Nieuws

Door Frits Feuler – Het moet de laatste twee competitieduels in de eerste divisie bij de mannen al raar lopen wil het Amsterdamse Aristos dat ene punt voorsprong op Rapiditas niet over de streep brengen. Daarmee kan de Amsterdamse cultclub, na 2013/2014 en 2015/2016 met degradatie in 2019, opnieuw een plekje in de eredivisie heroveren. In Weert, voor een sfeervolle en afgeladen sporthal Aan de Bron, mocht de thuisploeg alleen bij 1-0 en 2-1 een voorsprong koesteren. Bij 24-29 floten de broers Scherhage af.

De rest van de speeltijd waren de ervaren gasten – meerdere spelers kwamen al op BENE-League-niveau in actie en kennen het klappen van de zweep – heer en meester over een thuisploeg die stijf van de zenuwen leek te staan: 24-29. In de Amsterdamse hoek op de tribine was het feestje al lang in gang gezet. ‘En wie niet springt, is voor Aalsmeer!’ Bierkratten werden aangedragen, de kernwaarde van de club moest immers altijd worden uitgedragen.

Aristos, waar ook ooit international Bobby Schagen zijn eerste voetstappen zette, is sinds 1989 online en kenmerkt zich door een wat andere opvatting over handbal, zullen we maar zeggen. Het technisch beleid is vooral gericht op het aantrekken van talentvolle spelers die om uiteenlopende redenen niet meer veel willen trainen maar wel op hoog niveau hun kunsten willen vertonen. Bij de eerste promotie in 2013 luidde de slogan dan ook ‘Bier en Eredivisie.’ In maart 2017 liet de club in een persbericht weten met dit ‘bier-imago’ te zullen stoppen maar blijkbaar is dit nog niet bij iedereen door gedrongen. Bier was de rode draad voor de meegereisde fans: meer meerdere flesjes, lege en volle, ging men op de hoek van de tribune tekeer alsof er een CL-finale op het spel stond. In 2013 nog probeerde het Nederlands Handbal Verbond (NHV) de fan-groep Aristos Ultra’s uit te bannen op basis van het tuchtrecht maar die coupe had geen succes. De Ultra’s laten veelvuldig hun licht schijnen over actuele zaken in het handbal, satire van de hoogste plank maar niet altijd gewaardeerd door betrokkenen. Een aantal fans is vaak in het buitenland op pad met vooral de Oranje-mannen.

De sfeer zat er bij het plukje luidruchtige Aristos-fans, de Aristos Ultra’s dus, goed in. Onder hen Arthur Langendijk en Remco Kensen, geen onbekenden in handballand. Het luidruchtig gezang en aanmoedigingen doen een beetje denken aan voetbalsupporters maar dan wel de leuke groep die zich kostelijk vermaakt rond het sportveld. Satire is de aanhang niet vreemd, moest ook telkens Maurits van Buren ervaren als de linkspoot weer een doeltreffend was geweest. De tekst die richting de nieuwe interim-coach van de Volendam-vrouwen gebrald werd, zullen we niet letterlijk opschrijven.

 

Van Buren kon er na afloop wel om lachen: “Vanavond geen training in Volendam, gisteren wel training maar ik was er nog niet bij omdat ik bij Aristos die ene training voor dit belangrijke duel wilde bijwonen,” klonk het na afloop. "Ja, ik hoorde wel wat ze voor mij zongen," schaterde hij, "maar zoeits went wel, blijft leuk. Hectische week, ken de damesploeg goed, keuze is op mij gevallen met hulp van Tom Schilder en Dick Tuyp. Vandaag even de knop omzetten, keurig gedaan hier, we hebben de tegenstander óns tempo opgelegd.” Van Buren wees fijntjes op de minimale trainingsarbeid bij Aristos en het zich suf trainen bij de tegenstander. “Wij hebben als ploeg meer ervaring, kijken elkaar even aan en begrijpen wat er moet gebeuren. Kwestie van al die ervaring op het goede moment inzetten. Van tien keer per week trainen naar 'gaan trainen als je kunt'. Ben zelf al vijf jaar gestopt na acht jaar Volendam waar ik op mijn 17e terecht kwam. Lekker veel publiek hier. Zijn wij wel gewend, hoor, voor Rapiditas is dit nieuw. Als we het veld op stappen, willen we winnen.” Van Buren (30) zit in een vreemde situatie: met Aristos over twee weken de titel vieren, met Volendam strijden tegen degradatie. “Ja, noem dat maar best een unieke situatie.”

UITGELATEN AMSTERDAMSE FANS

Onder het genot van meerdere biertjes, driftig met vlaggen zwaaiend, schreeuwende teksten met een behoorlijke portie Amsterdamse humor doordrenkt kwamen hun ‘idolen’ na amper vijf minuten aftasten ‘in Schwung’. De thuisploeg acteerde nerveus, kreeg de defensie niet echt gesloten maar kon aanvallend ook niet het tempospelletje spelen dat coach Osvaldo Gomes had verwacht: van 8-9 stoomden de Amsterdammers door naar 10-14 bij rust.

