Nieuws

De 9000 fans in Ahoy konden hun geluk niet op. Oranje had zojuist, in de laatste wedstrijd van de hoofdronde, regerend wereldkampioen Frankrijk en verliezend Olympisch finalist op een 23-26 getrakteerd waardoor er na het EK 2016 (18-17 winst) weer eens wat te juichen viel. Bij de Spelen 2024 won Frankrijk voor de laatste maal (32-28), gevolgd door tonder meer wee zeges in oefenduels begin 2025. Samen met de uitzinnige fans. Zes keer dus werd er verloren, bizar. Vijf voorgaande potjes op dit WK in de groepsfase en hoofdronde hadden weinig belang, de tegenstand was simpelweg te weinig.

Nu een ‘Angstgegner’ waar Nederland sinds 2016 niet meer van wist te winnen. Dat zat diep, zeker bij die speelsters die al die jaren in dat traject hebben meegedaan. Eindelijk is de ploeg van Signell door die verdiende zege ineens van dat ‘trauma’ verlost en gaat Nederland als groepswinnaar woensdag door naar de kwartfinale waar Hongarije (18:00 uur) wacht. Frankrijk, drie WK-titels, speelt diezelfde avond (20:30 uur) in Ahoy tegen Denemarken. Die ploeg had zondagavond de grootste moeite om Hongarije – vijf doelpunten voor – alsnog te verslaan.

Zonder andere speelsters tekort te doen gaan veel credits in dit duel uit naar keepster Yara ten Holte: ze kwam tot een stoppercentage van 43% (13/30), haar collega Hatadou Sako aan de overkant kwam tot 42% (15/36). Glansrollen dus voor beide topkeepsters maar er kan er maar één de beste zijn in dit soort duels. Defensief had Oranje zich prima ingesteld op de Franse aanvalllers, alleen Tamara Horacek deed in de eerste helft met haar onderhandse schoten Nederland een beetje pijn. Aan beide kanten werden de een-tegen-een duels niet geschuwd, maar de Noorse arbitrage was niet kinderachtig. Zoals een topduel nodig heeft.

Yara ten Holte na afloop: “Lekkere wedstrijd, de dekking stond goed, dan is het altijd prettig om daarachter te staan. Kippenvel kreeg ik van het publiek, ongelooflijk mooi. Deze ‘woman of the match’ is anders dan die tegen Polen. Maar let op, we hebben nog niks, alleen gewonnen van Frankrijk. Grote wedstrijden zijn dit, daarin wil je het laten zien. 23 tegentreffers tegen de wereldkampioen is niet gek. Zelfvertrouwen meenemen, je komt nu in de reserves van je lichaam, je gaat woensdag door of niet door. Ook de Hongaren spelen een snel spelletje. Ik kijk er naar uit. Eerst hier even van genieten.”   

Een thriller, een uur lang. Beide ploegen, al zeker van de kwartfinales, wilden het sterk geachte Denemarken in de volgende ronde ontlopen en gingen vol voor de winst waarbij Nederland als beste uit de startblokken kwam: 1-5. Meteen een time out voor Frankrijk. Keepster Sako verrichtte in dat eerste kwartier behoorlijk wat reparaties maar kon tegen een ontketend Nederland niet altijd veel uitrichten tegen haar teamgenoten Dulfer, Housheer en Van Wetering bij Györ.

Ook Van Wetering – vijf treffers – genoot na afloop zichtbaar. Haar lobje voor de 19-24 was werelds. “Ik weet wat zij doet, zij weet wat ik doe. Mooi toch? Maar het lukte perfect. Omdat ik zo snel in de break kan gaan, is er onderweg geen tijd om na te denken. Je komt dan oog in oog met haar, dan moet je koel blijven. Het was toch een beetje afwachten hoe het vandaag zou gaan.”

De onderhandse schoten van Tamara Horacek bezorgden Oranje de nodige hoofdbrekens. Maar ze kreeg in de aanval te weinig steun van haar ploeggenoten die meer dan eens door een agressieve Nederlandse defensie van treffers werden afgehouden. Acht minuten voor rust ( (9-13) veranderde Ahoy in een heksenketel. 10-14 zag er ook nog goed uit. Signell sloeg fors aan het wisselen, een – achteraf bekeken – niet zo goed idee: de wereldkampioenen kwamen terug tot 13-14. Niets kwaads over de ingebrachte wissels maar vijf stuks in een fase dat de ploeg goed draait, is misschien één brug te ver. Frankrijk werd als het ware teruggebracht in de wedstrijd en mocht blij zijn dat het met 13-14 aan de thee kon gaan.

