VROUW JESPER JENSEN KORT VOOR BEENAMPUTATIE; STRIJD OP LEVEN EN DOOD
Bron: daniasport.hu - Een knieoperatie is nooit zonder risico, maar eindigt zelden in een levensbedreigende situatie. Lotte Haandbaek (47), voormalig spelverdeelster van Team Esbjerg tussen 2010 en 2014 en echtgenote van de Deense bondscoach Jesper Jensen, maakte echter een medisch drama mee dat haar bijna het leven kostte, of in ieder geval haar been.
Lotte Haandbæk en Jesper Jensen, foto Søren Gylling/Jysk Fynske Medier/Ritzau Scanpix
"Ik kan mijn tenen niet bewegen" – Het begin van de nachtmerrie. Tegenwoordig is ze elke dag bezig met revalideren. Hoewel haar toestand langzaam verbetert, kan ze nog steeds niet op haar tenen staan en functioneert een van haar voeten niet goed. Ze sprak voor het eerst openlijk over het trauma in de krant JydskeVestkysten. "Ik kan mijn tenen niet bewegen... dit is zenuwletsel," zei ze met verstikte stem. "Ik ben bang dat ik een bloedstolsel heb" – Een zorgzame arts redde een leven.
LOTTE HAANDBAEKS STRIJD OP LEVEN EN DOOD
In februari 2025 was Lotte met haar vriendinnen aan het skiën in het Oostenrijkse Ischgl. Na een ogenschijnlijk onschuldige scheur in haar knieband wilde ze snel geopereerd worden, dus koos ze voor een privékliniek. Maar daar ging iets vreselijk mis: een kleine beschadiging aan een bloedvat veroorzaakte de vorming van 4-5 bloedstolsels in de hoofdslagader.
Thuis werd haar pijn ondraaglijk en kreeg ze argwaan. Op de spoedeisende hulp ontdekte een oud-student van haar, nu radioloog, de bloedstolsels meteen met een echo. Lotte werd naar Kolding gebracht, waar ze een spoedoperatie onderging – een levensreddende ingreep van acht uur. “Ze vertelden me dat mijn toestand levensbedreigend was", herinnert ze zich.
14 OPERATIES, 33 ZIEKENHUISDAGEN, EEN MEDISCH WONDER
Na de eerste operatie volgden er nog 13, allemaal onder narcose. Zij bracht in totaal 33 dagen in het ziekenhuis door, waarvan zeven op de intensive care. Artsen noemen het een wonder dat zij het overleefde: de kans was slechts 5%. Haar benen werden aan beide kanten opengesneden, van voet tot knie, om de zuurstofarme spieren in leven te houden. Haar zenuwstelsel was nog steeds ernstig beschadigd, maar een amputatie werd voorkomen. "Als ik tien jaar ouder was geweest of in een slechtere fysieke staat, was ik het leven kwijtgeraakt", zegt zij.
cover Foto ter illustratie