Nieuws

Door Frits Feuler – Eindelijk een wedstrijdje om het echie! Geonius Vlug en Lenig en PCA Kwiek stonden al een tijdje in de starblokken, de Geleense ploeg al wat langer dan de ploeg uit Raalte. Het aangepast trainen, niet kunnen trainen, alternatieve bezigheden, kracht- en looptraining, iedereen wilde wel eens een potje handballen. Al was het maar om de Gouden Ananas Cup! Maakt niet uit, vinden trainers en speelsters. Eerst iedereen door de ‘teststraat’, dan staat het sein op groen en mag iedereen de vloer op.

De vloer waar de laatste maanden zo af en toe ‘iets aan handbal’ werd gedaan, nodigde beide ploegen uit tot een behoorlijk tempospelletje. V&L zag Annika Noordink (werkomstandigheden) en Maxime Drent (tussentijds naar Lintfort) afhaken. De Belgische Marlies Verschueren had studieverplichtingen. Sabien Storken nog steeds in de lappenmand, Hante Hamel speelde haar laatste duel onder de lat voordat de vandaag 22 jaar geworden keepster vanaf 1 mei haar kunsten gaat vertonen bij het Noorse Volda in de eerste divisie.

“De ploeg speelt vanaf mei in de play offs om titel en promotie. Afwachten hoe het tegen die tijd weer met de quarantaineregels daar is gesteld,” aldus Hamel die staat te trappelen om op hele vreemde bodem aan de slag te kunnen. Zaterdagavond stond ze de hele tweede helft, als beloning, in doel en kreeg bij haar afscheid – ze speelde drie jaar in Geleen - niet alleen applaus van haar ploeggenoten maar ook een schitterend aandenken van de club én bloemen.

                                             

                                                                          Afscheid Hante Hamel

“Ik had nog nooit van die club gehoord. Via een makelaar werd ik gepolst. Mijn droom om ooit in het buitenland te gaan spelen, kwam ineens wel heel dichtbij. Vanuit de HandbalAcademie stapte ik over naar Geleen, nu mijn studie hier erop zit, staat een overgang naar Noorwegen niets in de weg.” Ze wordt dan de tweede Nederlandse keepster, na Annick Lipman bij Byasen Trondheim, die in het Noorse profhandbal terecht komt. “Ja, leuk, heb Annick nog om informatie gevraagd, ze vond het super dat ik die kant op kom.”

Vlak voor de rust leek Kwiek het duel in de greep te krijgen: van 9-9- via 9-13 naar uiteindelijk 12-14 bij rust. In die fase ontpopte zich aan thuisclubzijde Nomi In de Braekt (16) als een meer dan behoorlijk schutter van afstand. Negen meter, tien meter, als moest zelfs vanaf elf meter kogelde ze de ballen vanuit het aanvalscentrum tien keer onhoudbaar langs de beide Kwiek-keepsters.

                          

                                 Nomi In de Braekt

“Blij dat we na zoveel maanden weer een echt wedstrijdje kunnen spelen,” hijgde ze nog na van haar inspanningen. “Oefenwedstrijden, prima, maar nu speel je ergens om!” lacht ze als de Ananas Cup ter sprake komt. “Dit jaar is anders verlopen, blij met de vorige serie oefenwedstrijden en natuurlijk nu spelen om ‘een prijs’. Dat schieten van afstand is een van haar kwaliteiten, naast het prima verdedigende werk. “Zes zaaltrainingen, tweemaal krachttraining, je moet er wel wat voor doen én laten,” oppert de U17-Oranjespeelster. “In augustus gaan we met die groep naar het EK, vooraf nog een buitenlandse stage. Ik kijk er naar uit, al is de selectie nog niet bekend.” Over haar handbaltoekomst is ze duidelijk: “In het Nederlands team komen! Dan kijk ik verder. Misschien een buitenlands avontuur, zoals Hante nu gaat doen. Daar sta ik in elk geval voor open!”

Ook in de tweede helft bleef het tempo bij de teams enorm hoog, met hier en daar wat schoonheidsfoutjes. Tot 27-27 lag Kwiek aan kop, in de laatste acht minuten betaalde zich het trainingsvolume van de Geleense ploeg zich duidelijk uit: 34-30.

Voor Lars Hoogeveen – fanatiek coachend begonnen - geen man overboord. “Ja klopt, maar dat hoeft geen hele wedstrijd,” kijkt hij terug. “Je kan als trainer niet alles bepalen, zeker als je wilt bouwen naar volgend seizoen toe. De speelsters moeten het tenslotte ook zelf kunnen doen.”

Hij zag zijn ploeg veertig minuten goed spelen, twintig minuten minder. “Weer wat geleerd dus,” aldus Hoogeveen die na amper zes weken training verleden week een eerste potje speelde tegen VOC (30-28 winst). “We zijn nog niet fit, wel op de goede weg. Willen het dit jaar heel goed doen. Het grote gaat voor het kleine: de lange termijn is belangrijk. Na de promotie hebben we in de eredivisie slechts twee wedstrijden kunnen spelen. Begin van dit jaar warming up, nu weer een warming up. Alles moeten groeien. We lopen achter op de rest, is bekend. Maar de meiden werken kneiterhard!” Alles dus gericht op een competitie die hopelijk in het najaar van start kan gaan.

cover Tessa Hilbrands moest met Kwiek de punten in Geleen achterlaten

foto archief HSP / Hans Khoe