Nieuws

Door Frits Feuler – Is een potje handbal in de lagere regionen van de eredivisie bij de vrouwen interessant? Best wel, zeker als de inzet een - voorlopig - plekje in de kampioensgroep is. Daar spelen de beste acht ploegen na de reguliere competitie in twee groepen om de titel. De laatste vier teams gaan verder in de degradatiegroep. Uit die omgeving willen Vlug en Lenig en het bezoekende DSVD wegblijven. Dus was winst voor beide ploegen uiterste noodzaak. Het was na dertig minuten ‘bibberhandbal’ uiteindelijk de thuisploeg die met twee belangrijke punten aan de haal ging: 31-29. Geleen hoopvol, Deurningen in mineur.

“We maakten in deze wedstrijd teveel technische fouten op cruciale momenten,” keek verliezend coach Tim Bloemen – hij gaat volgend seizoen bij de jeugd van Zwolle aan de slag – op de verliespartij terug. Assistent Jop Hagreize, nu nog coach van de tweede ploeg, neemt samen met Nicol Kooiker het stokje na de zomer in Deurningen over. Ook de voormalig international vroeg zich hardop af waarom de ploeg zoveel steken liet vallen die achteraf duur betaald werden. “Dan wordt de busreis terug naar Deurningen wel heel vervelend.”

De gasten openden via Noah Timmermans de score. Bij 21-22 (43’) lukte dat voor de tweede keer. Tussendoor was het allemaal niet hoogstaand wat beide ploegen op het parket in Glanerbrook brachte. Maar spannend en in zekere zij ook vermakelijk was het wel. Werkhandbal in optima forma. Buigen of barsten, een voor allen, allen voor een. Zoiets dus.

Vlug en Lenig nam resoluut de regie over (8-3) waarna toch enigszins de gemakzucht in de ploeg sloop. De foutenlast aan beide kanten was niet meer te turven, slechte passes, onbegrip bij aanvallende acties, de cihesdie in de dekking. Met name de lijnspeelster van DSVD, Marit Molenbroek, bleek een heerlijke afmaakster en tegelijk een plaag voor het centrum van de Geleense defensie. “We hadden vooraf dat samenspel met de opbouwrij van DSVD goed besproken, toch zaten we er te vaak naast. Twee verdedigers op een aanvaller, dan staat er ergens anders eentje vrij,” legde coach Jo Smeets die miscommunicatie uit. In een mum van tijd had DSVD zijn draai gevonden: via 14-10, 16-12 en 17-13 was de vierde van Dagmar Oude Voshaar de laatste treffer voor de rust: 18-15. “Tweede helft helemaal niet goed, zeker verdedigend. Gevraagd, geëist, gezegd om die cirkelspeelster op een bepaalde manier te bestrijden. Aanval chaos. Ben pas twee maanden bezig en ik zie ook wat de werkpunten zijn. Die krijg je er niet met een training in of uit. Als ik Evi, Diede en Sabien op training zie schieten, dan zijn dat pegels. Vanavond zie je dat niet terug, dan springen ze verkeerd, heeft met vertrouwen te maken denk ik. Slecht spelen en winnen is oké. We hebben niks te verliezen.”

Die marge bleef nog even op het nieuwe, grote scorebord staan. Vlug en Lenig speelde onrustig, invalkeepster Emma Antonissen stopte bij 19-16 een belangrijke strafworp van Oude Voshaar. Die actie sloeg niet over op haar ploeg, integendeel: de gasten – met slechts beperkte wisselmogelijkheden – putten wat extra energie uit die misser en stoomden op naar 20-19.

Vanaf dat moment – of misschien al eerder? – was de partij niet echt meer eredivisie-waardig. Speelsters deden niettemin hun stinkende best, maar aan beide kanten ontbrak een spelverdeelster die wist hoe ze de poppetjes neer moest zetten. Nu was het een soort ‘ren je rot’ of ‘schiet maar raak’. Onbedoeld, maar de logica in het spel viel niet meer te ontdekken. Tot ergernis van beide coaches die middels gesprekjes aan de kant de boel probeerden te repareren.

