Nieuws

Door Frits Feuler – Dromen mag, is goed zelfs, zeker in de sport. Doelen stellen, werken aan een plan, een project. En als dat ook nog met een selectie gebeurt die als ‘vriendenploeg’ op een paar vierkante meter bij elkaar komt en die dromen en doelen succesvol nastreeft, zit je in het goede spoor.

Drie spelers houden het na dit WK in Oranje voor gezien: Jeffrey Boomhouwer, Iso Sluijters en Jasper Adams doen een stap terug. De Oranjeploeg was met heel veel dromen twee weken geleden afgereisd naar Polen voor de eerste en historische WK-deelname nadat eerder al bij twee in het oog springende EK’s – Noorwegen en Hongarije – opvallende resultaten werden neergezet. Maar een WK, dat was andere koek. Argentinië en Noord-Maceonië leverden de eerste twee WK-zeges op, Noorwegen moest vol aan de bak voor de winst. In de hoofdronde werd Qatar nog verslagen, in de beide laatste duels tegen Duitsland en Servië moesten de punten worden ingeleverd.

Het derde en afsluitende duel in de hoofdronde, tegen Servië, had nog wel wat betekenis voor een eventueel traject richting het Olympisch Kwalificatie Toernooi voor de Spelen van 2024. Winst was daarbij noodzaak, daarna waren de rekenmeesters aan zet.

OPTIMALE START

Het mocht, na het laatste WK-uurtje in Katowice, niet zo zijn: het basiszevental oogde toch enigszins vermoeid, kende nog een optimale start (van 2-0 naar 7-3) maar dat was feitelijk het laatste succes qua score dat er te behalen viel. De compact spelende Serven zetten vervolgens met een aantal vaste patronen de Nederlandse dekking te vaak schaakmat, hoe ijverig Oranje ook werkte. De inzet was prima, maar die laatste paar centimeters kwam men hier en daar tekort. Zonde. Heeft de technische staf gekozen om zo lang mogelijk met het basisteam te spelen? In elk geval zijn zes topduels in twaalf dagen slopend. Misschien, achteraf, toch iets meer tussendoor moeten doorwisselen? In elk geval een aandachtspuntje.

 

Snelheid? Meer dan genoeg. Rendement? Probleem eigenlijk van de laatste duels in de hoofdronde: tegen Noorwegen kiepte Nederland in de tweede helft om, tegen Duitsland lwas de afwerking de gehele wedstrijd ondermaats. Dat euvel kwam ook nu aan het licht: op dit niveau is elke misser er ééntje te veel, de tegenstander krijgt hoop en stapt vervolgens doodleuk over je heen en wint de pot. Voorbeeld: Kay Smits, topschutter van Oranje, en Rutger ten Velde lieten drie van de zes strafworpen onbenut. Opgeteld bij het missen van de vele andere kansen en mogelijkheden komt dit het vertrouwen binnen de ploeg niet ten goede. Met 30 treffers uit 48 pogingen (63%) deed Oranje het minder dan de opponent: 32 uit 45 (71%).

ROOD

Bij 10-9 was het even schrikken geblazen toen ‘aanjager’ Luc Steins vol in botsing kwam met Marsenic. Die wist van de prins geen kwaad, de VAR besliste anders: rood. Oranje kon niet doordrukken, zou in totaal negen tijdstraffen oplopen waardoor het bij tijd en wijle nog harder werken werd in de defensie.

De mooiste treffer voor de pauze kwam op het conto van Ivar Stavast: hoog opspringen, dan onderhands knalhard de bal langs de verraste doelman Milosavljev schieten: 14-13.  Vervolgens joeg de speler van Elbflorenz de volgende kogel tegen de netten: 15-13. Met 17-15 gingen de ploegen aan de thee.

Frivool legde Oranje de 18-17 in het Servische doel: het ‘wereldboeroemde’ vliegertje tussen aangever Luc Steins en afmaker Kay Smits mocht er zijn. Tot 21-21 bleven beide ploegen bij elkaar, daarna ebde de kracht weg bij Oranje dat steeds meer moeite had om de ontketende tegenstander adequaat af te stoppen. Oranje gaf niet op, moest iedere keer weer een Servische treffer beantwoorden. Iso Sluijters zette zijn enige en laatste poging om in een treffer, iets waar Jeffrey Boomhouwer twee pogingen voor nodig had.

