DUITSLAND ONTTROONT WERELDKAMPIOEN FRANRKIJK; FINALE BEREIKT

WK dames

Een krachtige eerste halve finale: Duitsland onttroont regerend kampioen Frankrijk na een, van uit Duits perspectief, prima gespeelde wedstrijd met een alleszeggende 23-29 zege. De achtste opeenvolgende zege bij dit WK. Louter blije gezichten in het Duitse kamp en bij de fans op de tribune in Ahoy. Immers, in 2008 werd de laatste medaille opgehaald. Tijd voor nieuwe podiumplek.

“Frankrijk is een wereldploeg, die zijn echt cool. Verliezen weliswaar van Nederland maar tegen Denemarken in het cruciale duel in de kwartfinale, stonden ze er weer. Die ploeg, waarin enkele sterren ontbreken, heeft al veel meegemaakt, kan wel een beetje stress hebben,” zo klonk het in het Duitse kamp. Maar de ploeg van coach Markus Gaugisch ging onbevangen het veld op. “We zijn nu hier, dat is geen toeval.”

Frankrijk, een ploeg met veel spelvariaties, is moeilijk te verslaan. Zowel in de aanval als in de dekking kan in verschillende formaties worden gespeeld. Als voorbeeld: lijnspeelster Pauletta Foppa speelde tegen Denemarken geruime tijd in de opbouw. Maar ditmaal, tegen Duitsland, kwam er wat zand in de raderen. Tweemaal kwam Frankrijk aan de leiding (3-2 en 4-3) daarna dicteerde Duitsland het spel én score. Het tempospelletje van de wereldkampioen rendeerde ditmaal niet. Duitsland was meestal eens stap sneller terug. Tot 4-4 (10’) ging het gelijk op, daarna sloop Duitsland – met een voortreffelijke Katherina Filter (11/34 = 32%) onder de lat – beetje voor beetje uit het zicht van de wereldkampioen: 6-10. Duitsland putte moed, Frankrijk werd toch een tikkeltje nerveus: keepster Hatadou Sako had geen zicht op de Duitse aanvallers en werd na een kwartier afgelost door Floriane Andre. Bij rust hingen de bordjes – verdiend – in Duits voordeel: 12-15.

FRANSE WANHOOP

Defensief – met Smits en Von Pereira als een hecht blok - gaf Duitsland weinig weg, min of meer tot wanhoop van de Franse speelsters. De tijd werd intussen ook een tegenstander: de ploeg slaagde er niet in naast de tegenstander te komen. De slimme Duitse opbouwrij, met schutters als Leuchter, Bölk, Vogel en Lott en de 36-jarige Döll vanaf de linkerflank als koele afmaakster, hielden de Franse dekking waar Sako inmiddels terug was, op alle mogelijke manieren onder druk. Onder die druk (18-21) bezweek lijnspeelster Onacia Ondono: zij sloeg Lisa Antl bij een verdedigende actie pardoes in haar gezicht, de arbitrage had geen VAR nodig: meteen rood.

DUITSLAND CLEVER

Sara Bouktit aan de lijn bleek nauwelijks af te stoppen: 5 uit 6. Spelverdeelster Lena Grandveau had voor vijf treffers op dat moment elf pogingen nodig. Veel van haar schoten verdwenen in het Duitse blok of raakten niet eens het doel. Maar het paste niet bij de instelling van een – uittredend – wereldkampioen – om zich zonder slag of stoot uit de finale te laten houden. Duitsland was bij de pinken, bleef wat meer uit de lijf-aan-lijf duels en probeerde met wat langere aanvallen de score richting minuut 60 te brengen. Maar ook defensief moesten alle zeilen bijgezet worden: voor Frankrijk was het daarentegen alles-of-niets. Twee balverliezen van Frankrijk luidden de aftocht van de kampioen in, daar zette Duitsland de laatste drie treffers – Leuchter, Behrend en Antl – tegenover voor de 23-29 eindstand.

In 1993 pakte Duitsland voor het laatst een gouden medaille: in de finale werd Denemarken, met zeven treffers van de legendarische Anja Andersen, met 22-21 in Oslo na verlenging verslagen. Noorwegen en Roemenië speelden om het brons dat met 20-19 naar de Scandinavische ploeg ging.