OPNIEUW FEEST IN BEEK: BFC PAKT TITEL IN EREDIVISIE

Eredivisie

Door Frits Feuler – Velen bevolkten ruim een uur voor aanvang van het kampioensduel van BFC tegen Feyenoord de tribunes in sporthal de Haamen. Bij de ingang werd door voorzitter Anouk Klinkers - zij neemt na acht jaar deze zomer afscheid - driftig geturfd hoeveel personen er binnen kwamen. Het was aanschuiven geblazen, want ineens was er die enorme belangstelling voor de mannenploeg die vandaag – zonder twijfel – de titel in de eredivisie zouden ophalen. “Kampioen worden tegen Feyenoord, dat is niet elke club gegund!”

De Beekse fans hadden er zin in. Waar normaliter een kampioenswedstrijd, zeker op het een na hoogste Nederlandse niveau, omgeven is met kabaal, toeters, bellen, spandoeken, trommels en feestmuziek was het nu eigenlijk een wat saaie boel. De wedstrijd zelf leende zich ook al niet tot uitbundige taferelen: BFC was heer en meester, Feyenoord kon alleen tot 5-5 meegaan en zag bijna een uur later de 40-20 eindscore op het bord.

In 1997 werden de eerste fusiebesprekingen tussen het toenmalige Blauw Wit Neerbeek en Caesar Beek in gang gezet. Op 1 augustus 1998 zag de nieuwe club onder de naam BFC het levenslicht. Daarmee werd afscheid genomen van een succesvolle periode die sinds de jaren vijftig in de beide kerkdorpen voor aansprekende prestaties had gezorgd. In 2008 stapte BFC in in het samenwerkingverband met Vlug en Lenig en Sittardia dat vorm kreeg in de oprichting van Tophandbal Zuid-Limburg waar LIONS uiteindelijk de topploeg werd met talenten uit de eigen opleiding in Beek, Geleen en Sittard: team 1 in de eredivisie, team 2 een trapje lager. Zeven jaar deed BFC mee, stapte er toen uit en ging zelfstandig met zowel de vrouwen- als mannenploeg aan de slag. De mannen vertrokken vanaf de toenmalige provinciale klasse en bereikten in 2017/2018 de eredivisie. Vorig seizoen werden opnieuw de koppen bij elkaar gestoken om met name de jeugdopleiding bij de drie clubs verder te faciliteren.

Blauw Wit zag op 23 april 1957 het levenslicht en zou met name in de jaren zeventig nationaal en internationaal tot opvallende successen reiken. De juniorenploeg van Blauw Wit, met onder meer Peter Verjans, pakte in 1971 al de nationale titel in Rotterdam. In 1977 debuteerde men in de eredivisie, in 1980 en 1981 werd Neerbeek – een dorpje van slechts 800 inwoners – landelijk bekend toen twee nationale titels in het zuiden terecht kwamen. In 1986 werd de beker toegevoegd, in 1988 de laatste landstitel en een mooi Europees parcours onder leiding van coach Guus Cantelberg. Twee jaar later kwam de klad erin, al was er in 1993 nog een bekersucces en een jaar later de winst van de Super Cup. In 1996 promoveerde Caesar naar de eredivisie. Op ‘de elfde van de elfde’ in dat jaar kwamen Caesar – met huidig BFC-coach Richard Curfs - en Blauw Wit elkaar voor het eerst op het hoogste niveau tegen. Sporthal De Haamen puilde uit, de NOS zond beelden uit van die historische wedstrijd.

