Nieuws

Door Frits Feuler – Begin dit jaar kwam er onverwacht een einde aan de samenwerking tussen het Belgische Houthalen en trainer Robin Gielen. Op een meer dan vreemde manier. Gielen kon er maar moeilijk mee leven dat hij, na zeven succesvolle jaren bij de vrouwenploeg van Fortes Venlo, ineens zonder handbal verder moest. Maar hij had al jarenlang een uitlaatklep: trainen voor en deelnemen aan marathons en triathlons. Allemaal naast zijn werk als opleidingsdocent bij de politie, naast zijn trainerschap in Venlo. Van het explosievere werk op de vloer, dat hij ook als actief handballer kende bij onder meer Sittardia, VfL Hameln, Bevo en afsluitend – hoe treffend – in 2007 bij Houthalen, naar de driedelige duursport: 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en afronden met een loopwedstrijd van 42,195 kilometer.

Hij ziet er redelijk afgetraind uit tijdens ons gesprek: zo op het oog geen grammetje vet teveel. “Toch weeg ik rond de 95 kilo, beetje te zwaar feitelijk voor een tri-atleet.” Maar Gielen streeft geen topklasseringen na. De uitdaging, het testen van zijn lichaam, brengt de 48-jarige inwoner van Neerpelt zoveel voldoening dat hij die misère bij Houthalen voor even aan de kant kan schuiven. Terug naar het begin.

NOG GEEN FIETS

“Een jaar of vier geleden was er in Weert een triathlon met Olympische afstanden, kwart-afstand. Mijn maat Marco Hoogeveen zei tegen mij: ‘Zullen we daar aan mee doen?’ Je bent gek, ga ik niet doen, heb niet eens een fiets. Ben altijd een explosieve sporter geweest in de zaal, voor een duursporter heb ik de bouw niet. Twee weken later was ik om: fiets gehaald, wij doen mee. Lekker getraind op zondagochtend, rennen, zwemmen, fietsen. Dat evenement was hartstikke leuk. En daarna was ik eigenlijk verkocht. Sinds die tijd heb ik wat kortere en langere triathlons gedaan. Dan maar een stapje verder, in Luxemburg een halve afstand gedaan, samen met mijn vriendin. Sindsdien vijf halve afstanden, maar mijn vriendin wilde eens de hele afstand gaan doen in het Porugese Cascais, in de buurt van Lissabon, in het weekeinde van 18 en 19 oktober.  Ik zou daar de halve afstand doen, een hele was niet te combineren met mijn werk, de kinderen, een hond en handballen. Toen ik bij Houthalen eruit ging, had ik zoiets: nu even geen nieuwe club, rust. Mijn uiteindelijke doel omgezet en flink trainen voor die hele afstand.”

IMPACT

Een doel waar Gielen op dat moment nog niet de impact van kon inschatten. “Ik wilde die drie onderdelen per sé uitlopen. Alles op een dag. Ik heb in het water ‘s morgens vroeg de zon op zien komen en rennend in de avonduren diezelfde zon weer zien ondergaan.” Ruim veertien uur was hij onderweg. A hell of a job! “De Iron-man zoals dit soort wedstrijden genoemd worden, gaat heel erg op beleving. Als je dan over de finish komt – ‘Robin Gielen, you are an Ironman now, wordt er omgeroepen’ – dan is dat iets bijzonders. Iets waar je lang voor getraind en naar toe hebt geleefd. Je bent er. Aan het afzien komt een einde als je onder die boog doorloopt. Eindelijk. Ben gaan zitten, kop soep gegeten, hier is alles goed georganiseerd. Hoofd op mijn arm gelegd totdat mijn vriendin haar arm op mijn schouder legde waar ik plots van schrok.” Terug in de realiteit. Dat gold voor de ruim 1800 deelnemers evenzo.

MAAGKLACHTEN

Samenvattend: Gielen zat er helemaal doorheen. “Als ex-topsporter had ik een aantal doelen gesteld: uitlopen, in 14 uur. Het werden  twee minuten later!” klinkt het haast teleurgesteld. “Ben van de fiets afgekomen, daarna alleen maar met je voeding bezig. Dan eet je om het half uur heel wat gelletjes die zoet zijn en waar veel suiker in zit. Allerlei voedingsstoffen heb je nodig, de motor moet blijven branden. Een gelletje kost gemiddeld drie-en-een-halve euro per stuk! Toen ik nog met het lopen moest beginnen, had ik plots maagklachten, kon geen gelletje meer zien. Energierepen bieden dan uitkomst, evenals bananen en veel water. Je verliest immens veel vocht. Had het gevoel dat ik langzaam te weinig energie zou krijgen.” Maar opgeven is geen optie, ook voor de voormalig handbalinternational niet. “Doel was de marathon in vier-en-een-half uur af te leggen, het werd een uurtje langer.” De ontevredenheid hierover straalt van zijn gezicht.

