Nieuws

Ailly Luciano, familiemens met structuur

Door Frits Feuler– Sinds de Olympische Spelen in 2016 is ze enigszins uit beeld geraakt in  het Nederlandse handbal. Na de Spelen in Rio stond het voor haar als een paal boven water vast: ‘Niet meer in Oranje’. Ailly Luciano (27), sinds 2011 bij Metz Handball onder contract, heeft die keuze zelf gemaakt. “Mijn relatie met toenmalig coach Henk Groener was niet echt optimaal,” verklaart ze aan de rand van het CL-duel van Metz tegen Odense. “Hij had weinig vertrouwen in mij. Ik wilde mezelf niet meer pijn doen. Het was een mooie ervaring die ik niet had willen missen. Handballen in Oranje was niet meer mijn eerste prioriteit in mijn leven. Hoe anderen daar over denken, weet ik niet. Ik ben een familiemens en daar paste Oranje niet meer tussen,” aldus de op Curaçao geboren hoekspeelster.

Goedlachs

Een hartelijk weerzien, nog even spontaan en goedlachs. Fans kussen haar, willen met haar op de foto. Begroetingen zijn allerhartelijkst. En dat is wederzijds. Aan de muren van de immense gangen onder de tribunes van het Palais des Sport Les Arenes hangt een mooie fotocollage van haar in het gele shirt van Metz. Zoals ook van die andere toppers die ooit de kleuren van de handbalgrootmacht droegen. “Ja, ben ik best trots op. Voel me hier thuis, hier ligt voorlopig toch mijn toekomst.”

Ailly Luciano     foto HSP

Het woordje voorlopig houdt veel in. Momenteel is ze bijna vijf maanden zwanger en komt handbal even niet op de eerste plaats. “Ik heb, nu bijna twee jaar geleden, al met trainer, bestuur en uiteraard mijn vriend gesproken over een naderende zwangerschap. Daar was begrip voor vanuit de club hetgeen ik enorm waardeer. Nieuwe speelsters werden intussen benaderd om op mijn positie ooit de rol over te nemen. Fijn ook dat de club het nog steeds in mij ziet zitten en ondanks de zwangerschap mijn contract verlengde tot 2021.”

Baby

Ailly Luciano is heel systematisch ingesteld. Een karaktertrek die haar kenmerkt en die haar veel vreugde en levenswijsheid bracht. “Nee, ik doe geen gekke dingen. Alles moet voor mij duidelijk een reden hebben. Voorbeeld? Nou, de keuze was of we eerst een hondje in huis namen of eerst aan de baby dachten. Mijn voorkeur was: eerst het hondje, dan kunnen we allemaal aan elkaar wennen. Later de baby, dan is de cirkel in ons gezinnetje compleet!”

Over de baby heeft ze ook het voor haar perfecte plan uitgestippeld. “Ik ga in Nederland bevallen, dat is zeker. Want ooit keer ik terug naar mijn moeder in Papendrecht. Nu is het nog te vroeg. Ik sluit hier mijn handbalcarrière af. We hebben een leuk huisje net buiten de stad met veel plek erbij. Prachtig wonen. Vriendelijke mensen, alles bij de hand. En de Franse taal beheers ik na zoveel jaren ook goed, dus dat is een voordeel.”

Of ze ooit nog bij Metz de vloer op gaat? “Zeker weten! Nog twee seizoenen te gaan. Alleen jammer dat ik niet mee kan doen in de volgende fase van de Champions League.” Vorig seizoen vormde Bucuresti in de kwartfinale het struikelblok. Vier treffers van haar in het thuisduel (27-20 winst) bleken niet voldoende om in Roemenië (37-21 verlies en drie kruisjes) uitschakeling te voorkomen. “Ik doe met de ploeg een aantal keren per week een ‘beetje’ krachttraining. Contacten met de speelsters en de staf blijven. Dat ben ik hun na alle inzet voor mij verschuldigd.”

Oranje volgt ze uiteraard wel op afstand. “Waarom ook niet? Met die meiden kan ik het nog altijd goed vinden! Ook binnen de Franse nationale ploeg heb ik veel vriendinnen!” In de catacomben ontmoet ze een uur na het duel Tess Wester. Even bijkletsen, samen op de foto. “Als Oranje op het EK haar eigen spel kan spelen, komen ze ver. Kwalitatief goede speelsters, zonder meer. De hoop is natuurlijk die ene medaille! Ik ga vanaf de tussenronde in Nancy aanmoedigen maar ik moet ook de Franse ploeg steunen,” glimlacht ze.

Tess Wester en Ailly Luciano samen in Metz     foto Indra Gerets HSP

In de afgelopen handballoze maanden heeft ze veel kunnen reizen. Een hobby van haar die ze zo lang mogelijk wil blijven uitoefenen. “Onlangs was Yvette Broch bij me, hebben we gezellig toch wat kunnen bij kletsen.”

Structuur

In haar dagelijkse bezigheden neemt haar ploeg nog steeds een belangrijke plaats in. De dagen zijn strikt gepland. “Zo laat trainen, zo laat thuis om met de hond te wandelen. Om zes uur thuis is ook echt om zes uur thuis!” geeft ze aan. Zonder een dergelijk strak schema zou de flankspeelster waarschijnlijk humeurig worden en de wereld er anders uit zien. Maar daar was die zondagmiddag in Metz zeker geen sprake van.