Vanmiddag leken die tijden te herleven. Maar toch: de sfeer was gematigder. Feyenoord begon pas twintig minuten voor aanvang met de warming upo, BFC was al bijna een half uur warm gedraaid. De openingszetten aan Beekse kant kwamen over links waar Vasco Vonk zich ontpopte tot een prima afwerker. Tot 5-5 had het duel nog enigszins iets van spanning. Het tempo aan beide kanten lag hoog, de aanstaande kampioen zette eerst een goed sluitende defensie neer om vanuit die opstelling vliegensvlug naar de overkant te snellen. Doelman Dani Lemmens had een aantal voortreffelijke stops in huis, dat stimuleerde. Koen Vliegen bikkelde in het centrum op zijn eigen manier, dus mocht hij tweemaal naar het strafbankje. Na de rust (22-10) was het afwachten of BFC de 40 zou weten aan te tikken. Coach Richard Curfs liet iedereen meedraaien op het succes, het tempo bleef hoog en Feyenoord had vele malen het nakijken. De afgesloten weddenschappen over treffer nummer veertig leverden, bij inzet, aardig wat geld op: Vasco Vonk prentte nummer 39 en 40 achter doelman Sjard van Schie: 40-20. Een minuut voor affluiten kwamen de spelers op de wisselbank in beweging en ging ook het Beekse publiek ‘aon de geng’.

Doelman Dani Lemmens kwam in de eerste dertig minuten prima voor de dag: “Nog twee duels, dan tegen Houten om promotie. Ik hoop daar nog mijn steentje aan bij te dragen, want volgend seizoen ga ik terug naar mijn oude club ESC 90 in Stein. Vanwege werk en studie en het inrichten van ons nieuwe huis is het handbal op dit niveau niet meer te combineren. Klopt wel, dat de spannig al vrij vlug uit de wedstrijd vloeide. Maar wij gaan vanavond nog een derde, vierde, vijfde en misschien wel zesde helft spelen! Deze vriendengroep heeft dat verdiend!”

SCHUTTER

Nog altijd op zijn sterkst als hij voor de afsluitende actie goed gelanceerd word: Martijn Meijer, 32 inmiddels en in de herfst van een mooie carrière langs LIONS, Tongeren en Bocholt in 2020 terug bij de club waar het begon: BFC. Afronden als in zijn beste dagen, de sleet schijnt geen vat op de linkspoot te krijgen. “Geen spanning, nou. Je moet het toch doen, je weet vooraf al bijna zeker dat je wint. Gezonde spanning hoort erbij, je wilt voor het publiek goed afsluiten. We hebben het laten zien. Eerste helft goed door geduwd, dan is het lekker als je zo kunt spelen. Het wordt nog een hele lange avond, mag ook. Kampioen worden mogen we zeker vieren.”

Spelverdeler Lou Peters kon zijn geluk niet op: hij, overgekomen van Vlug en Lenig, mag zijn eerste titel op dit niveau vieren. En dat deed de inwoner van Susteren en vriend van Jessie van de Ruit (Bad Wildungen) met opvallend veel plezier. “Feestje vieren! Af en toe drink ik wel. Stapje hoger nog niet, jaartje groeien bij BFC. Tegen Houten zien we wel, als we thuis maar winnen. Maar ik ken de regels van promotie niet, daar zitten nog wat haken en ogen aan. Als je de zaal binnenkomt voel je toch al spanning met zoveel spanning, bij het eerste fluitsignaal is dat allemaal weg en ga ik volle draf vooruit.”

OUDE TIJDEN

Met flessen champagne overgoten kon ook de winnende coach Richard Curfs eindelijk zijn verhaal doen. “Eerste succes binnen, komt nog een verlengstuk. Op dezelfde manier zoals we tot nu toe hebben gedaan. Tegen Houten thuis willen we een goede prestatie neerzetten. Feyenoord heeft best wel twee dynamische handballers maar konden na vijf minuten het tempo niet meer volgen. Dat is onze kracht, zo willen we spelen. Defensief eerst goed neerzetten. Je ziet een uur voor de wedstrijd de fans binnen komen, dat geeft wat extra spanning. Oude tijden van Caesar en Blauw Wit,” kijkt hij nog even lachend terug op die mooie tijd. De broodjes frikandel gaan rond. “Eerst een goede bodem leggen voordat we serieus aan het bier gaan! Morgen heb ikin elk geval op voorhand een vrije dag opgenomen!”