FRANKFURT

Zo’n wedstrijd, in dit geval Portugal, is een dure onderneming zonder echte sponsors. Reizen, hotel, hoge inschrijfkosten, speciale sportkleding, een fiets, schoenen. Alles mee het vliegtuig in. “Hele parcours wordt verkeersvrij gehouden, vergeleken bijvoorbeeld met de eerst in Weert een verademing. Nu ik deze triathlon tot een goed einde heb gebracht, gaat mijn aandacht uit naar Frankfurt, in het voorjaar van 2026. Ben er nog niet over uit, maar eenmaal dit geproefd moet er een vervolg komen. Wat ik nu geleerd en ervaren heb, wat dit met mijn lichaam en mindset doet, wil ik verbeteren en tot rond de 13 uur te komen!” Typisch ‘een gevalletje trainer’ die met zijn ploeg ook de lat steeds hoger legt…..

Van spierpijn na afloop was nauwelijks sprake. “Mijn intensiteit voor het rennen was niet zo hoog, omdat ik met mijn voeding zat. Ik kan die intensiteit ook verhogen met de kans dat ik de wedstrijd niet zou uitlopen. Ik ben amper in de verzuring gekomen, je moet luisteren naar je lichaam. Wel een paar dagen stijf geweest, ook nog wat last van mijn maag.”  

Waarom de keuze op Portugal viel? Twee weken eerder in Barcelona was ook een optie, maar daar werd de hele gedaan. “Met mijn vriendin had ik afgesproken dat zij de hele en ik de halve zou doen, dus werd het Portugal. Dit was een hele mooie omgeving, goede organisatie, dan moet je dit niet in bijvoorbeeld Almere gaan doen. Heb ook voorheen een aantal marathons gelopen, San Sebastian, Rome. Leuke locaties.”

Vee topsporters komen na hun actieve carrière op marathons in actie, zoals wielrenner Tom Dumoulin en schaatser Erben Wennemars. “Mensen om me heen gaan padellen, trekt me niet zo. Dertien jaar hoogste niveau handbal, daarna trainer. Ik wil altijd doelen blijven stellen voor mezelf. Ik haal hier echt plezier uit. Het competitieve ben ik voorbij, wil het beste uit me zelf halen. Als ik over de finishlijn kom zeg ik tegen mezelf: ‘Dit doe ik nooit meer’ en vervolgens ga je de volgende klus voorbereiden.” 

Gielen had geen tig mensen in de begeleidende staf, was ook niet nodig. “Bij de fysio kwam ik puur voor mijn nek, omdat ik dat op de fiets in een bepaalde houding wel voel. Over de voeding veel navraag gedaan. Een Chat GPT doet ook al heel veel. Daar heb ik mijn eigen voedingsplan op gemaakt.”

NORMALE LEVEN

Terug in het normale leven, deze week nog niks gedaan. Kan ook niet. Het lichaam heeft tijd nodig om te herstellen. Een rondje rennen zat er nog niet in. “Zwemmen in de Oceaan, kraakhelder water. Dat idyllisch dorpje Cascais, langs de kustlijn. Tijdens het zwemmen krijg je dat toch wel een beetje mee.” Vooraf minutiues alles klaar leggen op de juiste plek qua kleding en andere materialen. “Hoofdsponsor ben ik zelf, dure shirts, een fiets, fietstas, loopschoenen, duikbril, voeding, vliegticket, hotel. Dure hobby, zeker. Ben zuinig op mijn spullen. Liever een keer kwaliteit kopen dan twee keer pruts materiaal. Verzekeringstechnisch geen probleem, deze tak van sport valt niet onder de extreme sporten zoals skiën.

Handbal komt tot slot ter sprake. “Toen ik wegging bij Houthalen, belden in die week al drie clubs. Alles was al bezet, maar de vraag was steeds of ik iets wilde doen binnen die club. Clubs willen je vroeg binnenhalen en dan kijken waar ze je nadien kunnen neerzetten. Daar had ik geen zin in. Ik sta eigenlijk voor alles open. Het moet wel van twee kanten passen, geen blinde ambitie. Misschien ergens als assistent-trainer op het hoogste niveau? Wie weet. Er komt ook een nieuwe lichting jonge trainers aan. Ben zelf bijna 25 jaar trainer actief nadat ik stopte met actief handballen. Op die jongeren mijn kennis overdragen lijkt mij een mooi doel en prima uitdaging.” Waarvan acte.

cover foto 1 Finish na 14 uur en 2 minuten bij de traithlon in het Portugese Cascais, foto privé

foto 2 Helemaal alleen, de marathon over die beroemde afstand van 41,195 km, foto privé

foto 3 Cascais, locatie voor de CASCAIS TRIATHLON 2025, foto Organisatie