Nieuws

Door Frits Feuler – Met een 29-27 (20-15) zege op het debuterende Odense heeft Györ voor de zevende keer de CL gewonnen. De ploeg van Per Johansson volgt daarmee zichzelf op nadat verleden jaar Bietigheim in de finale werd verslagen. In de halve finale was de Hongaarse kampioen met 29-28 een tikkeltje sterker dan Esbjerg. In dat duel was Dione Housheer met zeven treffers waarvan vijf strafworpen, meer dan waardevol voor de ploeg. Nze Minko tikte er zaterdagavond vijf binnen. Tweemaal eerder verloor Györ een CL-finale: in 2015 tegen CSM Bucuresti, in 2022 tegen Kristiansand. 12 keer speelden beide ploegen tegen elkaar, Györ won tien keer en speelde een keer gelijk. Tot die ene dag in februari 2025….

Odense – de finale was het honderdste CL-duel - was van de vier ploegen de enige die via de play offs een plekje in Boedapest moest zien te bemachtigen. In de groepsfase verraste de ploeg van Van der Vliet en Ten Holte Györ in eigen huis: 28-35. Voor Odense-coach Ole Gustav Gjekstad – hij neemt na de zomer de Noorse nationale ploeg over – na dit verlies geen vierde CL-titel, driemaal verliet hij met Kristiansand de finale: 2021, 2022 en 2023. Grote vraag vooraf: zou keepster Katrine Lunde haar prestatie van 24 uur eerder tegen Metz kunnen herhalen? Het winnen van de finale zou haar achtste titel betekenen met vier clubs. Andrej Xepkin, voormalig handballer uit Oekraïne met Spaans paspoort, zou daarmee voorbij worden gegaan, ook hij staat op zeven keer CL-goud.

Györ had de beste start tegen een nerveus Odense dat heel wat moeite moest doen om in de wedstrijd te komen. Niet verwonderlijk dat de Hongaarse grootmacht ineens een marge van zeven had: 12-5 en 13-6. Tijd om Katrine Lunde (18’) in te brengen: de Noorse veteraan begon met drie stops en dat inspireerde: 13-10. Na de veldwisseling verscheen Hatadou Sako bij Györ onder de lat: met haar emoties en prima stops (12 stuks) werd het publiek opgezweept. Het eenrichtingsspel was nu totaal verdwenen, Odense had de smaak te pakken maar stuitte te vaak op Sako, verleden jaar nog bij Metz Handball en kwam op 29-27. Twee minuten nog op de klok. Die maakte Tchaptchet niet meer mee: de Spaanse lijnspeelster ging bij 28-24 in de dekking wel erg hardhandig om met de ledematen van ‘onze’ Dione en mocht met rood naar de kant. Het aftellen was begonnen, onder een kakafonie van geluid werd de zevende CL-titel gevierd. Kari Brattset (6 treffers) werd verkozen tot MVP van deze FINAL4.

BO VAN WETERING

Ook voor Bo van Wetering, net als Dione Housheer in actie tegen haar voormalige club, was het een en al genieten in de immense MVM Dome. Gisteren zat ze niet bij de wedstrijdselectie van 16, vandaag kwam ze de eerste helft op de vloer. Zoals we van haar gewend zijn: actief verdedigen, loeren op een balonderschepping en dan de vlijmscherpe counter. Een misser – het zij haar vergeven – maar de volgende met een prachtige lob over de keepster heen. “Nee, van blessures geen sprake. Ben helemaal fit. Het was heel gaaf toen we de arena binnen kwamen en vervolgens later een voor een werden voorgesteld. Da geluid van die mensenmassa! Heel mooi om mee te maken. Indrukwekkend. Die fans van Györ explodeerden, heel gaaf.”

“Nu eerst vakantie, na de zomer voor zoveel mogelijk prijzen gaan. Die doelen stellen we aan het begin van het seizoen. Natuurlijk wordt het ieder jaar lastiger, iedereen wil van ons winnen. Tussendoor nog het WK ja, thuispubliek. Nu eerst vakantie, afschakelen, als we met de nationale ploeg samen hebben we het er af en toe over. Hoeveel wedstrijden we gespeeld hebben dit seizoen? Geen flauw idee, maar veel. En de meeste fans reizen ons overal achterna. Geweldig, die beleving. Voel me lichamelijk goed, mooi dat we het zo hebben afgesloten. Eerst feesten, afsluiten met sponsoren en fans en dan woensdag naar huis.” Even geen handbal. Iedere sporter zal aan het einde van een slopend maar mooi seizoen daar naar uitkijken.” Wat ze na haar eerste optreden in de CL-finale nog als prijs in gedachten heeft? “Een wereldtitel in Rotterdam zou natuurlijk vet zijn!”

Iedereen gunt de drie Nederlandse internationals hun eerste CL-goud. Van der Vliet is trotis op haar ploeggenote Dione bij Oranje die een sterk toernooi speelde. Maar ook respect voor Dulfer en Van Wetering. Iedereen genoot van een waar handbalfestijn, iets dat misschien maar één keer in een handballeven voorkomt. For the moment: trots zijn op de eigen prestaties en op naar de klus in 2026. Same place: MVM Dome Budapest! 

ESBJERG PAKT BRONS

Het duel om het brons leverde een zege op voor Team Esbjerg dat de Franse kampioen Metz Handball met 30-27 de baas was. Metz verspeelde zaterdagavond tegen Odense een veilig lijkende voorsprong van zeven treffers en ging vervolgens in de verlenging alsnog onderuit. De eerste nederlaag van het seizoen! De ploeg had zich binnen 24 uur knap hersteld, ging met 2-5 aan de leiding en moest Esbjerg pas bij 9-8 laten gaan: via 11-8 stond het ineens 16-11 en leek een tweede teleurstelling al vroeg in de maak. Met een ferme inspanning kwam de ploeg van Mayonnade tot 17-16 terug. Na de rust kreeg Merel Freriks binnen een paar minuten tweemaal een tijdstraf maar de lijnspeelster wilde niet van opgeven weten: zes minuten voor tijd (27-25) betekende de derde twee-minuten-tijdstraf een gereserveerd plekje op de tribune. Vanaf daar had ze een goed overzicht over haar ploeg die nog even moest bibberen (27-26) maar vervolgens het duel kien uitspeelde: 30-27.

Verdiende zege voor de Deense ploeg op basis van een meer constanter spel en onder aanvoering van Henny Reistad (acht treffers) in de tweede helft het verschil maakte. Daarmee komt haar totaal dit seizoen op 154. Ook Sarah Dekker maakte aan de rechterkant enkele speelminuten maar na het missen van een opgelegde kans – zij schoot pardoes tegen Cléopatre Darleux op – mocht ze van coach Tomas Axnér weer naar de bank. Judith van der Helm kwam tot een uit twee, evenveel als Merel Freriks die de meeste minuten van de Nederlandse speelsters op de vloer maakte. Bij Metz kwam aanvoerder Sarah Bouktit tot zes streepjes.

cover foto's EHF