ORANJE-TGV DENDERT DOOR

Mariot zorgde meteen na rust voor de eerste en enige gelijke stand in de wedstrijd. Het duurde vervolgens vier minuten voordat Oranje weer een streepje kreeg: 14-15 door Romee Maarschalkerweerd. Inmiddels een fenomeen in Oranje: onveroestbaar, bikkelen aan de cirkel, defensief een nauwelijks te nemen horde. Onder luid gejuich kwam Nederland via Van Wetering, Housheer en Malestein weer met 15-18 voor, maar lang mocht de pret niet duren. Door enkele ongelukkige tijdstraffen kwamen de Fransen weer bij: 17-18. Het duel leek een nieuwe start te maken: iedere misser, iedere slordigheid, iedere onoplettendheid kon fataal zijn. Na drie kwartier hingen de vlaggen weer in Nederlands voordeel: 17-20. Dulfer, al de hele wedstrijd aanvallend en defensief van grote waarde, tekende op fraaie wijze voor de negentiende treffer. Wederom blonk Yara ten Holte uit met enkele knappe saves, de Francaises werden er zo’n beetje tureluurs van: 19-24. Boeken dicht? Nee hoor.

SCHERP BLIJVEN

Met nog zes minuten op de klok moest Nederland scherp blijven om die kostbare voorsprong niet te simpel weg te geven. Opnieuw ‘onze’ harde werkduivel Romee Maarschalkerweerd (22-26) die met haar vijfde treffer de zege – bijna – veiligstelde. Her en der deelden de Noorse arbiters - ze floten zeker niet kinderachtig - nog strafworpen uit, moest ook de VAR voor de derde keer uitkomst brengen (wel/geen tegentreffer) en had Sako het inmiddels onder de lat opgegeven. Plots balverlies van Oranje leidde, bij 22-25, een tegenaanval in maar de perfect meelopende Polman bleef keurig op afstand waardoor Dury verrast werd en haar schot pardoes op het lichaam van Ten Holte zag belanden. Nederland met de schrik vrij: je weet maar nooit wat Frankrijk er in de slotseconden nog allemaal uitperst. Het bleef bij proberen: 23-26. Voor Frankrijk de eerste nederlaag in zestien officële duels.Eentje die nog lang na zal dreunen. 

Tot slot Malestein, een winnaar pur sang, voor de camera van VIAPLAY: “Mooi en beter kan niet. Zes nederlagen op rij tegen dit Frankrijk, vanavond het juiste moment. Vol voor de winst gegaan, in april nog tweemaal verloren in oefenduels. Tegen Frankrijk had ik zoals altijd wat minder ruimte, maar geeft wat meer plek aan de andere kant. We weten wat er hierna gaat komen, laten we eerst maar eens van Hongarije winnen, dan kijken we weer verder. Ik ga nooit het veld op om te verliezen. Had bij dit duel graag tussen de fans gezeten, heerlijke sfeer. Een niet-handballer heeft hier ook een geweldige avond.”

AFSCHEID OUD-INTERNATIONALS

Na de wedstrijd namen de Oranje-fans in een uitverkocht Ahoy afscheid van vijf oud-internationals: Tess Lieder (voorheen Wester), Yvette Broch, Sanne van Olphen, Delaila Amega en Laura van der Heijden werden door NHV-voorzitter Roel Goffin bedankt voor hun jarenlange inzet, topsportmentaliteit en grote bijdrage aan de historische successen van Oranje, variërend van meerdere WK- en EK-medailles tot het legendarische WK-goud in 2019. Het NHV sprak zijn dank uit voor de impact die zij hebben gemaakt, zowel op als naast het veld. Laura van der Heijden werd tevens officieel benoemd tot Lid van verdienste.

cover Yara ten Holte, terecht gekozen tot 'woman of the match

foto Reza