Nieuws

Ingezonden brief door Tommie Jansen n.a.v. bericht over Impuls heren tophandbal Westelijke Mijnstreek

Laten we beginnen met de missie van de stichting Top Handbal Zuid-Limburg (THZL): 

We mogen wel zeggen dat ze haar missie trouw volgt. THZL stelt dat de samenwerkende  verenigingen de handbalsport lokaal dienen te organiseren. Zelf hoeven ze daar geen rol in te spelen.  Zij coacht immers de samenwerkende verenigingen. Het is echter in het belang van THZL dat er  genoeg aanwas van handballende jongens bestaat; als er geen handballende jongens meer zijn,  vervalt de coachende functie, en - erger nog - bestaat er geen doorstroom meer naar de teams die onder de vlag van THZL spelen. Met andere woorden, THZL heeft belang bij aanwas van  handballende jongens, en kan het zich niet permitteren achterover te leunen. Een coach probeert bij  de sturen, indien nodig. En dat is precies het probleem. 

                                             

Sinds de oprichting in 2008 heeft THZL nooit verantwoordelijkheid genomen bij het opleiden van  jongens in de categorie 6 t/m 18 jaar. Het opleiden lieten ze aan de clubs (BFC, Sittardia en V&L)  over. De beste spelers werden uit de jeugdopleidingen gehaald om te gaan spelen voor één van de  teams binnen THZL, met als gevolg kwalitatieve en kwantitatieve aderlatingen voor de  opleidingsclubs. De reden van oprichting van THZL was natuurlijk tophandbal te centraliseren en  prijzen te pakken, maar de prijs die de opleidingclubs hiervoor betalen is hoog: leegloop, minder  aantrekkingskracht en de voortdurende druk spelers op te leiden voor teams die geen onderdeel  uitmaken van bestaande clubculturen. Pogingen meer jongens aan het handballen te krijgen werden  voortdurend georganiseerd door de clubs zelf, zonder proactieve ondersteuning van THZL. Met een  paar clinics kom je er niet. Een achterliggend plan van aanpak miste, waardoor de ontbrekende  ‘coach’ niet in de gaten had dat hij met drie spelers minder speelde. 

THZL bestaat vanaf het begin uit twee teams, te weten Limburg Lions 1 en het talententeam Limburg  Lions 2 (voorheen Wild Dogs). Met pijn en moeite is er ruim 10 jaar later een Limburg Lions A  opgericht, waarbij THZL zeker niet de grootste pleitbezorger van dit team was. Opleiden was  natuurlijk oké, zolang de opleiding (alweer) niet onder de verantwoordelijkheid van THZL viel. Geld  was nauwelijks beschikbaar voor het A-team, en trainers en begeleiders zijn in vrijwel alles op zichzelf aangewezen. Dat opleiden geld en moeite kost, én dat THZL in haar bestaansrecht afhankelijk  is van opleiding, is blijkbaar niet genoeg om in te zetten op jeugd. 

                                              

Aan geld was lange tijd overigens geen gebrek, aangezien zeker in de beginjaren de Provincie  Limburg de grootste sponsor van de stichting was. Maar waar het geld in de jeugdopleiding gestoken  had kunnen worden, werd het geld liever aan een dure Russische trainer uitgegeven, of aan dure  buitenlandse spelers. Zeker in de beginjaren was THZL gericht op snel succes. Nu de Provincie de  geldkraan flink heeft dichtgedraaid en te dure spelers niet meer aangetrokken kunnen worden,  wordt eens temeer duidelijk in hoeverre THZL kansen heeft laten liggen in betrokkenheid rondom de  opleiding van jeugd. Er is namelijk nauwelijks doorstroming van jeugd naar de ‘topteams’, en er is te  weinig aanwas van jonge handbalspelers. 

Voor THZL, op papier het paradepaardje van handballend Zuid-Limburg, is het vijf voor twaalf. Lions 1  is een relatief oud team, en komt zonder meer in de problemen wanneer spelers als Hoiting, Baart,  Jansen, Steins en Adams gaan stoppen. Opvolging vanuit de jeugd en Lions 2 is er niet of nauwelijks.  Geld om nieuwe spelers te halen ontbreekt. Lions A kent personeelsgebrek voor komend seizoen, en  Lions 2 kent dezelfde gebreken. Dat de klok voort tikt terwijl betrokkenen ruim de tijd nemen een en  ander te overdenken, heeft nu als gevolg dat zowel Lions 2 als Lions A opgeheven worden. De  verenigingen Sittardia en V&L uit Sittard-Geleen hebben echter besloten niet zonder meer een nóg  grotere kloof te laten ontstaan tussen opleidingsteams en Lions 1, en willen de handen in elkaar  slaan. Een dergelijke samenwerking ligt nog meer voor de hand wanneer het ook nog eens draait om  de aanwas van handballers. Al langer zien beide verenigingen het probleem aan de jongenskant, en  waren ze sinds begin dit handbalseizoen bezig met het samenvoegen van de B- en C-jongens voor het  seizoen 2021-2022. Nu THZL hierover geïnformeerd is, wilt THZL weer een vinger in de pap hebben en regie voeren. Hier wringt juist de schoen, omdat THZL jarenlang te weinig heeft gedaan aan de  jeugdopleiding. THZL acteert arrogant (al twee maanden wordt vergaderd over de kwesties,  resulterend in door THZL geschreven stukken die de indruk geven dat THZL hierin nog een leidende  rol speelt), wat irritatie opwekt bij de verschillende partijen. Wat THZL daadwerkelijk probeert is om  zo min mogelijk gezichtsverlies te lijden na het terugtrekken van Lions 2 en Lions A. 

                                      

Terug naar de missie van THZL. Los van andere oorzaken die van invloed zijn op de aanwas of  opleidingen (bezoek scholen, open dagen, kennismakingstrainingen, trainers, motivatie tot sporten,  keuzemogelijkheden…), wijst de missie minstens op de verantwoordelijkheid die lag bij THZL inzake  begeleiding van en communicatie met clubs in de regio. Klinkt leuk, zo’n trainer-coach zijn, maar als je telkens uitblinkt in afwezigheid ben je binnen de kortste keren niet meer welkom, en graaf je  langzaam maar zeker je eigen graf.

cover Aguas Santas tegen LIONS, Limburgse Handbal Dagen 2013

foto archief HSP