Chrome
Firefox
Internet explorer
Safari
Operatie’55 zette het Haagse handbal op de kaart
Peter Lotman - Den Haag - Als er één club het handbal in Den Haag op de kaart heeft gezet, is het wel Operatie’55. Voor de jongere generatie lijkt het een eeuwigheid geleden. Voor de wat oudere handballiefhebbers een onvergetelijk stuk nostalgie. Onlangs hield O’55 een reünie.
Met Jaap Visscher, een van de grote namen uit die glorietijd, blikken we terug aan de hand van de hoogtepunten uit die succesrijke maar ook kortstondige periode. Opgericht op 22 april 1955 en, hoe bizar, in de oprichtingsakte stond de einddatum van 21 maart 1985 ook al genoemd.
Maar al veel eerder kwam er een einde aan een tijdperk waarin viermaal achtereen, in 1961, ‘62, ‘63 en ‘64 de landstitel werd behaald. Twee keer zelfs de dubbel, kampioen in de zaal en (toen nog heel belangrijk) op het veld. Het 15-jarig bestaan werd echter al niet meer gevierd.
Visscher: ,,Een einddatum bij aanvang. Uniek. Had te maken met het idee van de oprichters de club weer op te heffen als er niet voldoende kader of spelers zouden zijn. We kenden elkaar vrijwel allemaal van de middelbare school of studie. In een later leven, zou de belangstelling voor handbal wel wegebben, dacht men.”
Operatie ontstond uit twee zaterdagverenigingen: DOS en vooral Strijdt Ridderlijck. De populaire afkorting O’55 werd gekozen naar analogie van E’55, destijds de wereldtentoonstelling in Brussel.
Mede op verzoek van de andere clubs promoveerde O’55 een aantal malen versneld naar de hoogste klasse. Twee vermaarde oefenmeesters legden de basis voor de grote successen, Jan Rooijmans en Lodewijk de Haan. Vooral onder De Haan groeide de Haagse club uit tot een onverslaanbare ploeg. Ze waren de tijd ver vooruit met prachtige systemen, als de liggende acht uit Zweden.
Visscher: ,,Hoog baltempo, snelle wisselingen, sterk cirkelspel, vaste patronen, snelle breakouts; het was allemaal nieuw voor die tijd. Ook de warming-up met nabootsing van spelsituaties was toen een novum in het handbal.”
Historisch was het kampioenschap tegen ESCA. De wedstrijd bleef maar gelijk en het opgooien van een rijksdaalder bracht de beslissing. En de derde beslissingswedstrijd tegen Niloc Amsterdam met drieduizend toeschouwers en rijen wachtende liefhebbers buiten.
|
De sterrenploeg met namen als Rinus en Helmert Botterman, Thijs de Haan, Peter Korver, Jaap Visscher, Theo Mulder, Frits de Grebber, Frank van West, Hans Niezen en Gerard de Jonge haalde voor het eerst de Europa Cup naar Den Haag. De legendarische Houtrusthal zat tot de nok toe vol, met extra tribunes. Tegen Gothenburg zaten prominente figuren als sportminister Vrolijk, de wethouders Wilzen en Dankelman op de tribune. Een speciale editie van vier pagina’s werd door deze krant op zondag uitgegeven. Visscher: ,,We schreven geschiedenis. Ook tegen FC Porto. We wonnen thuis, maar kregen daar twee partijdige Spaanse scheidsrechters. We werden uitgescholden, bespuugd en het leek de politie beter in de kleedkamer te blijven. Ook dat was een nieuw fenomeen. Maar we waren wel door. Een onvergetelijke tijd.” |
|
In 1970, binnen vijftien jaar, viel het doek. Aan de bliksemcarrière kwam een dramatisch einde. Ondanks alle successen was de vereniging niet te redden.
Met tranen in de ogen moesten de oprichters ook de liquidatie van hun club regelen. De meteoor van het vaderlandse handbal was met dezelfde snelheid op de aarde teruggekeerd.
AD Haagse Courant