Nieuws

Door Peter Lotman - Amsterdam - Wat een bizarre ontknoping. Natuurlijk gunde iedereen Succes/VOC de landstitel na al die jaren als tweede te zijn geëindigd. En uiteraard was het triest voor Sercodak/Dalfsen dat het op zo’n manier het kampioenschap misliep. Maar wat hebben de toeschouwers in de bomvolle sporthal Elzenhagen genoten van dat derde duel om de landstitel. Met VOC als dolgelukkige winnaar: 24-23.

Na afloop ging het nergens anders meer over dan de beslissing van het arbitrale duo Ruud en Paul Geraets. Op social media verschenen verwijten, verklaringen, spelregelinterpretaties. Hadden de Limburgse leidsmannen gelijk of niet door Fabiënne Logtenberg in de laatste seconde met rood naar de kant te sturen. En dan óók nog een strafworp. De meningen waren, zoals zo vaak over scheidsrechterlijke beslissingen, verdeeld. De boekjes zullen er nog uitgebreid op worden nagelezen. Ons advies zou zijn: laat het als scheidsrechter niet zo ver komen. Je brengt jezelf in de problemen en krijgt heel handballend Nederland over je heen. Zeker een topkoppel moet een wedstrijd op beslissende momenten naar zijn hand kunnen zetten.

Fabiënne Logtenberg was aanvankelijk tot tranen toe geroerd. Uitgerekend de speelster die bekend staat om haar sportiviteit en sympathieke uitstraling veroorzaakte de beslissende strafworp. Zij maakte een overtreding, nam volgens de scheidsrechters onvoldoende afstand en slim schoot Charris Rozemalen de bal tegen de arm van Logtenberg. De broers Geraets waren onverbiddelijk: hier rest maar één straf in de laatste dertig seconden van een wedstrijd. Rode kaart en strafworp. De Amsterdamse Dione Housheer, 17 jaar pas, schoot onder grote spanning de zevenmeter overigens onberispelijk binnen. Compliment om zo jong op een dergelijk cruciaal moment de zenuwen in bedwang te houden.

COMMOTIE

Door alle commotie na afloop vergat men bijna dat daarvoor beide rivalen voor een boeiend kijkspel hadden gezorgd. Niet altijd even fraai door de technische fouten, maar het aanzien meer dan waard door de mooie doelpunten en vlotte aanvalscombinaties. Met dit keer VOC als bovenliggende partij. Het team van interimcoach Ricardo Clarijs (wat een prestatie van die jonge trainer!) was gretig en opende furieus direct vanaf het eerste fluitsignaal. Via de 10-10 ruststand, 18-16 (na een kwartier), 19-17 en 20-18 kwam Dalfsen toch weer op gelijke hoogte door Ana Pavkovic en de sterk spelende Nienke de Wild.

Ook in de hectische slotfase werd er beurtelings gescoord. Sharon Bouter 23-22 en wéér De Wild met de gelijkmaker: 23-23. De spanning was om te snijden en juist op het moment dat iedereen dacht aan een verlenging brak die voor Dalfsen desastreuze slotseconde aan. Met routinier Logtenberg als de schlemiel en jong talent Housheer als de held. Zo kan het lopen in de sport. Onvoorspelbaar en dat maakt het juist zo mooi!

Doelpunten VOC: Dione Housheer (5), Talisa Groen (4), Charris Rozemalen (4), Dominique Koppe (4), Bo van Wetering (3), Rachel de Haze (3) en Sharon Bouter. 

Doelpunten Dalfsen: Larissa Nusser (8), Nienke de Wild (5), Angela Steenbakkers (2), Ana Pavkovic (2), Alineke Ros (2), Tess van Buren (2), Jill Kooij en Fabiënne Logtenberg.  

WEDSTRIJDRAPPORT  

Amusementswaarde (****) : Ondanks de technische fouten en gemiste kansen was het een boeiend kijkspel vol met wisselende hoogtepunten. Interimcoach Clarijs had zijn team optimaal voorbereid. De wil om te winnen was enorm. Dat gold ook voor coach Portengen die als ervaren sluwe vos zijn tactiek weer perfect had afgestemd. Daardoor werd het een strijd die tot het einde niet te voorspellen viel.

Scheidrechters (***) : Op de leiding van de broers Ruud en Paul Geraets viel niet veel aan te merken. Rustig, integer, betrouwbaar, zoals altijd. De consternatie ontstond in de slotseconden, maar ook toen bleven zij stoïcijns. Regel is regel. 

Beste speelsters: Bij VOC was keepster Martine Hoogewoud in topvorm. Ze stopte een aantal onmogelijke ballen en liet zien dat leeftijd niets zegt. Dione Housheer onderstreepte de bewering dat zij als groot talent kan worden gezien. 

Bij Dalfsen was Nienke de Wild goed op dreef. Larissa Nusser gaat een gouden toekomst tegemoet. Fabiënne Logtenberg had een beter afscheid verdiend. Een klasse-speelster die jarenlang voor veel spelplezier heeft gezorgd.

AD SPORT/PETER LOTMAN