Nieuws

Door Frits Feuler – Twee landgenoten bezetten komend seizoen bij Bundesligaclub Neckarsulmer Sport Union de positie aan de cirkel. Concurrentie uit eigen land. Jill Kooij (25) is er al bij vanaf 2019, deze zomer sluit ook Sharon Nooitmeer (21) aan. Voor het laatst speelde het tweetal bij Dalfsen in een ploeg. Het duo wordt nu dus in het zuiden van Duitsland herenigd.

Jill Kooij (25), uit Oostzaan, begon als 12-jarige in de hoofdstad bij VOC aan haar handbalavontuur. Op 18-jarige leeftijd ging het naar de provincie, naar Dalfsen. “Om mij daar verder te ontwikkelen door dubbele trainingsuren te draaien met goede trainers en goede ervaren speelsters om mij heen.” Vier jaar bleef de aanvoerster, maakte veel speelminuten en mocht de kampioenschaal, de Supercup en de nationale beker als eerste omhoog houden. “Toen vond ik het tijd om te kijken hoeveel verder ik mijzelf nog kon ontwikkelen. En die stap verder lag in het buitenland,” opent ze het gesprek. In 2019 volgde het zo gedroomde buitenlandse avontuur. “Ik had al bij Neckarsulm – opgericht in 2009 - meegetraind en voelde gelijk een klik. De training ging lekker, de meiden waren aardig en ik had er een goed gevoel bij. Gelukkig was dit gevoel vanuit de club wederzijds.” Onlangs tekende Kooij bij tot 2023.

Jill Kooij, in het shirt van Dalfsen, foto archief HSP

Neckarsulm ligt natuurlijk niet om de hoek bij Amsterdam, maar 600 kilometer verderop. “Maar ik was vastbesloten om dit avontuur aan te gaan en te kijken hoe ver ik kon komen. Aan die reisafstand ben ik nu wel gewend.” Tweemaal per dag trainen vult de dag al aardig in, naast het volgen van een studie. “Niet onbelangrijk: vaak doe ik leuke dingen met de uit mijn team. Ook dat hoort erbij!”

Balvast

Defensief bergen werk verzetten, een van haar specialiteiten. Kooij geeft graag sturing, gaat altijd volle bak voorop in de strijd. “Aanvallend kan ik van mezelf zeggen dat ik heel balvast ben. Vangen met één hand, dan snel wegdraaien en de bal in het doel knallen!” Wat dat laatste betreft lukte het afgelopen seizoen behoorlijk. Met uiteindelijk een zesde plek – 22 punten thuis, 15 in uitduels – viste SUN net naast een Europees ticket. Ook aan de toch wel verrassende bekeruitschakeling in de achtste finales, begin november in eigen hal tegen Leverkusen, wil niemand meer herinnerd worden.                                     

v.l.n.r Jill Kooij, trainster Tanja Logvin en nieuweling Sharon Nooitmeer, foto HSP

Kooij is de vrolijkheid zelve, weten ze inmiddels in en rond de club. “Ik ben van mezelf een sociaal type dat eigenlijk altijd wel snel de babbel aangaat. Toen Ana Pavkovic wegging baalde ik natuurlijk wel. Gelukkig merkte ik al snel dat ik een ontzettend leuk team had! En natuurlijk zaten er nog genoeg Nederlandse speelsters in zoals Michelle Goos, Lynn Knippenborg en Nathalie Hendrikse. Later werd de groep nog aangevuld met Anouk Nieuwenweg. En nu dus ook Sharon Nooitmeer. Dus extra gezellig!” Met haar heeft ze een jaartje samen gespeeld in Dalfsen. “Sharon is erg ambitieus, niet vies van keihard werken. Daarnaast is ze ook nog eens een hele leuke lieve meid! Ik weet zeker dat wij een goed duo gaan vormen op de cirkel. We hebben een goede klik en willen elkaar graag beter maken.” Ze weet als geen ander dat zo’n handvol landgenoten automatisch sneller bij elkaar klit en met elkaar optrekt. “We hadden onderling ook meteen een goede klik. Maar ondanks dat we een groepje Nederlanders zijn, zijn we allemaal heel close met de andere meiden van het team!”

