Nieuws

Frankrijk beukt Oranje in de tweede helft van de mat

Door Frits Feuler– Voor bijna 13.000 uitzinnige Franse fans heeft Nederland het niet kunnen redden tegen het fysiek sterke Frankrijk. Vooraf werd inderdaad een pittig potje verwacht. Maar met name in de tweede helft (vanaf 14-14) gingen bij de regerend wereldkampioen alle remmen los. Van de Spaanse arbitrage mocht veel, maar Oranje bleek overdonderd en moest de wet van de sterkste heel nederig ondergaan: 21-27.

Het begin mocht er nochtans zijn: Oranje opende flegmatiek maar kreeg al snel te maken met een getergde Franse ploeg die eindelijk eens een keer Europees kampioen wil worden. De 3-3 veranderde in 6-10 en dat was feitelijk net een brug te ver voor Oranje waar Nycke Groot toch op het veld verscheen en Rinka Duijndam op een prima invalbeurt (bij 6-9) kon terugzien. De inhaalrace tot aan de rust (11-12) kostte veel kracht.

Siraba Dembele is er langs en gaat richting Tess Wester                  foto EHF

De grootste verrassing bij Oranje lag ditmaal aan de rechterkant waar de teruggekeerde Angela Malestein positief verraste met vier treffers uit evenveel pogingen. Een sportieve revanche van de Spakenburgse op zichzelf!

Die rust had Oranje blijkbaar geen goed gedaan. Eenmaal weer op het veld ging het plots hard en degelijk. 14-14 was de laatst gemeten tussenstand. Daarna denderde de Franse TGV als een goed geoliede machine richting Wester en later nog eens Duijndam. Bij 14-15 moest Martine Smeets met een enkelblessure huilend van het veld.

Rinka Duijndam genoot van haar invalbeurt in de halve finale. “Tja, voor zoveen publiek spelen! Mooi om hier te kunnen spelen. Fantastisch! Nu heerst teleurstelling, bij mij en ook de rest van de ploeg.”

Juichen na een Hollands doelpunt was vaak van korte duur, want met de snelle middenuit sprintte Frankrijk de door elkaar lopende Nederlandse dekking een paar keer behoorlijk uit het verband. Mede ook een gevolg van de aanval en verdedigingwissel die de oppent voortreffelijk uitbuitte. Maar de basisploeg oogde ook vermoeid.

Tess Wester stipte de fysieke belasting nog maar eens aan. “Tot 14-14 liep alles naar wens, daarna ging het plots minder. Frankrijk had in totaliteit een rustdag meer.”

Coach Helle Thomsen probeerde met meerdere wissels het tij te keren. Maar ze had geen greep meer op haar ploeg die aanvallend heel wat veren moest laten. Met name Kelly Dulfer had het zwaar te verduren tegen de vaak onbehouwen ingrijpende tegenstanders. Maar ze vertrok geen spier!  De eerste tijdtraf viel pas na 37 minuten, aan Franse kant. Voor en na dat moment had de ‘thuisploeg’ redelijk vrij spel.

Helle Thomsen                                  foto EHF

15-18, een projectiel van Lois Abbingh van om en nabij de 110 km, was Glauser te machtig. Maar de gehele opbouwrij zat in de tang. Samen nog geen tien treffers uit spelsituaties! Slechts zes scorende speelsters in totaal, daar waar Frankrijk er 12 had met een kruisje achter de naam. Glauser deed in de tweede helft niet onder voor Leynaud, collega van Nycke Groot bij Györ. Samen produceerden de Franse doelvrouwen een vrij hoog stoppercentage. Maar ook zij konden rekenen op een meer dan goed middenblok dat weinig tot niets cadeau deed.

Oranje werd nerveuzer, grossierde in slordige passes die een aantal malen een makkelijke prooi werden voor de snelle aanvalsters. De pijp ging langzaal leeg, de veerkracht was er niet meer. Gelatenheid, berusting.

Bij 17-23 sloeg ook het noodlot voor Jessy Kramer toe. Ondersteund door de Franse doelvrouwe en de Oranje-verzorger strompelde ze met een van pijnlijke grimas van het veld. Einde oefening ook voor haar.

Thomsen zag het onmogelijke in van deze missie in de halve finale en liet de wisselspeelsters opdraven. Knippenborg, Freriks, Amega, ze deden hun stinkende best maar konden met de beste wil van de wereld niets meer uitrichten. De slottreffer (21-27) kwam van Polman die in de tweede helft niet meer die actieradius aan de dag kon leggen als voorheen. De sluwe en getergde Franse defensie had haar werk goed gedaan!

Estavana Polman                   foto EHF

“Bij drie achterstand had ik nog alle hoop,” aldus Loïs Abbingh voor de camera’s. “Maar de Fransen gaven niks weg. Scheidsrechters? Oh, lieten veel toe maar soms hadden we ze ook niet echt mee!”

Nederland zal de pijntjes moeten verbijten, moet weer opgelapt worden na deze dreun. “Weer geen goud! Het zat er vandaag wéér niet in!” klonk het teleurstellend.

Zondag (14.00 uur) opnieuw tegen Roemenië dat ook zwaargehavend aan de laatste klus begint na de nederlaag tegen Rusland.