Nieuws

Door Frits Feuler – Een beperkt handbalweekeinde met BENE-League-duels op grote afstand en bij de vrouwen in de eredivisie ook teveel reisafstand. Dus is het zoeken naar dat ene duel in de buurt. Het oog valt op de eerste divisie bij de mannen waar nummer drie, Gemini Voerendaal de nummer voorlaatst BFC 2 ontvangt. Ja, nee, toch maar gaan. Je weet maar nooit……

Zonder al te veel verwachtingen richting De Joffer, de sporthal waar ooit Luc Steins zijn eerste handbalstapjes zette. Eerder al was ik getuige van het duel tussen Gemini en Unitas uit Rolde. Dat duel staat nog duidelijk in mijn geheugen: bizar scoreverloop, bizar slot en uiteindelijk een gelijkspel: 26-26. Tussendoor had de ploeg van coach Raymond Beaujean zich als debutant opgewerkt naar de derde plek, achter koploper en provinciegenoot Rapiditas uit Weert en het Amsterdamse Aristos. “Maar aan promotie denken we hier totaal niet,” zou de langdurig geblesseerde Ralf Keulen – kruisbandblessure, negen maanden ‘out’ – voor aanvang uitleggen. “Die status om eredivisie te gaan spelen heeft de club niet, daar komt meer bij kijken.” Realistische woorden, zoals het hoort.

Tijdens het seizoen werd doelman Frank Offermans nog door het Geleense Watersley ‘weggekaapt’. De overgebleven  ploegmaats gaan wel elke week als de brandweer: op volle kracht vooruit en kijken waar het schip strandt. 20 wedstrijden gespeeld, 14 keer gewonnen, eenmaal gelijk en vijf keer de punten ingeleverd. Een aardig tussenrapport.

BFC 2 moet elke week in die eerste divisie een hele krachttoer uithalen om her en der broodnodige punten te sprokkelen. “We willen onze plek in deze divisie behouden om zodoende de aanstormende A-junioren volgend seizoen een behoorlijk interessant podium aan te bieden waarop ze zich verder kunnen ontwikkelen richting de eerste ploeg,” tekent routinier Rik Welzen op. Hij en mogelijk nog een paar ploeggenoten stoppen er dan mee, het vele en lange reizen is daar debet aan. Na de verliesbeurt in Voerendaal bungelt de Beekse Fusie Club vooralsnog met 12 uit 20 op de laatste plaats, met lotgenoten als Uni-Verde, Atomium ’61, Witte Ster/Tachos en Hellas 2 op schootsafstand. Zondag wacht het bezoek aan Atomium, waarbij de ploeg steun krijgt van een aantal A-junioren.

BLESSURES EN AFWEZIGEN

De  bespiegelingen vooraf waren niet al te hoopgevend: bij beide ploegen werd een handvol spelers gemist. Gemini door blessures, BFC wisselt haast elke week qua opstelling doordat de ploeg spelers moet afstaan aan team één of zelfs LIONS zoals in dit geval Mika de Wilde die in Zwartemeer verwacht werd. Aan belangstelling op de tribune geen gebrek: handbal in Voerendaal leeft. Ook de muziek tijdens de warming up kon uw verslaggever bekoren. Alle spelers werkten zich in het opwarmrondje van dertig minuten aardig in het zweet: rekken en strekken, beetje stability-werk, sprintjes, een-tegen-een, balletje over gooien, keeper inschieten. Opvallend: bij beide ploegen slechts één doelman, maar wel veel geblesseerden en officials op beider wisselbanken.

Vanaf het eerste fluitsignaal gingen de remmen los: de beide defensies grepen zowat naar alles wat met en zonder bal in beweging was: duwtje hier, shirtje testen daar, klemmen, duels op de grond, de ippons en koka’s waren niet van de lucht. Het publiek kreeg de meest onmogelijke overtredingen voorgeschoteld maar genoot zichtbaar van de strijd op de vloer. Boze blikken van de kemphanen naar elkaar, reacties richting de arbitrage als die er, volgens de spelers, weer eens naast zat. Die arbiters Maessen van Van den Munckhof lieten wel erg veel toe. Met ‘slechts’ vijf tijdstraffen voor elk van beide ploegen dacht men de wedstrijd onder controle te hebben maar het pleit voor de spelers dat er geen excessen op het veld plaats vonden. “Wedstrijden tegen elkaar gaan altijd gepaard met veel inzet en strijd,” was na afloop een veelgehoorde opmerking.

