Nieuws

Door Frits Feuler – Vooraf was duidelijk dat het duel tussen Geonius Vlug en Lenig en het bezoekende Borhave niet zomaar een potje handbal zou worden. In Glanerbrook stond de teller na een uur op gelijk: 31-31. Beide ploeg hebben plek zes op de ranglijst in het vizier, een plaats die recht geeft om met de ‘grote’ ploegen mee te doen in de strijd om de landstitel.

Een uurtje tempohandbal, afjagen, bijna geen seconde rust. Voor de neutrale toeschouwer bijzonder leuk, voor de fans van elke ploeg zenuwslopend. Want dat houdt ook dit spel én het enerverende scoreverloop in.

Onder druk

De gasten uit Borne kwamen ‘brutaal’ uit de startblokken en zetten de Limburgsen meteen onder druk. De ploeg van coach Edwin Janssen kreeg snel vat op de tegenstander, met name door de koele afmaakster op de linker flank, de 20-jarige Verona Peeters. Begonnen bij BSAC in Maasbree, via HandbaL Venlo in Geleen terecht gekomen. Maakte in 2017 het EK in Slovenië mee met Jong Oranje, met speelsters als Housheer, Nüsser, Freriks, Van Wetering om haar heen. Ze straalt een en al plezier uit na een gewonnen actie in de dekking of een mooi doelpunt veertig meter verderop. “Ja, snelheid, juichen! Of het mijn handelsmerk is? Geen idee. Voelt als een soort automatisme. Ik haal daar voor mezelf kracht uit en ontneem de tegenstander na een geslaagde actie ook weer wat kracht.” Een beetje sarren dus, is het woord.

                           

                    Verona Peeters (links) en Marloes Hoitzing, samen goed voor 17 Geleense treffers

Samen met de pas 18-jarige Marloes Hoitzing – van Unitas Rolde en E&O sinds vorig jaar in Zuid-Limburg terecht gekomen. Twee lieve meisjes samen, na afloop, napratend. Maar binnen de lijnen heeft elke tegenstander de handen vol. Samen waren ze in dit duel goed voor 17 van de 31 treffers. “Is een beetje mijn specialiteit, van afstand schieten. Kan makkelijke doelpunten maken,” klinkt het bescheiden. Borhave had het er maar wat moeilijk mee, zeker in de slotfase toen Hoitzing echt op stoom raakte. “Vorig jaar heb ik door privé-omstandigheden wat minder gespeeld. Het lijkt er nu op dat ik dit seizoen een dubbel seizoen draai!” lacht de woman of the match.

Samen met hun trainer vindt het tweetal dat er toch dubbele punten te halen waren tegen Borhave. Maar de opponent vond dit uiteraard ook. “Een dubbel gevoel,” merkt V&L-coach Edwin Janssen op, “Borhave speelde het slim en snel. Zes minuten voor tijd hadden we het moeilijk.” Over zijn topschutter Hoitzing is hij in een woord duidelijk: “Outstanding!”

Plezier

Het drietal heeft, samen met de rest van de ploeg, duidelijk plezier in het spelletje. Ook op de bank duimt iedereen mee. “Dat stralen we ook op het veld uit!” klinkt het bijna in koor. “Maar fysiek komen we tekort, dus moeten we wel kiezen voor het snelle en beweeglijke spel, anders hebben we weinig kans.”

Na de pauze (15-13) bleven beide ploegen dicht in elkaars buurt qua score. Soms leek het alsof een van beide ploegen begon te wankelen maar de gedrevenheid en het enthousiasme hielden iedereen op de been. Beide coaches opteerden voor het spelen met het basisteam, met af en toe een wissel. “Ik koos voor een ploeg die de minste fouten maakte, een andere keuze had ik niet,” doceerde Janssen na afloop. Toch oogde Janssen langs de kant niet helemaal tevreden. “Je moet iedereen bij de les houden, als er een of twee niet meedoen, leg je het af tegen elke tegenstander.” Duidelijke taal van de gedreven oefenmeester waar ook Peeters en Hoitzing eenzelfde lezing erop na hielden. “In elke wedstrijd moet je echt als team spelen, tot het uiterste! Nu is er nog even teleurstelling over een verloren punt, maar je kunt er ook blij mee zijn. We zijn nog in de race voor die zesde plek al is het dringen geblazen.”

Slopend, maar alle speelsters op de vloer zaten in een flow, gingen ervoor alsof de landstitel op het spel stond. Het kon in de slotfase nog voor iedere ploeg gunstig uitvallen met winst. Bij 25-26 komt Borhave in een riante positie maar elk doelpunt wordt binnen luttele seconden beantwoord door de thuisploeg. Spanning op het veld, ieder foutje zou er nu een teveel kunnen zijn.

Hoitzing

Op vijf minuten van het einde een minimale marge voor de gasten: 27-28. Hoitzing repareert. Suzan Boon is doeltreffend, weer antwoordt Hoitzing: 29-29. Hoe spannend wil je het als handballiefhebber krijgen! Beide ploegen gingen in het rood, furieus op jacht naar die o, zo belangrijke winnende treffer. Nijenhuis fraai vanaf de linkerflank, Maxime Drent zette een wat ruim bemeten strafworp om. Legtenberg krijgt dezelfde opdracht vanaf de streep en faalt niet: 30-31. Het scorebord wijst 28’30 aan en de thuisploeg probeert het met de zevende veldspeler. En weer is het Hoitzing die Borhave – nu voor de laatste keer – pijn doet: 31-31. De gasten laten de laatste aanval liggen, time out voor Geleen. Maar het allerlaatste schot van, wie anders, Hoitzing gaat hoog over het doel.

Voor de youngsters leggen de komende weken de nadruk op de competitie waarin ook regiogenoot Venlo nog langs komt. “Het bekertoernooi is voor ons nog niet aan de orde, eerst zorgen dat we in de kampioensgroep komen!” klinkt het strijdbaar.

V&L: Bruls, Hamel; Van Ede (3), Crajé (1), Jaspers (3), Steijns (1), Verschuuren, Hoogenboom, Storken, Drent (6), Acampo, In de Braekt, Peeters (7), Hoitzing (10), Jacobs.

Borhave: Wissink, Snippert; Boon (4), Berfelo (3), Falkman, Nesselink (1), Roeronk (1), I. Legtenberg, Ter Elst (7), Te Wierik (2), E. Legtenberg (10), Nijland, Nijenhuis (3), Grashof.

Scheidsrechters: Sven en Sebastiaan Spetter

cover Geonius Vlug en Lenig

foto club