Nieuws

AD SPORT / Peter Lotman - Hellas is al decennia terug te vinden in de top van het vaderlandse handbal. De broers Thierry en Yannick van Zundert, Kevin en Michael Pronk en Olivier en Thomas Beltman maken allen deel uit van de hoofdmacht van de Haagse eredivisieclub. Zij leggen uit wat er zo bijzonder is aan deze traditierijke vereniging.

Lang waren het de vrouwen van Hellas die met landstitels toonaangevend waren in het Nederlandse en zelfs Europese handbal. Inmiddels hebben de mannen die rol op het hoogste niveau overgenomen. De laatste grote prijs dateert echter al weer uit 2008 toen de Hagenaars de nationale titel veroverde. Er wordt aan de Laan van Poot nog steeds met warme herinneringen over gesproken.

TRADITIERIJKE CLUB WIL MET DRIE BROEDERPAREN GRAAG TERUGKEREN NAAR HET ALLERHOOGSTE NIVEAU

Het zal vanwege de intrede van de BENE-League niet meevallen dat kunststukje in de nabije toekomst te evenaren. Toch is de jonge garde bij Hellas net zo ambitieus en de drang om kampioen te worden van de eredivisie is volop aanwezig. De zes Hellenen willen er in elk geval alles aan doen om die successen terug te brengen naar Den Haag. Maar…, niet ten koste van alles.

VERSCHILLEND

Het valt niet mee om de drie keer twee broers tijdens het gesprek in het gareel te houden. De anekdotes, kwinkslagen en memorabele momenten vliegen over en weer. Waarbij eens te meer duidelijk wordt hoe verschillend de karakters zijn van de basisspelers in het team van trainer/coach Richard Rijkens. Neem bijvoorbeeld Thierry van Zundert (28), afgestudeerd neuropsycholoog en de nestor van het stel. Serieus verlengstuk van de trainer. “Ik heb deze jonge gasten nog getraind bij de jeugd. Ik speelde in het eerste en zij liepen als mini’s mee op vóór de wedstrijd. Nu handballen we samen in het eerste. Mooi toch?”

Uniek: driemaal twee broers in actie bij Hellas, foto Patrick Dolkens

Broertje Yannick (21), student bewegingswetenschappen, is de joker van de groep. Niet bang om zijn mening te geven, maar ook een warhoofd geeft hij zelf toe. “Ik vergeet alles. Sleutels, broekje, schoenen, laatst zelfs mijn jas na het trainingsweekend in Duitsland. En ik miste pas geleden een competitiewedstrijd, omdat ik in bed hete thee over me heen kreeg en naar het ziekenhuis moest.”

De tweeling Kevin en Michael Pronk (22) lijken qua uiterlijk enorm op elkaar. Maar als je ze beter kent, merk je duidelijk de verschillen. Het helpt ook dat Michael sinds kort een sikje heeft. “Dan kunnen ze ons beter uit elkaar houden.” Kevin, leert voor hovenier, is rustig maar toch meer uitgesproken dan de wat ingetogen Michael. “Ze noemen me de man van glas”, zegt Kevin. “Ik ben namelijk vaak geblesseerd. En nu met die baan in het groen moet ik helemaal oppassen. Ik knip zo in mijn vingers.”

GRAPPIG IMAGE

Michael is net uit de horeca gestapt en weet nog niet wat hij verder gaat studeren. Ook hovenier worden? Lachend: “Nou, ik ben goed in kunstgras leggen. Maar ik zoek toch wat anders.” Hij oogt rustig, maar kan slecht tegen zijn verlies. “Zelfs met gamen, heb ik een keer mijn vinger zwaar geblesseerd omdat ik tegen de muur sloeg van woede. En ik heb een keer een stoel kapot geslagen na een wedstrijd.”

Thomas Beltman (22), studeert industrieel product ontwerpen, en is super gedreven. “Ze verwijten mij misplaatste arrogantie. Dat ben ik niet, maar ik doe net alsof. Ik vind dat een grappig image. Mijn broer Olivier zorgt altijd dat ik op tijd ben. Dat is wel makkelijk voor de trainingen en wedstrijden. Hij is eigenlijk mijn secretaresse.”

Student aan de sportacademie Ollie (23), zoals hij liefkozend wordt genoemd, vindt dat het altijd beter kan en is niet snel tevreden. Hij heeft een andere rol gekregen binnen het team en die pakt hij voortvarend op. “Ik weet van mezelf, dat ik irritant kan zijn in het veld. Soms te fanatiek, al gaat het de laatste jaren wel beter. En wat voor mijn broertje Thomas geldt, is ook voor ons allemaal van toepassing. We hebben vaak een grote mond, maar een klein hartje.”

VRIENDENBAND

Dat die zes talentrijke handballers een hechte vriendenband vormen, blijkt ook uit de ambities die ze uitspreken. “Wij willen kampioen worden van de eredivisie. Nog niet dit jaar, want we zijn aan het bouwen met een jong team. Maar we willen dat mét elkaar bereiken. Dus als één van ons gevraagd zou worden door een andere club, gaan we niet weg. Hellas is een echte familieclub en wij voelen ons daar thuis. We geven ook trainingen aan de jeugd om iets terug te doen. Dus met Hellas kampioen worden, ja graag, maar dan wél met deze groep vrienden.”

cover Vriendengroep bij Hellas: drie koppels broers gaan voor titel / Wenn nicht jetzt, wann dann?

foto Patrick Dolkens