Nieuws

Van de Redactie – Vanmiddag is op 65-jarige leeftijd oud-Swift Roermond-speelster Gertje van de Port overleden na een kortstondige ziekte.

De pijlsnelle hoekspeelster, met een neus voor fijne en beslissende doelpunten debuteerde in 1972, op 17-jarige leeftijd, in de succesvolle formatie onder leiding van coach Jo Gerris. “In die eerste wedstrijd,” herinnert haar oud-teamgenote van destijds, Marie-Louise Puts zich nog, “stuurde de trainer Gertje in haar eerste, belangrijke wedstrijd vanaf de bank het veld in om een strafworp te nemen. 'Wat moet ik doen?' vroeg ze bescheiden. ‘Die bal erin schieten!’ was haar duidelijke opdracht. Ze deed het: snoeihard! Gerris gokte en wist als Gertje die erin schoot haar carrière zeker zou slagen. En dat gebeurde!” kijkt Puts terug op dat memorabele moment. “Gertje was bescheiden, deed altijd wat er van haar gevraagd werd, trad nooit op de voorgrond. Echt een topsportmentaliteit,” herinnert de rechter opbouwspeelster zich maar al te goed Van de Port die enkele meters verderop in de hoek haar technische kwaliteiten toonde.

Van de Port speelde nooit voor Oranje. Samen met ploeggenote en aanvoerster Marjo Smeets vormde ze tien jaar lang een uniek koppel binnen de handballijnen. "Gertje en ik hadden ons eigen temperament, zij sprak niet veel, een beetje stroef wat dat betreft. Maar als aanvoerster moest je met iedereen communiceren. In het veld vonden we elkaar blindelings, zelfs zo dat trainer Jo Gerris spelpatronen bedacht waarbij wij met zijn tweetjes de laatste balbezitters werden voordat de bal richting doel ging" herinnert Smeets zich nog het samenspel. "Onze trainer noemde dat 'de psychologie van de sport'. Na de begrafenis van 'meneer' Gerris liepen wij beiden gearmd van het kerkhof en zijn jarenlang goede vriendinnen gebleven."

Gertje van de Port in actie, foto Roemrucht Swift

Europese finale

In 1976 speelde Van de Port mee in de Europa Cup-finale tegen Radnickei in Belgrado, een historische wedstrijd voor een West-Europese ploeg die echter werd verloren. In 1982 overleed Gerris, hij werd gemist binnen de familieclub die Swift was: Swift was Gerris en Gerris was Swift. Snel ging het met de damesploeg bergafwaarts. Landstitels gingen naar concurrenten, Europa Cup-wedstrijden behoorden tot het verleden. Trainers kwamen en gingen, met degradatie in 1986 uit de eredivisie tot gevolg.

Onder leiding van Ryszard Malag werd het terrein in 1989 heroverd, met hulp van een aantal oud-speelsters onder wie Marjo Smeets en Gertje van de Port. Niet voor lang: onder trainster Ilona Venema kon de tweede degradatie een jaar later niet worden voorkomen. Het jaar daarna, mede door inbreng van een aantal Hongaarse speelsters – Nagy en Toth - was er meer succes. Daarna richtte Swift de ploeg op meer professionele basis in. In 2000 viel uiteindelijk het doek: de gebrekkige financiële middelen dwarsboomden verdere plannen.