DUBBELE VLIEGER

Nog maar eens iets uit de hoge hoed: de dubbele vlieger. Steins lanceert Schagen op rechts boven de cirkel, die legt af naar de inkomende Baijens in het centrum. Dekking uit positie, keeper het bos in. Dat had de burger in het veld moed moeten geven. Maar, hoe technisch knap ook uitgevoerd, het droeg niet echt bij om de score een ander aanzien te geven. Het tegendeel werd waar. Oranje kreeg het niet meer belopen, Samir Benghanem liep tegen zijn derde tijdstraf aan (28-28) en zag vanaf de tribune hoe Servië de overhand hield. Niet mooi, wel effectief.

Coach Olsson liet in de slotfase ook Jasper Adams – hij kwam in totaal tot zes speelminuten op dit WK – nog in de dekking opdraven. Drie minuten voor tijd moest hij er ook nog met een tijdstraf weer vanaf maar kon de laatste Oranje-minuut op het veld meemaken.

Waar Nederland op dit WK uiteindelijk terecht komt? Mogelijk is, als alle wedstrijden zijn gespeeld, een plek tussen 13 en 16. Niet slecht voor een debutant. Het had, met het duel tegen Noorwegen en het laatste verlies tegen Servië, ook zomaar een plek in de kwartfinales kunnen opleveren.

Reacties na afloop:

Robin Schoenaker: “We hadden met winst willen afsluiten. Ook voor de groep en de jongens die hun laatste wedstrijd hebben gespeeld, wilden we nog een keer alles geven. Met een goed gevoel naar huis gaan. Servië  speelde vaste patronen, dat was soms moeilijk om tegen te spelen. Zo’n laatste wedstrijd is moeilijk als je niet meer door kunt naar de kwartfinale. Iedereen was vermoeid, dan komt het al gauw slordig over. Ik ben tevreden hoe we gespeeld hebben, scoorde ook nog een doelpunt. Ja, volgende week de BENE-League, zeker als je na al die weken uit deze bubbel komt. Hier is de wereldtop. Ook qua leven. Hier heb je een vast schema, wordt alles voor je gedaan. Hoeft niet zelf na te denken. Overmorgen moet ik de boterhammen weer zelf smeren!”

Jasper Adams: “Einde van een mooie carrière, meer dan 100 interlands. Meer dan tevreden ook. Zijn er niet veel die dat kunnen zeggen. We zijn met zijn vieren in deze selectie over de honderd caps heen gegaan. Tijd voor nieuwe dingen. De groep en de prestaties die we leverden is anders dan het begin. Drie eindtoernooien, met name die wedstrijd vorig jaar in Boedapest waar we meer dan twintig duizend Hongaren het zwijgen oplegden. Mooie herinneringen blijven. Ja, die tijdstraf, ongelukkige botsing. Heb in die zes minuten mijn best gedaan, weer een stuk van de speeltijd af. Niet het einde van de wereld. Vanavond nog even goed afsluiten met z’n allen, morgen pas aan de BENE-League denken. En ook andere zaken eens goed op een rijtje zetten.”

De statistieken:

Servië: Vukasin Vorkapic (2), Uros Borzas (1), Illija Abutovic, Bogdan Radivojevic (2), Nemanja Ilic (4), Dragan Pechmalbec (6), Vanja Ilic (1), Lazar Kukic (1), Ivan Popovic, Mijajlo Marsenic (1), Milos Orbovic (3), Marko Milosavljevic (9), Stefan Dodic (1), Petar Dordic (1), Vladimir Cupara, Dejan Milosavljev.

Nederland: Bart Ravensbergen (1), Ivar Stavast (3), Rutger ten Velde (3), Robin Schoenaker (1), Evert Kooijman, Iso Sluijters (1), Luc Steins (3), Samir Benghanem (1), Bobby Schagen (3), Niels Versteijnen, Jasper Adams, Jeffrey Boomhouwer (1), Arjan Versteijnen, Kay Smits (6), Tom Jansen, Dani Baijens (7).

Scheidsrechters: Vaclav Horacek (CZE) / Jiri Novotny (CZE)

Strafminuten: 18’ – 8’ (Benghanem 6’, Steins 2’, Jansen 2’, Stavast 2’, Schoenaker 2’, Sluijters 2’, Adams 2’ – Abutovic 4’, Pechmalbec 4’).

Strafworpen: 4/4 - 3/6

cover Hard werken in de dekking door Iso Sluijters en Robin Schoenaker

foto IHF