

                    Niels Egberts en Ferry van de Beek floten hun laatste duel, foto Patrick Dolkens

Scheidsrechters (****): De afscheid nemende Ferry van de Beek en Niels Egberts krijgen ook nu weer vier sterren voor hun voortreffelijke optreden. Het was een ontzettend lastige wedstrijd met veel wisselende acties, maar zij hadden alles uitstekend onder controle. Zij bepaalden de grens en zo hoort het ook. Voor hun totale oeuvre krijgen ze als afscheid vijf (*****) sterren vanwege hun grote betekenis voor het scheidsrechterskorps.

Doelpunten Volendam: Lucas Schneider (8), José Pocas (6), Robin Nagtegaal (5), Jordy Baijens (3), Tim Roefs (3), Stefan van Gils (2) en Jeroen Roefs (2).

Doelpunten Hurry-Up: René Jaspers (10), Patrick Miedema (2), Daniel Tako (2), Sjoerd Boonstra (2), Sander Bos (2), Valter Soares (2), Ronald Suelmann (2), Nicolai Schoemaker (1), Harm Meijer (1) en Brent Riksten (1).

cover Evan de Lange, hier in het tenue van Quintus, maakte indruk bij Volendam in de bekerfinale

foto Paul Vis sr.