Nieuws

Door Frits Feuler– Je hebt zo van die wedstrijden waarin het lijkt alsof je die ene speler al eens een keer gezien hebt. Een bekend gezicht, maar je kunt het even niet plaatsen. Geheugenverlies is niet aan de orde, wel is het persoonlijk archiefje even in de war.

Zaterdagavond opnieuw zo’n déjà vu bij het eredivisieduel tussen Smezo BFC en de reserves van Green Park Aalsmeer. De Beekse ploeg had nood aan punten, de bezoekers stonden al wat meer richting de koppositie geposteerd.

En dan plotseling, met nummer 12 – moeilijk te lezen die witte nummers op de gele shirts – komt Jeroen Croonen (22) binnen de lijnen. Stoer, gemotiveerd. Maar ruim een jaar geleden piepte hij nog anders. In de eerste week van het seizoen 2017-2018 ging het faliekant mis voor de speler die acht jaar geleden de overstap maakte van het naburige ESC ’90 uit Stein naar de Beekse Fusie Club. “De rechter kruisband ging kapot. Dan weet je dat je ruim negen maanden aan de kant moet toekijken,” blaast hij na afloop wat stoom af na zijn heroptreden.

BFC-speler Jeroen Croonen        foto HSP

Een aantal pijnlijke maanden lagen in het verschiet. “Gelukkig werd ik wel door de groep erbij betrokken, kwam geregeld op trainingen en ging mee naar wedstrijden. Maar ik wil altijd handballen, daar leef je voor! Nu ben je even een buitenbeentje!”

In het tweede team maakte hij in de afgelopen weken al wat speelminuten. Klaar voor de grote stap, terug naar de hoofdmacht. “Er zat geen risico meer aan mijn mee spelen, ook op de trainingen voelde ik dat alles goed was,” aldus Croonen, student civiele techniek in Heerlen. “Studie en sport kan ik goed combineren.”

Kippenvel noemde hij het, zijn eerste optreden in BFC 1. Vorig seizoen niets, nu aan het begin van een onmiskenbaar zwaar seizoen. “We hebben een goede groep en sterke staf, we laten niks liggen!” klinkt het zelfverzekerd. Met drie kruisjes achter zijn naam liet hij in elk geval zien weer van grote waarde te kunnen zijn voor de ploeg van coach Nick Onink.

“Twee belangrijke punten,” was het eerste dat hij na de niet meer verwachte 26-25 als eerste kon uitbrengen. “Begin was niet goed, te makkelijke tegentreffers. Maar we konden het voor rust (12-11) toch nog omdraaien.”

Pech, paal en lat liepen ook in de tweede helft als een rode draad door het Beekse spel. Tien minuten voor tijd (17-21) gaf niemand in De Haamen meer een cent voor een punt. Maar zie! Het jonge Aalsmeer raakte vermoeid, ging vertragen en had geen antwoord op de schutterskwaliteiten van Rik Elissen (6). “Maar ook Jeroen was in die fases weer heel belangrijk,” blikte de technische baas tevreden terug. “Het kon beide kanten op. Gelukkig voor ons ditmaal de goede! Drie zware uitwedstrijden tegen topfavorieten hebben we gehad.”

Aalsmeer-coach Djordje Stevanovic verwees naar zijn ploeg met 16- en 17-jarigen. “Niet echt ervaren nog. We hebben niet slim gespeeld.” Kritisch was hij ook over het arbitrale duo Bralts en Van der Horst. “De spelers moeten de wedstrijd beslissen, niet de arbiters. Gelukkig speelde BFC netjes, een sportieve en goede thuisploeg.”