Nieuws

Door Frits Feuler – Twee jaar geleden stopte doelman Björn Alberts (toen 42) bij ‘prijzenpakker’ Achilles Bocholt. Acht jaar had hij met veel verve zijn taak onder de lat volbracht. Min of meer geruisloos verdween hij van het toneel. Spelen op het hoogste niveau was niet meer aan de orde. Bij Vlug en Lenig in Geleen ging hij aan de slag als jeugdtrainer en keeperstrainer van de breedtesportteams. “Lekker in de buurt allemaal!”

’n Kwart eeuw op het hoogste niveau in Nederland, België en zelfs Duitsland. Dat hij zo lang op dat hoogste niveau wist te presteren, was vooral een kwestie van weinig blessures en plezier hebben in het spelletje. Afscheid nemen na zoveel succesvolle jaren deed dan ook wel een beetje pijn. Met de Belgische ploeg pakte hij de ene na de andere prijs. De laatste jaren werd zijn taak gaandeweg overgenomen door de jonge Clem Leroy, de beoogde opvolger van de routinier. In rond de Duitse Bundesliga kon de in Munstergeleen woonachtige doelman rond de eeuwwisseling zijn talenten tonen.

In zijn laatste jaar als doelman in Bocholt wist hij al vanaf het begin van het seizoen dat het zijn laatste periode zou worden. Een besluit dat hij normaliter pas halverwege de competitie nam. “Kijken of mijn lichaam het nog allemaal aan kan,” luidde destijds zijn verklaring. Met enige trots kan gesteld worden dat Alberts een van de laatste Limburgse topkeepers is geweest. Positiegenoten als Ger Norbart, Jacques Josten, Dick Mastenbroek, Gum Geuskens en Jean Last gingen hem voor.

JEUGDKEEPER

In Geleen begon hij als jeugdkeepertje aan zijn, wat later zou blijken, imposante loopbaan. Als jonkie van amper 17 en toen ook al spelend in de eredivisie nam hij met een jeugdploeg van Vlug en Lenig in Neuss deel aan de Quirinus Cup. Daar werd de talentvolle doelman gescout door Bundesligaploeg TSV Bayer Dormagen. “Dan zit je plots in ‘die stärkste Liga der Welt’ op de bank, omgeven door klasbakken als Andreas Thiel en Henning Wiechers!” kijkt hij terug op dat eenjarig verblijf in de regio Keulen: de ploeg degradeerde om vervolgens een jaar later weer te promoveren. Een paar minuten slechts mocht hij zijn kunsten vertonen, maar de ervaring op trainingen en rond wedstrijden was enorm.

                            

                                 Nog één keer opwarmen: Björn Alberts, foto Gianni Ummels

Die promotie maakte Alberts niet meer mee: hij verkaste naar Rostock, aan de rand van Noord-Duitsland, op 700 kilometer van zijn woonplaats. Drie jaar na zijn overstap naar de Duitse competitie streek hij neer bij BFC in Beek: “Rostock had financiële problemen, de kans bestond dat ik niet meer betaald zou krijgen.” Een jaartje BFC (2000-2001) werd gevolgd door zeven jaar Sittardia dat in die periode meermaals de prijzen moest laten aan Volendam. Vijf jaar Neerpelt volgden, voordat hij in 2012 de overstap naar, wat later zou blijken, zijn laatste club werd: Achilles Bocholt. Sportieve successen, titels en bekers, BENE-League-titels, Europese wedstrijden. Beter kon haast niet. “Een mooie periode,” kijkt Alberts terug. “Vrienden onder elkaar, geen gezeik. De basis van al onze successen,” herinnert hij zich.

ACTIEF ALS JEUGDTRAINER

Twee jaar was het stil rond zijn persoon, in de luwte was hij in Geleen begonnen met het trainen van de E-jeugd. Plots een belletje vanuit de Oostkantons: zijn vroegere Bocholt-ploegmaats Bartosz en Damian Kedziora zochten naar een tijdelijke stand in bij BNL-debutant Eupen. “Die ploeg had, door blessures van hun twee doelmannen, een serieus probleem. Op beider vraag of ik vijf duels wilde uithelpen, heb ik meteen ‘ja’ gezegd, wetende dat dit geen makkelijk kwarweitje zou worden. Ik deed dit voor de twee broers, iedere andere ploeg had ik afgewezen,” licht hij zijn plotse aanwezigheid toe. “Gelukkig geen verre uitwedstrijden gehad, vier thuisduels en een uitwedstrijd in Hasselt.”

Vijf duels, drie punten. Winst op HUBO handbal, draw tegen Aalsmeer. Tegen LIONS was Alberts een behoorlijke sta-in-de-weg met liefst 19 (!) stops. Hij moest het volle uur aan de bak, inclusief de vele sprintjes als keeper richting de wisselbank als zijn ploeg de ondertalsituatie met een zesde veldspeler wilde uitspelen. “En dan te bedenken dat ik afgelopen week totaal niet heb kunnen trainen vanwege pijn in mij rug. Heb blijkbaar een spier wat geforceerd, op mijn leeftijd voelt alles natuurlijk ernstiger aan en duurt het herstel veel langer na een training of wedstrijd.”

Tijdens de rust (10-19) lag Alberts voor de wisselbank languit op de grond en onderging een massage aan de rug van de clubfysiotherapeute. Opgeven was geen optie. Na de hervatting kende zijn ploeg een opleving en kwam tot 28-30 bij LIONS in de buurt. “Ik ben, al zeg ik het zelf, nog slank. Fit ook terwijl ik niet echt veel meer kan trainen. Voel me goed maar weet nu al dat ik vanavond en morgen de pijntjes hier en daar weer voel opkomen. Voor die vijf duels heb ik dat er graag voor over. Dan moet Eupen verder zonder mij. Ik schat in dat ze dit debuutjaar wel overleven.”

DE LAATSTE ZESTIG MINUTEN

Woensdagavond zijn laatste optreden in het thuisduel tegen Visé. Op zijn oude handbalschoenen die hij al bijna twintig jaar koestert. "Oude Adidas-schoenen, in die tijd de beste. De laatste jaren gebruik ik ze ook in de tuin!" showt hij zijn schoeisel enigszins met trots. "Die nieuwere schoenen gebruik om te trainen, dat voelt lekkerder." Over drie dagen dus het Waalse onderonsje tegen de regerend Belgisch kampioen. Dan is hij handbalkeeper-af. Nooit meer Alberts.

“Wat de Belgische clubs zo bijzonder maakt is de gezelligheid na en het meeleven van de fans tijdens de wedstrijd,” aldus Alberts die tussendoor nog een paar jeugdige handballertjes voorziet van zijn handtekening op hun trainingsbal. Een teken dat de bijna twee meter lange sympathieke doelman in korte tijd de harten van de fanatieke thuisclubaanhang heeft weten te vinden.

In de Eupense sporthalkantine was het die zaterdagavond nog lange tijd gezellig. Alberts genoot met volle teugen.

KTSV EUPEN: Björn Alberts, Max Schunck, David Denert (2), Damian Kedziora (4), Bartosz Kedziora (6), Philipp Cnyrim (4), Arthur Kubacki, Stef Eggen, Mikka Förster, Thomas Mormont (1), Jérôme Majean (4), Dennis Vlijm, Sid Hartel (3), Luka Lanchava (1), Ken Kriescher, Kim Schroeder (4).

cover Björn Alberts volgt gespannen de verrichtingen van zijn 'tijdelijke' ploegmaats in het duel met LIONS

foto Gianni Ummels