Nieuws

Door Frits Feuler- Nauwelijks twee jaar nadat ze haar entree als trainster had gemaakt bij de vrouwenploeg van LimMid uit Horn/Roermond in de tweede divisie, stapte Irina Pusic in de volgende uitdaging: trainster van de vrouwenploeg van BFC. Op het moment van toezegging was de Beekse ploeg nog volop in degradatiestrijd verwikkeld. Zeven speelsters verlieten de ploeg in de zomer. Dat weerhield de voormalig Oranje-international er niet van om, ondanks het uiteindelijke stapje lager, te kiezen voor het werken met jeugdige talenten. ‘Een bak aan ervaring, op en naast het veld,’ zo omschreef het bestuur van de Beekse Fusie Club de nieuwe coach.

Zaterdagavond in De Haamen een heuse ‘degradatiekraker’ als BFC  (4 punten) en DSS (2 punten) elkaar tegenkomen. Een doel hebben beide ploegen gemeen: niet degraderen. BFC toonde zich, na een 16-9 ruststand, met 29-25 de sterkste.

ACTIEVE CARRIÈRE

In Kroatië speelde ze tussen 1997 en 1998 15 keer in de nationale ploeg. Van 1999 tot 2007 kwam Pusic 86 keer uit voor Nederland en scoorde liefst 297 keer. In Nederland werd ze zevenmaal nationaal kampioen en zes keer bekerwinnaar  met Swift en SEW. Bij het Belgische Meeuwen - ze werd in 2001 verkozen tot handbalster van het jaar in België - pakte ze twee nationale bekers en een landstitel mee.

Voordat Pusic het trainersvak inrolde, heeft ze zelf een succesvolle carrière gehad. Ze speelde tot 1992 in Belgrado. Vanwege de oorlog in Joegoslavië kwam ze naar Nederland waar ze ging spelen voor Swift Roermond. Vervolgens kwamen onder meer SEW, het Belgische Meeuwen, BVB Dortmund, Vlug en Lenig, het Spaanse Prestigio, Oldenburg en Vlug en Lenig op haar weg. In 2008 beëindigde ze haar actieve loopbaan.

PUSIC AAN DE SLAG MET DE JEUGD

“Komend seizoen ga ik aan de slag met een jong team,” meldde Pusic kort na haar toezegging bij BFC. Ze wist dat de ploeg herbouwd moest worden, veel routiniers stopten of waren inmiddels gestopt. “De eredivisie is dan wellicht ook iets te hoog gegrepen,” aldus Pusic. Ze keek er naar uit om met al die jonge talenten aan de slag te gaan. “Ik ben ambitieus en zeer gedreven, ik wil het talent van de meiden eruit halen en samen bouwen aan een mooi team. Ik heb bij BFC de uitdaging gevonden die ik zocht.”

                                            

                           Instructies van Irina Pusic op de bank, foto Ronald Jans Sportfotografie

Tot zaterdagavond pakte ze met haar ploeg dus vier punten uit zes duels. Tegen DSS lag er een derde zege in het verschiet. Immers, in de voorgaande duels werd BFC niet echt onder de voet gelopen, alleen actueel koploper Wijhe ’92 zette in de Haamen het verschil op acht: 28-36. Maar het moest op het einde uit de tenen komen.

FLITSENDE START

BFC, met een viertal fraaie afrondingen vanaf de linkerflank van de van LimMid overgekomen Anne Wolters, had binnen het kwartier een droge 8-1 op het bord gezet in een verder niet bijster hoogstaand duel, zo zou verderop blijken. Ook Lieve Sanders toonde kwaliteiten in de opbouw, aan de lijn was Ieke Cremers duidelijk op haar plaats. Werklust en de plotse spanning waren vermakelijk. Technische fouten over en weer, soms kinderlijk eenvoudig. Ook het jonge DSS liep over van verkeerde passes, loopfouten, missers voor open doel. Kortom: voldoende aanknopingspunten voor de komende trainingen bij zowel het winnende BFC als verliezend DSS.

