Nieuws

AD SPORT / Peter Lotman - SOS-Kwieksport bestond op 18 september 90 jaar en dat wordt zaterdag 11 oktober uitbundig gevierd met een reünie en feestavond. Met de huidige voorzitter Piet van der Starren, die al meer dan zestig jaar lid is van de fusieclub, blikken we terug op een bewogen periode. Ook de onzekere toekomst komt ter sprake.

S.O.S. (Sons of Sport) werd destijds opgericht als specifieke jongensvereniging van de afdeling handbal van het Koninklijk Nederlands Gymnastiek Verbond. Al snel, hoe kan het anders, kwamen daar dames bij, die volgens Van der Starren een aardig woordje meespraken, zowel op het veld als achter de bestuurstafel. Die dertiger jaren in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog waren moeilijk en zorgden voor narigheid voor iedereen. “Maar de kameraadschap was groot.”

              PIET VAN DER STARREN BLIJFT POSITIEF VOORUITBLIKKEN ONDANKS ZWARE TIJDEN 

Na de vijf donkere oorlogsjaren bloeide de vereniging weer helemaal op. De destijds legendarische voorzitter Koos Terhell pakte de voorzittershamer op en zou die functie 45 jaar vervullen met groot vakmanschap. In 1965 volgde een fusie met handbalvereniging Phoenix, waarvan Piet van der Starren lid was. De verenigingsnaam bleef S.O.S. “De jaren gleden voorbij met veel ups en natuurlijk ook wat downs”, memoreert Van der Starren.

EIGEN LOCATIE

Er werd een jeugdcommissie opgericht en dat leidde tot een grote toename van de zo noodzakelijke, jonge handballers. “Nadeel was, dat we geen eigen onderkomen hadden. We konden terecht bij Hermes op het Stokroosveld, maar dat was toch geen ‘eigen honk’. We moesten op zoek naar een eigen locatie. Als grap werd wel gezegd, dat SOS betekende: ‘Sterven Op Stokroos’. En dat was natuurlijk niet wat wij wilden.”

Dát was het moment, dat S.O.S. het gesprek aanging met die andere traditionele, Haagse handbalvereniging, Kwieksport. De clubs kenden veel overeenkomsten en zo kwam in 1989 de fusie tot stand van SOS-Kwieksport. De geboorte van een succesvol samenwerkingsverband met een sterke jeugdafdeling. Dat resulteerde in een hoogtepunt voor de vereniging toen in 1996 de A-aspiranten Nederlands kampioen in de zaal werden.

GROOTSCHEEPSE ACTIE

De fusieclub beschikte over een eigen veld en een clubhuis, maar de kleedkamers ontbraken nog. “De ouderen weten het nog wel”,  vertelt Van der Starren lachend, “dat iedereen zich moest omkleden en wassen in de kelder van de school aan de overkant van het veld aan de Genemuidenstraat.” Een grootscheepse actie met loterijen, feestavonden én met hulp van de gemeente zorgden ervoor dat na verloop van tijd óók die kleedkamers werden gerealiseerd.”

In die periode nam Piet van der Starren, na 25 jaar jeugdvoorzitter, de voorzittershamer over van Ap Gewald. “We hebben heel veel activiteiten georganiseerd en konden de nodige kampioenschappen vieren. De vereniging bloeide als nooit tevoren”, herinnert Van der Starren zich. Voor zijn grote verdiensten ontving hij in 2008 uit handen van de burgemeester van Rijswijk een Koninklijke onderscheiding. “Een grote eer waarop ik nog steeds heel trots ben.”

GROTE IMPACT

Toch braken ook voor SOS-Kwieksport zware tijden aan. “Het overlijden van bestuursleden, degradaties, opzeggingen van leden én, wat voor ons een grote impact heeft gehad: de Coronatijd’’, moet Van der Starren somber constateren. “Veel jeugdleden die opzegden en ook bestuursleden die opstapten. Die klap zijn we eigenlijk nog niet te boven gekomen. Dat komt vooral door het gebrek aan jeugdleden, kader en mensen die een functie willen vervullen.”

Van der Starren, clubman in hart en nieren, blijft met zijn bestuursleden echter knokken om de vereniging overeind te houden. “Wij blijven positief de toekomst tegemoetzien. Een groep mensen is gestart met de actie Red SOS-Kwieksport. De zoektocht naar nieuwe leden en kader zetten we onverminderd voort. Maar eerst zaterdag in ons clubhuis aan de Bentelostraat feestvieren met al onze leden en bekenden van vroeger. Dat verdienen we wel als één van de oudste handbalverenigingen in Nederland.”