Noah Timmermans tekende tien minuten na de pauze voor de gelijkmaker: 21-21. Wat volgende waren dotten van gemiste kansen! Ook voor de Limburgse ploeg zag het er dreigend uit, zeker toen Marit Molenbroek met haar vierde treffer zowaar DSVD aan de leiding hielp: 21-22.  Intussen had DSVD-coach Tim Bloemen meermaals richting de arbitrage ‘geprotesteerd’ maar die gaf geen krimp. Ilyah Belgareh tikte met haar vijfde de gelijkmaker binnen achter keepster Sanna Wheeler.

Di 22-jarige Sanna Wheeler, met een Noors/Amerikaans paspoort en dit seizoen onder de lat bij de ploeg in Deurningen, baalde zichtbaar na afloop. “Communicatie binnen de groep vooral in het Engels, handbaltermen zijn universeel,” lacht ze. “Met mijn collega Ilse Maatman probeer ik zoveel mogelijk Nederlands te praten. Ik studeer fysiotherapie in Enschede, dus was spelen bij DSVD de enige optie. Heel jammer dat we dit duel verliezen, maar we hebben nog kansen. We hadden wat teveel stress in de slotfase.”

Haar reactie bij de 30-29 van Anne Acampo was schitterend maar gaf ook de gemoedstoestand van de sluitpost aan. “Ik wist waar die bal zou komen, had dat schot kunnen hebben, maar de bal werd door blokkende handen van richting veranderd waardoor die met een vreemde curve tussen mijn benen door ging! Daar zal ik vannacht nog wel eens aan terugdenken, ja.” Over haar toekomst in het handbal heeft ze wel nagedacht maar tot een besluit is het nog niet gekomen. “Ik houd van het Duitse en Deense handbal, misschien kan dat mijn volgende stap worden. In Noorwegen heb ik ook nog contacten. Een echt handballand maar wel duur. Eerst hier de studie afmaken.

SPANNING

Anne Acampo had geen boodschap aan het malheur van die 30e treffer bij de tegenstander. “Daar denk je op dat moment niet bij na, ogen dicht en schieten.” Haar linkerarm haalde een aantal malen verwoestend uit, met haar treffers op belangrijke momenten hield ze haar ploeg in de race. “Grote delen van de wedstrijd te gehaast, de spanning kreeg ineens de overhand. We wilden de marge groter maken maar dat pakte niet goed uit. DSVD doet het goed met hun lange opbouwer en cirkelspeelster, daar hadden we heel veel moeite mee. De oplossingen die we brachten waren niet altijd de juiste.” Voorlopig even een last van de schouders, heet het dan. “Drie wedstrijden blijven knallen, we willen na alle voorgaande hectiek in de kampioensgroep komen. Donderdag na carnaval is onze volgende training.”

Met nog één minuut op de klok en na een time-out zette coach Bloemen een wat offensievere dekking neer. “Je hoopt dan nog op dat ene puntje.” Het mocht niet baten: de aalvlugge Danee Steijns zag in de DSVD-centrum een gaatje, flitste er langs en liet Wheeler de bal oprapen: 31-29. Zus Veerle werd topscorer bij de Geleense ploeg met negen treffers.

PROGRAMMA VLUG EN LENIG:

Velo – Vlug en Lenig; Vlug en Lenig – Volendam; Kwiek – Vlug en Lenig

PROGRAMMA DSVD:

DSVD – Volendam; DSVD – Velo (beker); Handbal Venlo – DSVD; DSVD – VZV

STAND:

7. SEW (18-18); 8. Vlug en Lenig (19-13); 9. DSVD (19-11); 10. Volendam (18-10); 11. PSV (18-16); 12. E&O 18-2).