           

Teleurstelling overheerste bij Gomes. “27 wedstrijden bovenaan gestaan! Dan ben je inderdaad nu even teleurgesteld. Aristos is een goede ploeg, goeie wedstrijd gespeeld maar wij halen ons niveau niet vandaag. Kansen missen op verschillende posities, geen makkelijke scores, alle doelpunten gingen via de keeper. Stroef, teveel afhankelijk van de strafworpen. Zes tegen zes, we hadden het lastig. Aristos is conditioneel niet super sterk, daar hadden wij dan meer van moeten profiteren. Maar we kwamen niet aan onze tweede fase om ze op te jagen. We bleven zelfs wachten totdat zij zich weer in de dekking georganiseerd hadden en we zes tegen zes gaan spelen. Wie was er vandaag in vorm? Staan er niet als we er moeten zijn, te weinig doelpunten. Jongens tegen mannen! Aristos met veel ervaring gaat dit niet meer weggeven, er waren jongens bij die ik nog nooit heb gezien,.” aldus Gomes die verleden week nog met een aantal spelers naar Amsterdam toog om de concurrent nog eenmaal aan het werk te zien.

PLEZIER BIJ DE MAAT VOOROP

Max de Maat, vaak door twee Weerter-spelers in bedwang gehouden, kon zich wel vinden in de aanstaande promotie. De oud-lijnspeler van Aalsmeer heeft bewust voor dit avontuur gekozen. Van veel en intensief trainen naar heel wat minder op een toch aanvaardbaar niveau. “Een keer in de week trainen, als het uitkomt. Maatschappelijke belangen gaan nu voor. Vanaf de eerste seconde de betere ploeg, terechte winst. Handbal voor mijn plezier, ere- of eerste divisie maakt mij niet zoveel uit. Weet niet of ik er volgend jaar ook nog bij ben, de jongens hebben me gevraagd om toch weer mee te doen. Spelen met vrienden, hebben veel ervaring. Conditie moet je zelf wat bijhouden.” Over de sneer richting Aalsmeer? “Heb je mij zien springen?, lacht hij. “Met veel plezier gehandbald, geen kwaad woord.” Een Amsterdamse club als AHC’31, nu actief op hoofdklasseniveau en van eind jaren zestig tot begin jaren tachtig in de eredivisie actief met spelers als Bob Sondaar – hij overleed op 38-jarige leeftijd - op eredivisieniveau talentvolle spelers richting Oranje bracht, daar heeft de geboren Westlander nog nooit van gehoord. Het is hem vergeven….

“We moeten niet te vroeg juichen, seizoen nog niet voorbij, moeten nog twee wedstrijdjes,” keek De Maat al weer vooruit. “Altijd in voor een feestje, dat dan weer wel. We hebben door een stommiteit eerder twee strafpunten gekregen, we konden de ploeg niet bij elkaar krijgen en moesten ons afmelden. Zuur.”

In de tweede helft vond Rapiditas niet meer de oplossingen om de rollen binnen de lijnen om te draaien. Teveel missers, te laag tempo. De geest was al vroeg uit de fles. De Weerter fans keken toe, veerden op toen Tim Rietjens een van zijn vele strafworpen benutte. Maar de nadelige marge op het bord kon niet worden weggewerkt, daarvoor was de ploeg vanavond te zeer bevangen door de druk en het randgebeuren.

De aimabele Roemeense coach Vlads Tufis was in zijn nopjes. “Vandaag super belangrijk. Maar het gaat niks worden als we in de laatste twee wedstrijden nog punten verspelen. Handballen hoef ik die jongens niet te leren, als team goed bij elkaar houden,” geeft hij zijn rol aan binnen een groep die maar een keer per week kan trainen. “Wil zelf meer trainen, maar dat gaat niet bij deze club. We willen allemaal op het hoogste niveau weer gaan spelen, net zoals tien jaar geleden. Voor mij een eer dat ik daar bij mag zijn. Of ik daar dan bij ben? Zou dat graag willen.”

Zaterdag ontvangt Rapiditas (46 uit 28) DWS en gaat een week later nog op bezoek bij Achilles. Met een schuin oog worden de duels van Aristos gevolgd, om de hoop enigszins levend te houden. De Amsterdammers, nu met 47 uit 28 op kop, zijn dinsdag gastheer voor Achilles. In duel dertig gaat het richting Rotterdam. Mooi vooruitzicht om, als alles goed gaat, in Rotterdam het kampioensfeest te mogen vieren…..

Zaterdagavond is het de beurt aan de vrouwen van Wijhe’92 en MHV’81 – beide ploegen met 42 uit 28 - in de eerste divisie om uit te maken wie zich volgend seizoen in de eredivisie mag melden. Kampioen VOC 2 kan niet promoveren, dus gaan de huidige achtervolgers om 20:15 uur in sporthal De Lange Slag uitmaken waar het promotiefeestje gevierd wordt. MHV’81 sluit volgende seizoen in eigen huis af tegen VZV 2, Wijhe’92 gaat nog op bezoek bij Foreholte.

cover Feest bij het Amsterdamse Aristos dat in Weert de koploper Rapiditas versloeg

foto's Geknipt by Karin