Nieuws

Door Frits Feuler – Het was zaterdagavond nog een tussendoortje, het bezoek aan laagvlieger BFC. Cabooter Handbal Venlo zat mogelijk al met de gedachten in het vliegtuig richting Servië waar komend weekeinde het Europese tweeluik in de achtste finales van de European Cup plaats vindt tegen ZRK Bekament. “Neen, alle aandacht lag vanavond op het winnen van dit duel in Beek en ongeschonden de eindstreep halen,” merkten lijnspeelster Pien de Swart en spelverdeelster Annika Noordink los van elkaar na afloop op.

Niet dat Venlo het uiterste uit de kan moest halen, maar had met name in de eerste helft toch de handen vol aan een hevig tegen sputterend BFC. “Voor een goed duel heb je drie partijen nodig,” analyseerde Venlo-coach Robin Gielen na afloop. Een kleine portie kritiek richtte de Weertenaar naar het arbitrale duo Van Laarhoven en Thijssen dat in zijn ogen te lang draalde met het fluiten voor tijdspel aan Beekse zijde. “Maar ook wij als ploeg waren, zeker in de eerste helft, niet echt goed,” keek hij in eigen omgeving rond. “Niet in het ritme, kwamen we een keer goed uit de duels, werd er afgefloten. Waarom? Komende week met Russische arbitrage begint dan pas het handballen: duels winnen.”

Opwinding

Op het kwartier zag Gielen een van zijn steunpilaren, Pien de Swart, opstomen naar de Beekse cirkel. Vlak voor de schotpoging werd ze ongenadig hard door Naomi Starmans met een niet mis te verstane ‘ippon’ naar de vloer gewerkt. Gielen wond zich op, De Swart had minutenlang verzorging nodig. In die tijd vond arbiter Van Laarhoven, opzichtig lang in de buurt van Gielen het nodig de begrijpelijke emoties met geel en vervolgens tijdstraf te ‘belonen’.

Uitdelen en incasseren: Pien de Swart weet van wanten aan de Venlose cirkel

foto Ronald Jans sportfotografie

“Twee keer aan armen hangen, getorpedeerd worden. Het mag blijkbaar.” Uiteindelijk volgde toch de terechte rode kaart maar het had voor de Venlose lijnspeelster ook anders kunnen lopen. “Ik schrok best wel bij die actie,” gaf De Swart na afloop toe. “Mijn gezicht en neus zullen de komende dagen wel blauw kleuren. Volgende week sta ik er weer,” klonk het strijdvaardig.

Slordig

Net als De Swart had ook Annika Noordink gezien dat haar ploeg, met name in de eerste helft, nogal wat slordig afwerkte. “Toch hebben we bij fases iets van ons spelletje kunnen laten zien in deze matte wedstrijd. In Servië moet dat anders, maar dan zit er ook een andere spanning op. Zeker met supporters in de hal, die je met goed en snel spel moet zien te temmen.”

À propos, snel spel. Beiden hebben al wat beeldmateriaal en statistieken van de Servische opponent bekeken. “Vier speelsters van in de dertig, zelfs eentje van veertig maar ook veel jonkies. Misschien is snelheid het juiste wapen want, met alle respect, die oudere speelsters moeten de dag daarna weer aan de bak,” grapt het tweetal. Bekament is een fysiek sterke ploeg. “Als we zo spelen als het thuisduel tegen LK Zug, dan kunnen we in de eerste wedstrijd het verschil al maken.” Ook zij zagen dat hun opponent in twee eerdere rondes – alle wedstrijden in eigen hal gespeeld – tegen een IJslandse en Italiaanse tegenstander nipt wist te winnen. “Het is te hopen dat we niet in die spiraal komen zoals enkele weken geleden tegen VOC,” merkt Noordink op. “Pas op, dat is een goede ploeg maar wij hadden onbegrijpelijk genoeg een complete off-day. Noem het maar een wake up-call, we moeten elke wedstrijd scherp blijven ook al weet je in de competitie dat het soms iets te gemakkelijk gaat.”

Familie

Dat kan Pien de Swart – haar vader Bart prefereerde in zijn actieve carrière ook de positie aan de lijn – beamen. "Ik speel al twintig jaar bij Venlo, eerst bij de jeugd in de opbouw, vanaf het B-team en hoger werd de cirkel mijn positie,” kijkt De Swart terug op haar verblijf in Venlo. Even komt VOC om de hoek kijken: “Snel die wedstrijd vergeten, we kunnen en moeten beter met z’n allen. Liefst volgend weekeinde al laten zien.” Annika Noordink – vriendin van Oranje-international Ivo Steins – kreeg het handbal ook van jongs af aan mee van haar ouders. Noordink heeft een ‘omleidingsroute’ gevolgd: “Kijk ik in mijn familie om me heen, dan heb je natuurlijk Luc en zijn vriendin Chantal, Ivo, zelfs mijn vader ooit als spelverdeler, allen dus min of meer op dezelfde posities. Best leuk om er zo naar te kijken.” Kortstondig maakte ze een uitstapje naar het Belgische Sint Truiden om vervolgens terug te keren bij Vlug en Lenig waar ze plots iedereen verraste met haar overstap naar Venlo. Uitgerekend in de derby tegen haar voormalige ploeg brak ze na 46 seconden haar rechter ringvinger op drie plaatsen. “Braceje erom, tape om twee vingers, is best te doen,” wijst ze op die vermaledijde vinger.

Meteen na de tweede wedstrijd in Servië spoedt Noordink zich per trein naar het EK in Boedapest om Oranje en dus ook Ivo te zien spelen in de duels op zondag en dinsdag. Voor De Swart die aan haar derde en vierde Europese duel begint, wacht bij terugkomst weer haar baan als bewegingscoach. “Opzetten, coördineren, organiseren van senioren als doelgroep om ze meer te laten bewegen,” legt ze haar job bij zorgorganisatie Rondom Weert uit. “We willen met de ploeg er in februari ook nog bij zijn, zodat we dan hopelijk voor eigen publiek, toch altijd zo’n zeven tot achthonderd fans ons Europees kunnen presenteren. De club strijdt hier al jaren voor, iedereen leeft mee. Dan zou dat een geweldig mooi cadeau aan al die hardwerkende clubmensen en supporters zijn,” besluit De Swart.

cover Annika Noordink wordt zwaar op de huid gezeten door de BFC-defensie

foto Ronald Jans sportfotografie