                                            

                                 Kooij en Hendrikse schuwen het verdedigende werk niet, foto archief HSP / club

Tja, en dan de Duitse taal. “Wat zal ik zeggen? Ik kon in het begin echt geen Duits. Gelukkig sprak ik wel goed Engels en kon ik Lynn en Mies na elke uitleg of time-out snel even vragen wat we moesten doen, haha. Maar na een paar lessen.. sorry, ik bedoel na heel veel lessen is mijn Duits verbeterd en versta ik alles. Maar dat mag ook wel na twee jaar verblijf in Duitsland!”

Dromen

Dromen doet ze ook. Dromen van het grote Oranje dat in deze periode actief is op de Spelen in Japan. Wat had ze er graag bij willen zijn! Aan de lijn is maar voor een paar speelsters plaats, in dit geval routinier Danick Snelder en youngster Merel Freriks. Nikita van der Vliet staat ook te trappelen, Tamara Haggerty dringt komend seizoen vanuit Zweden ook aan. “Mijn Oranjedroom is er zeker nog. Ik stond inderdaad op de long list. Dit gaf toch een extra boost, je valt dus toch wel op! Ik ben nu een naam op die grote lijst maar ik hoop dat ik de kans krijg om een keer mee te trainen en mezelf dan kan laten zien," aldus de oud-jeugdinternational. "Hoe ik de bondscoach meer kan overtuigen? Simpel, door gewoon door te gaan zoals ik nu doe. Keihard werken om nog beter worden, zodat hij uiteindelijk niet meer om mij heen kan en me uitnodigt voor een trainingsstage.” Typisch Kooij: doorzetter, sociaal, harde werker en teamplayer.

Aan het begin van het nieuwe seizoen dwalen de gedachten nog even af naar het vorige, vreemde competitiejaar. Net geen Europees handbal, de ploeg lag lang op koers. “Helaas, inderdaad net naast de pot gepiest. Europees spelen was prachtig geweest maar ik ben trots op hoe we dit jaar gespeeld hebben en als ploeg die zesde plek hebben bereikt.” In vijf jaar Bundesliga is dat in elk geval de hoogste klassering ooit. “We komen van heel ver, dan is plek 6 prima. Doel voor dit jaar is uiteraard Europees handbal halen.” Het bekeravontuur strandde begin november in de achtste finales, thuis tegen Leverkusen. “Onnodig! Maar ook dit moet nu een doel zijn voor dit jaar! Op naar die Final4 die iedereen wil spelen en met de beker aan het einde op het hoogste treetje staan!”

Trainster

In haar carrière tot nu toe heeft Jill een aantal ervaren trainers mee gemaakt. Ook bij SUN ontdekte ze de gedrevenheid van Tanja Logvin, waarover niets dan lof. “Tanja is een erg goede trainster, met veel ervaring en kwaliteiten. Maar haar grootste kwaliteit is dat ze een heel groot hart heeft. Naast het keiharde trainen waar af en toe ook het behoorlijk op onze donder geven bij hoort, staat ze echt altijd voor je klaar! En dat zorgt ervoor dat in je in het veld net even dat ene stukje harder rent. Voor haar!”

Genoeg doelen dus in de competitie die vanaf begin september van start gaat. Een keiharde, haast uitputtende voorbereiding is niet vreemd. Alles in het teken van successen behalen. “Dat Europese ticket, de beker. Resultaten halen, meer punten dan afgelopen jaar.”

Ieder heeft zo zijn of haar eigen voorbereiding op een van die vele wedstrijden. “Hoe ik me voorbereid op een wedstrijd? Heel verschillend. Sommigen hebben een heel gestructureerd programma met altijd hetzelfde eten of altijd dezelfde handelingen. Bij mij is het de ene keer anders dan de andere. Net hoe ik me voel. Maar als ik de hal binnen kom ga ik altijd even een bakkie koffie scoren met Lynn. Dat is toch wel een standaard routine geworden en dat houden we er ook zeker in.”

Zien we Jill Kooij ooit nog terug op de vaderlandse velden? Retorisch en heel diplomatiek antwoordt ze: “Of ik ooit nog in de Nederlandse competitie ga spelen? Zeg nooit nooit!”

cover Positie aan de lijn: Jill Kooij (23)

foto archief HSP / club