“Tegen ploegen bovenin hebben we heel goed gespeeld,” analyseert Pusic na afloop. “Maar vandaag was het een stuk minder. De start was goed, maar daarin schuilt ook meteen het gevaar. Ging te gemakkelijk. Nog zo voor gewaarschuwd, onbewust ga je dan toch anders spelen. Ook slechte wedstrijden moet je kunnen winnen,” klinkt het vervolgens opgelucht.

IDEEËN

Pusic heeft heldere ideeën over het handbal en haar ploeg. “Hele jonge ploeg, dat voorop. Mirre en Ieke Cremers hebben eredivisie ervaring, de rest is A-jeugd. Meisjes van 15, 16  jaar. In het begin dacht ik: wow, dit is wel heel erg jong voor eerste divisie.” Misschien is de degradatie dan toch nog ergens goed voor geweest als er opnieuw gebouwd moeten worden? “In de eredivisie speel je niet met A-jeugd. Mijn uitdaging is om op dit niveau bij die jonge speelsters alles eruit te krijgen. Ik zie ze elke week groeien. Zoals ik denk over handbal, zo probeer ik dat ook op hen over te brengen. Snel handbal, Dat lukte goed tegen die hogere teams. Tegen koploper Wijhe stonden we constant gelijk, in de slotfase gingen we onderuit. We spelen leuk handbal, vind ik. Inderdaad, de last aan technische fouten vandaag was enorm,” klinkt het kritisch.

Gelukkig kon DSS van die foutenlast niet optimaal profiteren, ook die ploeg deelde mee in de malaise. “Als ploeg trek je je daar dan onwillekeurig aan op. Ja, ik was even boos, wat ik verteld had kwam niet door, dus een time out op een belangrijk moment. Ik raak niet gauw in paniek,” kan de voormalig tophandbalster een glimlach nauwelijks onderdrukken. “Ik train en coach met de gedachte dat ik op het allerhoogste niveau bezig ben. Eis dingen van mijn ploeg, stel mijn eisen niet naar beneden bij. Tot nu toe kunnen de speelsters dat aardig omzetten, maar het kan altijd beter. Iedereen kent zijn taak, iedereen moet bereid zijn hard te werken, ook al speel je alleen maar in de dekking. Heb een meisje dat alleen maar in de dekking speelt, dat doet ze goed. Zeg dan ook vaak: kijk naar haar! Een voorbeeld! Iedereen levert op haar manier kwaliteit, dan pas vorm je een team. Laten zien hoe belangrijk iedereen is, al speel je maar tien minuten, dan draag je bij aan de prestaties. Dat leer ik ze. Nooit langzaam spelen, altijd naar voren rennen.”

SMALLE SELECTIE

Toch moest de rem er even op: DSS kwam tien minuten voor tijd op 25-23. “Even nadenken dus, time out, zenuwen in bedwang houden, dat kost mij ook energie. Als je de leergierigheid van de groep iedere week ziet, dan kan ik daar intens van genieten. Niemand heeft ons tot nu toe kapot gespeeld. Twee wedstrijden hadden we ook kunnen winnen. Drie kruisbandblessures achter elkaar vroeg in het seizoen. Zo maar. Dan is het wel een heel smalle selectie met 12 speelsters geworden, waarbij slechts een keepster. De keepster van de A-jeugd is niet altijd beschikbaar. Aanvulling? Weet ik niet. Competitie is met 30 wedstrijden belachelijk lang. Hoe houden we dit tot 15 mei vol. Blijven we erin, dan top gedaan.”

En als een ervaren topspeelster als Pusic licht aan het einde van de tunnel ziet, zal niemand haar kunnen tegenspreken.

Woensdag 1 november krijgt BFC kans op sportieve revanche in het bekertoernooi: PSV, de ploeg van de Limburgse trainster Chantal Ermans, komt naar Beek. Het was de Eindhovense ploeg die vorig seizoen met BFC streed om lijfsbehoud. “Dat zegt mij niet zoveel, ik was er vorig jaar niet bij. Ik ben hier blanco gekomen, hou me drie trainingen per week bezig met mijn jonge ploeg. Leren, vooruit gaan. Het  wordt echt een team. Mooi om te zien.”

cover Het oog van een handbalkenner: Irina Pusic analyseert minutieus de verrichtingen van haar jonge ploeg

foto Ronald Jans Sportfotografie