Nieuws

Door Frits Feuler – Ze zijn er altijd! Oranjefans in hart en nieren. De Orange Army bij de mannen is al redelijk ingeburgerd, heeft naam en faam gemaakt bij EK’s en WK’s. Ook in die groep plukjes ouders, vrienden en bekenden van spelers. Bij de vrouwen – en ditmaal in het clubhandbal – reizen ook hordes fans hun favorieten achterna, tot in alle uithoeken van Europa. In Boedapest spraken we met Petra en Wim van der Vliet, ouders van Odense-speelster Nikita die zaterdagavond na de winst op Metz een plek veroverde in de finale van het grootste Europese clubtoernooi. In de – verloren finale tegen Györ – kreeg ‘hun oogappel weinig speelminuten, maar daar maalt niemand om. Hoe beleven zij de sportieve verrichtingen van hun dochter?

Het zijn warme dagen in Boedapest. In de stad kruipen fans, uitgedost in de clubkeuren en dus makkelijk te herkennen, door elkaar. Geen wanklank, geen opstootjes, geen oproerpolitie. Onder de in het oranje uitgedoste Deense fans ook Petra en Wim van der Vlietm ouders van Nikita. “We hebben gelukkig met ons beider werk iets kunnen regelen, moeten we wel vaker doen, om erbij te kunnen zijn,” opent Petra het gesprek, in de schaduw, vlak voor de immense MVM Dome. “Eerste keer dat we in Boedapest zijn en meteen mogen meegenieten van de finale in de Champions League. Niet verwacht of gehoopt, in elk geval heeft Nikita een plak maar hopen stiekem op de gouden.” Petra en Wim beseffen dat dat nog een hele klus gaat worden tegen grootmacht Györ. “In Györ heeft de ploeg in de groepsfase voor een stunt gezorgd door daar met 28-35 te gaan winnen.”

DE ROUTE

Vanaf jonge leeftijd volgen de ouders de verrichting van Nikita. Wedstrijden, trainen, trainen en trainen. Niets was hun teveel om de hobby die is uitgegroeid tot een professioneel bestaan van alle hulp en aandacht te voorzien. “Ook in het buitenland. Wat we kunnen volgen, we gaan er heen, club of Oranje, maakt niet uit. Onze zoons met hun vriendinnen zijn er hier ook bij. Mooi om dit evenement waar je dochter deel van uitmaakt, van zo dichtbij weer te kunnen en mogen meemaken. Bizar dat je dan in de finale van de grootste Europese clubcompetitie mag staan.”

Nikita was na de gewonnen halve finale in de catacomben richting de kleedkamer heel uitgelaten. Lachend, gek doen, ook een traantje van geluk. Geluk, dat ze bij haar debuut in de FINAL4 meteen naar de finale kon gaan. “Ze is heel spontaan, heel open en heel direct. In bepaalde CL-wedstrijden was ze er een week niet bij. Terug bij de ploeg reageerde de ploeg met ‘we hebben je gemist, zowel binnen als buiten het veld. Je enthousiasme, je energie, je vrolijkheid is weer terug’. Zo is ze nou eenmaal,” weet moeder Petra als geen ander.

Bij haar eerste club, Zaanstreek, viel ze meteen op: “Ze gooit te hard!” Kort daarop de overstap naar VOC en vervolgens het grote avontuur in het buitenland: Nykøbing werd haar eerste tussenstop, daarna volgde topclub Odense, met als hoogtepunt deze finaleplek. Tussendoor haar debuut in Oranje en deelname aan de Spelen van Parijs. “Ook dat was een belevenis!” kijkt het tweetal terug op die twee weken in Parijs. “Die halve finale gisteravond zou het bij 21-14 volgens ons niet meer worden. Maar Odense kroop terug, spanning, dan de verlenging! Blijdschap! Samen met alle clubfans dolle pret, iedereen kent intussen wel iedereen. Samen met de ouders van Yara zijn we altijd goed ontvangen, ze weten wat we ervoor moeten doen om er zoveel mogelijk bij te zijn. Niet alle wedstrijden, maar zeker de belangrijke. De rest kijken we op de Deense televisie.” Naast het bezoeken van veel handbalwedstrijden in verschillende steden nemen Petra en Wim ook de tijd om die nieuwe omgeving te verkennen. “We doen veel sightseeing, dat hoort er ook bij want in sommige steden kom je misschien maar een keer.”

HANDBAL ALS PASSIE

Bijna 300 fans reisden af naar Boedapest, per trein, auto, busjes. Alles voor de club. Hoe ver kan clubliefde gaan? Nieuwe vriendschappen met andere fans ontstaan. “Ja, het zijn hele duren investeringen,” vult Wim aan. “We werken beiden nog, we moeten het allemaal goed plannen, het is meer een soort vakantie tussendoor. Ik werk in wisseldiensten, moet maandagmiddag weer aan de slag. Maar heb alles kunnen omzetten voor dit weekeinde, Petra kan voor haar werk op iedere plek online werken. Genieten nu, dan moet je het ook doen. We kunnen het nog allemaal regelen.” Handbal als eyecatcher, als levenselixer.  Passie voor handbal en de dochter is zo groot, het is bijzonder, het zit in het hele lijf.

Toch blijft contact tijdens dit FINAL4-weekeinde met haar dochter beperkt tot een vlotte knuffel na afloop. “Bij het verlaten van het veld die stuiterbal effe geknuffeld. En hop! Weg was ze, naar haar ploeg. Helemaal gek! Blijdschap! We gaan voorlopig nog vaker richting Denemarken, want haar contract loopt nog door. Ze spelen zoveel wedstrijden, donderdag begint de strijd met Esbjerg om de titel. Gaan met de auto richting Odense om live te kijken.” Bij Oranje is het wachten op de volgende stappen: wel of geen selectie. Het is dringen op de cirkelpositie. “Nikita is een totaal andere speelster, dan is het aan de coach wat hij daar mee doet.” De tijd zal het leren.

Voorlopig is het genieten in huize Van der Vliet. Misschien was dit weekeinde een historisch moment voor welke speelster ook: een finale spelen op de CL. Volgend jaar weer vier ploegen in Boedapest, met of zonder Odense. Deze ene keer staat vooralsnog bij iedereen in het geheugen gegrift.

cover Fans door dik en dun voor Nikita van der Vliet

foto privé