GEPRUTS

Vanaf minuut negen (4-3) was duidelijk dat dit duel geen schoonheidsprijs zou gaan verdienen. Het moment ook dat er aanvallend zó geprutst werd dat men zich in alle eerlijkheid mocht afvragen of dit een duel in de eerste divisie was. Aanvallers werden nu nog fanatieker heen en weer geslingerd, de overtreder wist van de prins geen kwaad.

À propos, prins. Aanvoerder Jackie Reijnders was sinds de jaarwisseling met hele andere zaken bezig dan handbal. De landschapsarchitect was in zijn dorp Kunrade uitgeroepen tot Prins Carnaval en had zijn handbalacitiviteiten noodgedwongen op een lager pitje gezet.

                       Prins Jack I van CV de Kaatboere uit Kunrade, foto cv de Kaatboere

“Altijd meegetraind tijdens dit drukke programma,” lacht hij. “Was niet altijd even makkelijk. Maar vandaag was waanzinnig slecht: 5-6 na twintig minuten! Strijd meer dan voldoende, maar beide ploegen vaker over de grens. Het spel als totaal was diep onvoldoende. Mijn hele leven speel ik al tegen dit BFC en dat zijn altijd stevige duels. En dan een kwartier voor tijd nog met 10-15 achter,” keek hij vol ongeloof terug op de eindsprint die zijn ploegmaats inzetten om via Quinten Vreekamp één minuut voor tijd de winnende treffer te maken: 18-17.  

Bij de 13-16 was het gedaan voor de aalvlugge rechterflankspeler die op een aangooi van doelman Rob Leufkens met een vliegertje dacht af te ronden maar BFC-doelman Ryan Vroemen op zijn weg vond. De rebound was voor de attente Max Scheepers. Maar belangrijker: de knie van Reijnders kwam in aanraking met de robuuste Beekse doelman die zich vervolgens beklaagde bij de arbiter en prompt een tijdstraf kreeg aangesmeerd. “De laatste tien minuten van de wedstrijd lag ik naast de bank op de grond voor een behandeling. Mogelijk is mijn kruisband afgescheurd, de knie blokkeert, doet nu nog geen pijn maar ziet er niet goed uit.”

Na het oponthoud met de blessurebehandeling van Reijnders en het gedoe met het plakken van een rugnummer op het shirt van de gestrafte doelman Vroemen rook Gemini zijn kans: Beaujean zette nog meer druk op het spelen met de zevende aanvaller waardoor er op de beide flanken extra ruimte kwam. De interim-doelman bij BFC had geen verweer bij de snoeiharde schoten die om zijn oren vlogen. Gemini naderde stap voor stap de gelijkmaker, zag Rik Welzen met een directe rode kaart naar de tribune gaan – ‘de speler van Gemini gaf zojuist aan dat hij expres op mijn voet was gaan staan bij zijn actie vanaf de hoek’ -  en kwam via Marijn Boumans vanaf de rechterflank ernaast: 17-17. Toen een BFC-speler nog wat te opzichtig de bal weggooide na een overtreding en met een tijdstraf werd ‘beloond’ was het dieptepunt bij de Beekse ploeg bereikt. Hoogopsproingende knalde Quiten Veerkamp de bal nog tegen de Beekse netten: 18-17.

EIKEL

Balen dus voor de overigens goed keepende Beekse sluitpost Ryan Vroemen. “Deze wedstrijd hadden we zeker kunnen winnen,” keek hij een tikkeltje teleurgesteld terug. “Maar we hebben te weinig spelers en geen tweede keeper. We geven het in de slotfase zomaar weg. Wedstrijd ging snel op en neer, lang in ons voordeel. Zelf kon ik er in de slotminuten niet veel meer aan doen.” Met een greintje ergernis kijkt hij terug op het incident met Gemini-aanvaller Reijnders. “Hij belandde tegen mijn been, ik wist niet waar de bal was, draaide me om en riep “Eikel!” tegen hem. Dat hoorde de scheidsrechter, die mij daarop naar de kant stuurde. Je hebt gelijk: we scoorden de laatste 17 minuten nog maar twee keer, Gemini was er meteen bij om ons af te straffen. Jammer. We wille hoe dan ook onze plek in de eerste divisie behouden. Volgende week het belangrijke duel bij Atomium.”

cover Beelden uit de regioderby in de eerste divisie tussen Gemini en BFC 2

foto's HSP