Nieuws

Door Frits Feuler - Na een perfect gespeeld WK tot en met de zevende wedstrijd ging het tegen Noorwegen in de halve finale en vanmiddag, in de strijd om het brons, mis voor Oranje. Uittredend wereldkampioen Frankrijk pakte, na een spannend wedstrijd plus verlenging, de bronzen plak: 26-26 / 33-31. Nederland verraste Frankrijk in de hoofdronde, die ploeg verloor in de halve finale van Duitsland en was uit op sportief eerherstel. Nederland op zijn beurt moest . De Oranje-handbalsters zijn een illusie armer: het podium was het doel, nu staan ze er net naast. 

Pijnlijke momenten dus voor de ploeg, de staf en de duizenden fans op de tribune die Estavana Polman en Loïs Abbingh nog een leuk cadeautje mee wilden geven bij hun laatste wedstrijd in de nationale ploeg. Het mocht niet zo zijn: dat Polman na afloop werd uitgeroepen tot ‘woman of the match’ was meer een pleister op de grote wonde die dit duel bij iedereen had achter gelaten. De kers op de taart kwam er niet. Negen duels in een bijna iedere keer uitverkocht Ahoy. Uitbundigheid en enthousiasme van de fans deden de ploeg op het veld zichtbaar goed. Maar vrijdagavond brak het lijntje.....

Nederland start vlotjes: 0-2. Tot 2-5 houdt Nederland de overhand, bij 6-6 neemt Frankrijk voor korte tijd de regie over, met een iets strakkere dekking. Wajoka en Foppa doen Nederland even pijn (8-7) Vollebregt, Van Wetering en Nüsser houden hun ploeg in het spoor. Granier prikt tweemaal prima binnen voor 12-10 voordat Polman de ruststand op 12-11 vastlegt. Frankrijk profiteerde in een aantal fases van wat slordigheidsfouten van Nederland waarbij de beide keepster Ten Holte (11/41=27%) en Sako (12/38=32%) wél schitterden met de ene na de ander redding.

BRONS IN HET VIZIER

De grote vraag: kan Nederland die minimale achterstand omdraaien om uiteindelijk die fel begeerde bronzen plak te kunnen omhangen? Die tweede helft begint attractief: vijf goals in vier minuten, maar Frankrijk wel op kop: 15-13. Malestein en Housheer komen in schotpositie en falen niet: gelijke stand met 15-15. Granier sputtert tegen, Housheer en Van Wetering herstellen de marge: 16-17. Als Dury nog een keer gelijk maakt, scoort Oranje binnen honderd tellen driemaal (17-20) en lijkt een vroege beslissing in de wedstrijd in de maak. Toch tussendoor nog een schrikmoment in Ahoy: Ten Holte krijgt een bal keihard op haar hoofd, moet even verzorgd worden maar voorkomt wel een – belangrijke – tegentreffer. Bouktit en Wajoka geven niet op: 21-21. Polman en Maarschalkerweerd halen genadeloos uit, keepster Sako kansloos op hun beider inzetten: 21-23 (50’).

SPANNING

De slotfase van de reguliere speeltijd heeft alles in zich, vooral spanning. Beide ploegen geven elkaar niks toe, de duels worden nog feller. Vijf minuten voor tijd:in dit specatculaire duel kan kan het voor beide ploegen nog altijd: 24-24. Op de tribunes en langs de kant is de spanning voelbaar én merkbaar. Malestein met de 24-25! Zou het lukken? Diezelfde Malestein loopt luttele seconden later tegen een tijdstraf aan, tot grote verbazing van alles en iedereen in het Nederlandse kamp. Nee, zeggen Toublanc (pingel) en Horacek: 26-25. De seconden tikken weg, Signell neemt een time out: de uitkomst van dat gesprek ligt bij Housheer die drie tellen voor tijd met een alles-of-niets schot Sako verrast: 26-26. Tweemaal vijf minuten extra speeltijd!

De zenuwen spelen Nederland parten, de steun van de Oranjefans is hard nodig. Sara Bouktit slaat meteen tweemaal toe, Dulfer ziet kans op de aansluitingstreffer. Maar bij Oranje vloeien de krachten weg, de ploeg blijft wel vechten maar het frisse spel is eraf. Granveau met de 29-27 bij de veldwisseling, Wajoka vanaf de flank met een listig balletje. Een onoverbrugbare achterstand: 30-27. Van Wetering rondt prima af, dichterbij komt Oranje niet. Het zijn de ex-wereldkampioenen van 2023 die de overhand en het overzicht houden. Wat Oranje in die laatste minuten ook probeert, een broodnodige voorsprong zit er niet meer in. Malestein heeft de eer van de laatste Nederlandse treffer op dit WK: 33-31.

EINDE TIJDPERK ABBINGH EN POLMAN

Het was niet alleen de laatste wedstrijd van de Oranjevrouwen van dit WK, ook markeert deze bronzen finale het einde van de interlandcarrière van Estavana Polman en Lois Abbingh. Onder toeziend oog van een uitzinnig publiek maakten beide iconen en boegbeelden van het Nederlands dameshandbal een ererondje.

Estavana Polman maakte haar debuut bij Oranje op 22 september 2010 en speelde sindsdien, inclusief dit WK, 207 interlandwedstrijden en maakte 685 (exclusief finale) doelpunten. Lois Abbingh speelde in totaal 241 interlands en maakte daarin 930 doelpunten. Zij maakte haar debuut op 15 oktober 2009. Met Nederland wonnen beiden twee zilveren medailles (WK 2015, EK2016, twee bronzen medailles (WK 2017 en EK 2018) en een gouden medaille (WK 2019).