Nieuws

Door Frits Feuler – Vorig jaar nog speelde ze met Vlug en Lenig vier Europese wedstrijden waarin ze tien keer wist te scoren. Tweemaal werd in Macedonië gespeeld tegen een onbeduidende tegenstander. Een ronde later was het uitgerekend rivaal Quintus die, over twee duels gezien, de sterkere was dan de Limburgse ploeg. “Mooi om allemaal mee te maken, maar dat je uitgerekend in de tweede ronde tegen een competitietegenstander speelt, geeft niet echt het gevoel van een Europese wedstrijd,” kijkt de 28-jarige Limburgse Milou Janssen terug op haar internationale optreden terug.

Ooit begonnen in de jeugd in haar woonplaats Margraten, bijna tien jaar geleden de overstap naar de Geleense eredivisieploeg gemaakt. Een reuzestap maar ze ontwikkelde haar aanwezige handbaltalenten op het hoogste nationale niveau tot tevredenheid. Niet meteen in een opvallende rol, altijd bescheiden op de achtergrond maar o, zo nuttig als teamspeelster, met spelinzicht en een goede mentaliteit.

                                                

                                     Milou Janssen, in het shirt van Vlug en Lenig

Rond de jaarwisseling sijpelden de eerste berichten door over scheurtjes in de Geleense formatie. Qua resultaten ging de ploeg wat achteruit, in de ploeg tekende zich ook een tweedeling af. Uiteindelijk werd coach Richard Curfs aan de kant gezet, een deel van de ploeg met o.a. Milou Janssen, Annika Noordink, Diane Houben en aanoverster Rosanne Beijers was het niet eens met dit besluit en zocht elders onderdak. Janssen, Noordink en Houben volgden Curfs richting Sint-Truiden. “Een totaal andere omgeving,” kijkt Janssen terug op de afgelopen vier maanden. Vier keer per week samen de grens over, de faciliteiten bij de regerend bekerkampioen zijn de laatste jaren enorm toegenomen. “Het niveau in competitie is wat minder, veertien duels, er zijn maar een paar wedstrijden bij waarin we voluit moeten gaan,” geeft ze aan. Zelfs tegen het Waalse Visé als topduel aangekondigde treffen werd een makkie: Janssen kon naar hartenlust op de centrale positie met Sara Marteleur en Annika Noordink de lijnen uitzetten, pikte ook nog wat doelpuntjes mee. In de defensie een centrale rol: hard ingrijpen als het moest, bal veroveren en op snelheid naar de overkant. “Dat spelletje, zeg maar de Nederlandse spelvisie, heeft onze trainer hier in korte tijd ingebracht. Nog niet perfect, maar we hebben een ploeg die dit aankan en daar ook plezier aan beleeft.”

Familieclub

Sint-Truiden steekt ver boven de rest uit, lijkt het. Titel en beker moeten haalbaar, klinkt het her en der. “Voorzichtig blijven,” geeft ze aan, “het kan ook zo maar anders lopen. De ervaring die het Nederlandse trio mee brengt, komt in deze groep uitstekend van pas. In het begin was het even wennen, nu voel ik me uitstekend in die nieuwe omgeving. Een echte familieclub, ander dan Vlug en Lenig waar het meer zakelijk er aan toe ging.”

Ze koestert geen wrok, verre van dat. Jammer vindt ze het wel dat alles zo gelopen is. “Ik had deze zomer meer clubs aan de lijn om te komen handballen, heb dat niet gedaan. Als ik nog ergens wilde spelen, zou dat in elk geval weer bij Margraten zijn. Die club ligt nog altijd in mijn hart.”

Avontuur

Totdat het drietal in contact kwam met Sint-Truiden. “Met zijn drietjes zijn we toen overstag gegaan en hebben het Belgische avontuur opgezocht,” lacht ze. “De Belgische meisjes moesten even wennen aan onze directe manier van benaderen, zij stellen zich wat bescheidener op. Hoeft niet, samen vormen we een sterke groep. Dat zag je ook tegen Visé waarin de jongeren het laatste kwartier (vanaf 16-27, FF) ook hun speeltijd gegund werd. De uiteindelijke 29-32 zege kwam niet in gevaar.”

Verrast is Janssen door het clubgevoel en de saamhorigheid binnen de club en het grote aantal activiteiten die ondernomen worden. “Ik snap dat het bestuur geen dure Europese wedstrijden meer wil betalen. Daarvoor in de plaats gaan we begin december een aantal dagen naar Marseille, spelen daar drie duels tegen Franse topteams. Dat lijkt mij waardevoller dan twee potjes met Vlug en Lenig vorig jaar in Macedonië. Dat kostte toch aardig wat duiten!”

Waar in Nederlands Limburg de voorbereidingen voor de opening van het carnavalsseizoen lopen, moet het kwartet Nederlanders bij Sint-Truiden de komende dagen flink aan de bak. Zondag het thuisduel tegen nummer twee, DHW Antwerpen, de ploeg die na 6 duels drie punten achter ligt. Een dag later – maandag 11 november is een nationale feestdag in België – gaat het richting Waasmunster. Een weekeindje rust en dan voor de achtste finale in he bekertoernooi naar Meeuwen.  

Cover Annika Noordink (links) en Milou Janssen in shirt Sint-Truiden

foto Foto Reza