Nieuws

Vanavond begint Nederland aan het thuis-WK in Rotterdam waar Argentinië de eerste opponent is. Niet bij de selectie: Sarah Dekker. In dagblad  Gooi en Eemlander deelt ze haar ervaring.

Bron: De Gooi en Eemlander – Ik ben weer terug in Esbjergnadart ik afgelopen week in Nederland was. Vandaag begint het Nederlands team in Rotterdam aan het WK handbal, Er is helaas geen plek in de WK-selectie voor mij ingeruimd. De bodnscoach koos op mijn positie voor Kelly Vollebregt. Daar heeft hij heel lang over getwijfeld, vertelde hij mij. Ik baal, maar wil er niet teveel over nadenken wat ik ga missen, ik probeer er maar het beste van te maken.

Van een aantal speelster van het Nederlands team kreeg ik een lief berichtje gestuurd toen duidelijk werd dat ik niet geselecteerd was. Het is een gekke situatie: ze vinden het voor mij heel jammer, maar zijn voor zichzelf wel blij. Door het WK ligt de Deense competitie stil tot begin januari. In Esbjerg zijn we met vijf speelsters over, de rest van de selectie komt uit op het WK. We gaan samen heel hard trainen. Het maakt nu toch niet uit of ik spierpijn krijg, voorlopig zijn er geen wedstrijden. Dit is het moment op in fysiek opzicht slagen te slaan. Door het drukke programma dat we hebben komen we normaal gesproken niet toe aan kracht- en conditietraining.

Ik had maandag weinig zin om terug te gaan naar Esbjerg. In Bensheim waar ik tot eind vorig jaar handbalde, had ik mijn plek en had ik veel vrienden – ook buiten het handbal. Ik vermaakte me er, ook als het halve team er niet was. Niet dat ik het met de teamgenoten die hier nog zijn niet kan vinden, maar zij zijn wat ouder en hebben kinderen. Hartstikke schattig, hoor maar dat heb ik na een middag wel gezien. Het is niet helemaal mijn wereld. Het zouden daarom wel eens eenzame weken kunnen worden, al heb ik binnenkort examens op school. Dat biedt afleiding maar het wordt doorbijten.

HALVE FINALE

In Denemarken is handbal een grote sport. De Denen hebben een goed team. Berichten over hun WK vind ik minder erg om te lezen dan over Oranje. De Denen mikken, net als Nederland, op een plaats in de halve finale. Als alles volgens plan verloopt, kunnen die teams elkaar in de kwartfinale treffen. En dat kan spannend worden. Nederland heeft het thuisvoordeel, met een goed team, met Dione Housheer en Larissa Nüsser in vorm plus de ervaring van de oudere meiden.

Of ik de wedstrijden van Oranje op tv ga kijken, weet ik nog niet. Misschien als het toernooi eenmaal op gang gekomen is, dat ik nieuwsgierig raak. Maar voor nu houd ik het nog even op afstand. En daarna? Ik ben nog jong, sta aan het begin van mijn interlandcarrière. Misschien dat die wereld er over een paar maanden heel anders uitziet. Mijn geluk is dat over twee jaar weer een WK – sowieso elke twee jaar een groot toernooi – is. Er liggen nog genoeg mogelijkheden in het verschiet.